آیا داروهای ضداضطراب حجم مغز را تغییر میدهند؟
به طور کلی تمام داروهای روانپزشکی عوارض جانبی دارند و مصرف طولانی مدت آنها جز در موارد اختلالات ژنتیکی شدید و مزمن توصیه نمی شود. اضطراب یکی از شایع ترین اختلالات روانی است که برای کنترل و درمان آن از داروهای مختلف روانپزشکی استفاده می شود. پرمصرف ترین داروهای اضطراب، بنزودیازپین ها هستند که برای طیف وسیعی از بیماری ها از جمله اضطراب، استرس، تشنج و بی خوابی تجویز می شوند. کلونازپام، دیازپام، لورازپام و کلردیازپوکساید همه انواع بنزودیاپین هستند.
به گزارش وبسایت خبرآنلاین، محققان یکی از دانشگاه های هلند در تحقیقات خود دریافتند که بنزودیازپین ها اثرات مضر زیادی بر روی شناخت دارند. استفاده از بنزودیازپین ها بسیار رایج است، اما اثرات طولانی مدت آنها بر تخریب عصبی و خطر زوال عقل نامشخص است. در این مطالعه، 49.5 درصد از شرکت کنندگان در مقطعی در 15 سال گذشته بنزودیازپین مصرف کرده بودند. به طور کلی، مصرف بنزودیاپین با افزایش خطر زوال عقل همراه نیست و مصرف طولانی مدت به طور قابل توجهی با کاهش حجم مغز مرتبط است.
محققان دریافتند که 726 نفر از 5443 شرکت کننده در مطالعه، یا 13.3 درصد از آنها، دچار زوال عقل شدند. نتایج این مطالعات نشان می دهد که استفاده طولانی مدت از بنزودیازپین ها ممکن است قسمت هایی از مغز را که در تنظیم حافظه و خلق و خوی دخیل هستند کوچک کند. اولین مطالعه از این نوع در سال 1982 انجام شد که نشان داد مغز افرادی که بنزودیازپین مصرف می کردند در مقایسه با افرادی که این داروها را مصرف نمی کردند کوچکتر و آسیب دیده بود.
در سال 2023، زمانی که بیش از 30 میلیون آمریکایی از مصرف بنزودیازپین گزارش دادند، یک نظرسنجی جامع از 1207 نفر نشان داد که 76.6٪ علائم پس از قطع مصرف را گزارش کردند که یک سال یا بیشتر طول کشید. بیش از نیمی از شرکت کنندگان افکار خودکشی یا اقدام به خودکشی را گزارش کردند. اگرچه یافته های اخیر تا حدی این الگو را تایید می کند، محققان هلندی به این نتیجه رسیدند که استفاده عمومی از بنزودیازپین ها با افزایش خطر زوال عقل مرتبط نیست. از آنجایی که 13.3 درصد در بررسی سیستماتیک خود دچار زوال عقل شدند، این نشان میدهد که بنزودیازپینها علت آشکار یا اصلی زوال عقل نیستند.
