از آبله میمون تا mpox؛ تاریخ سیاه نژادپرستی در نامگذاری بیماری‌ها

بعدی- چهارشنبه گذشته، سازمان بهداشت جهانی به دلیل شیوع یک گونه مرگبار جدید عفونت ویروس آبله میمون، وضعیت اضطراری بهداشت عمومی جهانی را اعلام کرد. تدروس آدهانوم گبریسوس، دبیر کل سازمان بهداشت جهانی، تشخیص و گسترش سریع این بیماری در جمهوری دموکراتیک کنگو و کشورهای آفریقایی همسایه را «عمیقاً نگران‌کننده» توصیف کرد. هنگامی که این بیماری برای اولین بار مورد توجه عموم قرار گرفت، دانشمندان از آن به عنوان “ویروس آبله میمون” یاد کردند. تحت فشار کارشناسان بهداشت عمومی، به ویژه از کشورهای آفریقایی، سازمان بهداشت جهانی در 28 نوامبر 2020 نام بیماری را به آبله تغییر داد. مجله پزشکی Lancet در آن زمان اشاره کرد که به دلیل عدم قطعیت و مسائل علمی، شیوع بیماری بیماری عادات ناگوار جوامع ما را آشکار کرد: انگ و برچسب زدن، نژادپرستی و تبعیض.

طبق آنچه که توسط شبکه رسمی TRT ترکیه، همه در یک گزارش شده است. مجله لنست خاطرنشان کرد که کاربران در فضای مجازی نظرات نژادپرستانه و غیرقابل قبولی را بیان کردند و این بیماری را «بیماری میمون» نامیدند و آن را به مردم آفریقا مرتبط کردند. این نشریه هشدار داد که علاوه بر تمام آسیب‌های ناشی از هرگونه انگ و برچسب زدن به بیماری‌های عفونی، انگ آسیب بیشتری به مردم وارد می‌کند زیرا مردم را از جستجوی خدمات برای تشخیص بیماری، دریافت واکسن و درمان منحرف می‌کند.

تاریخچه طولانی بحث و جدل در مورد نامگذاری بیماری وجود دارد، به طوری که کارشناسان بهداشت عمومی به دلیل خود نام یا نزدیکی نام به مکان های جغرافیایی، گروه هایی از مردم یا حتی حیواناتی که ممکن است با بیماری ارتباطی نداشته باشند، بیماری ها را نام نمی برند. همچنین با توجه به پیامدهای جهانی همراه با باورهای نادرست در مورد منشاء و گسترش بیماری ها، آنها محتاط تر عمل کردند.

برچسب چه مشکلاتی ممکن است ایجاد کند؟

به عنوان مثال، “آنفولانزای خوکی” یا همه گیری H1N1 در کانزاس، ایالات متحده در سال های 1918-1920 سرچشمه گرفت، اما به دلیل “نیروهای ژئوپلیتیک” در طول جنگ جهانی اول، بین سال های 1914 تا 1918 به “آنفولانزای اسپانیایی” معروف شد. اخبار شیوع این بیماری در آلمان، فرانسه، بریتانیای کبیر و ایالات متحده سرکوب شد یا جدی گرفته نشد. با این حال، اسپانیا مانند سوئیس در طول جنگ جهانی اول بی طرف ماند و رسانه های آن کشور هیچ ابایی در پوشش این بیماری عفونی نداشتند که باعث تضعیف جمعیت اسپانیا شد و این تصور نادرست را ایجاد کرد که آنفولانزای خوکی یک بیماری مسری است. منشاء

تریزومی 21 یا سندرم داون قبلاً مغولیسم نامیده می شد که به نژاد مغول و مغول اطلاق می شود. این امر منجر به تلاش مشترک ژنتیک دانان و دیگران برای حذف اصطلاحات نژادپرستانه از عناوین و نام بیماری ها شد. آنها به لزوم استفاده از عناوین و اصطلاحات خنثی در نامگذاری بیماری ها اشاره کردند.

با این حال، به یاد داریم که دونالد ترامپ، رئیس جمهور ایالات متحده در سال 2020، به دلیل نامیدن نوع جدید کروناویروس “ویروس چینی” مورد انتقاد قرار گرفت. سایر اصطلاحات استفاده شده توسط قانونگذاران جمهوری خواه عبارتند از “ویروس کرونا ووهان” و “آنفولانزای چینی”. ترامپ در پاسخ به انتقاداتی که از سوی منتقدانش درباره تبعات نژادپرستانه و بیگانه هراسانه این اظهارات مطرح شد، لحن خود را دو چندان کرد و از موضع خود عقب نشینی نکرد.

بسیاری در آن زمان متوجه شدند که انتخاب او از چنین اصطلاحات بحث برانگیزی برای منحرف کردن توجه عمومی از سوء مدیریت دولتش در برخورد با تعداد فزاینده موارد نوع جدید ویروس کرونا در ایالات متحده بود. بسیاری احساس می‌کردند که او زندگی آمریکایی‌های آسیایی مقیم آمریکا را مقصر می‌داند و به خطر می‌اندازد. بین 19 مارس 2020 تا ژوئن 2021، بیش از نه هزار مورد نفرت ضد آسیایی و ضد آسیایی در ایالات متحده ثبت شده است.

ترامپ در یک کنفرانس مطبوعاتی از توصیف کرونا به عنوان “ویروس چینی” دفاع کرد و گفت: “نه، زیرا از چین می آید. این اصلا نژادپرستانه نیست. می خواهم دقیق باشم.”

این در حالی است که اصطلاح دقیق تعریف شده توسط سازمان بهداشت جهانی Covid-19 یا SARS-CoV-2 است و اصرار ترامپ برای نامیدن آن با هر نام دیگری نادرست، مضر و احتمالاً با انگیزه سیاسی است. روابط بین ایالات متحده و چین برای مدت طولانی پیچیده و دشوار بوده است، زیرا این دو غول اقتصادی درگیر چالش قدرت و نفوذ ژئوپلیتیکی شده اند.

با این حال، لانست در دسامبر 2022 خاطرنشان کرد که برای زندگی در یک فضای “هوشمندانه و متمدن”، جامعه باید مسئولیت خود را بپذیرد و از “چنین رفتار غیرقابل قبولی در انگ زدن به بیماری ها با نام بردن آنها” که به شدت آن را محکوم می کند، دست بردارد. انتخاب نام‌های خنثی اولین قدمی است که باید هنگام کشف ویروس‌ها و بیماری‌های ناشی از آن‌ها برداشته شود، اما مطمئناً این راه‌حل نهایی نخواهد بود، مگر اینکه رفتار انسان را تغییر دهیم.