(تصاویر) خاطرات ترسناک یک بازمانده بمباران اتمی هیروشیما بعد از ۷۹ سال

یکی از بازماندگان بمباران اتمی هیروشیما 79 سال پس از این حادثه ویرانگر سکوت خود را شکست.

به گزارش روزیاتو، میکیو سائیکی 92 ساله تمام جزئیات وحشتناک لحظه انفجار بمب اتمی مرگبار در سال 1945 را بازگو کرد.

سایکی از اجساد سوخته در خیابان ها پراکنده و خانه ها کاملاً فرو ریخته صحبت کرد. تخمین زده می شود که حدود 140000 نفر در بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی توسط ایالات متحده در پایان جنگ جهانی دوم جان خود را از دست دادند.

اما مرگ چندین هزار مرد، زن و کودک آغاز رنجی بود که نزدیک به هشت دهه به طول انجامید. داستان های هولناک «مردم تمساح» که در میان خرابه های رادیواکتیو سرگردان هستند، هنوز در خاطرات بازماندگان این فاجعه مرگبار باقی مانده است.

بسیاری از آنها مجبور بودند با سوختگی های شدید و بیماری های ناشی از تشعشعات هسته ای زندگی کنند. پس از 80 سال احساس گناه به خاطر فرارش، روان سرانجام توانست داستان دلخراش خود را تعریف کند.

روان صبح روز 6 اوت 1945 را اینگونه توصیف می کند:

داشتم کفش هایم را می پوشیدم که نور شدیدی دیدم. همه چیز سفید شد و بعد کاملا سیاه شد و خانه فرو ریخت.

سایکی که اکنون مردی مسن است، در زمان حادثه یک دانش آموز 13 ساله بود. پدر روان از روی پل پرت شد، صورتش به شدت سوخت و 369 دانش آموز و کارمند مدرسه اش جان خود را از دست دادند.

روز بعد، سایکی و دوستانش به مدرسه رفتند تا به هر نحوی که شده کمک کنند. او به یاد می آورد که در راه رفتن به هاگیاما شاهد صحنه های غیرقابل تصوری بود و مجبور شد تا آخر عمر با آنها زندگی کند.

اجساد سوخته در دو طرف جاده تا پای تپه صف کشیده بودند. سایر قربانیان در رودخانه ها شناور بودند و ساختمان ها در حال فروریختن بودند. برخی از بازماندگان که در شرایط بسیار بدی قرار داشتند، بعداً “مردم کروکودیل” نامیده شدند.

آنها هیچ صورت و چشمی نداشتند، به طرز وحشتناکی سوخته بودند و گفته می شد که پوست آنها سیاه، ترک خورده و پوسته پوسته شده از اثرات پس از انفجار هسته ای بود. درست مثل یک کروکودیل.

این صحنه های ترسناک برای روان خیلی زیاد بود. او به وطن بازگشت و 79 سال از بازگویی این وقایع خودداری کرد.

به خاطر زنده بودنم احساس گناه می کردم. برای کسانی که مردند متاسف شدم. می دانستم که باید در مورد آن صحبت کنم، اما نمی خواستم. این اولین و تنها باری بود که از سلاح های هسته ای در جنگ استفاده شد.

این حملات به جنگ جهانی دوم پایان داد، اما استفاده از این سلاح‌ها مدت‌هاست که موضوعی بحث‌برانگیز در سراسر جهان باقی مانده است. برخی بر این باورند که این بمباران در درازمدت با پایان دادن به جنگ جان افراد بیشتری را نجات داد.

اما برخی دیگر می گویند که استفاده از بمب اتمی با اثرات طولانی مدت آن به دلیل تعداد زیاد کشته های غیرنظامی هرگز قابل توجیه نیست.