تنش‌ها در خاورمیانه به «چند بحران» فزاینده جهانی دامن می‌زند

بعدی- اندرو هاموند؛ ژئوپلیتیک به طور گسترده به عنوان محرک اصلی آشفتگی در بازارهای مالی بین المللی در این ماه دیده نشد. با این حال، بسیاری از اختلافات سیاسی بالقوه در سال 2024 ظاهر می شوند، از جمله در خاورمیانه، که منجر به عدم تعادل اقتصادی بیشتر می شود.

به عنوان مثال، شما می توانید به درگیری در غزه فکر کنید که هنوز پتانسیل تبدیل شدن به یک جنگ منطقه ای تمام عیار را دارد، جنگی که شامل اسرائیل و ایران می شود. در این میان باید به نحوه واکنش ایران به ترورهای اخیر اسرائیل علیه رئیس دفتر سیاسی حماس در تهران و یکی از رهبران ارشد حزب الله لبنان در بیروت توجه کرد.

جان کربی، سخنگوی شورای امنیت ملی آمریکا، این هفته گفت که ایران ممکن است عملیات نظامی تلافی جویانه قریب‌الوقوعی را علیه اسرائیل انجام دهد. وی هشدار داد: ما باید آماده حملاتی باشیم که ممکن است بزرگتر از حمله آوریل باشد که در آن ایران اسرائیل را با 300 موشک و پهپادهای مسلح هدف قرار داد.

از آنجایی که ایالات متحده برای افزایش استقرار تجهیزات نظامی خود در منطقه تلاش می کند، نه تنها تردیدهای زیادی در مورد امکان دستیابی به توافق آتش بس بین اسرائیل و حماس با وجود مذاکرات صلح جاری در قطر وجود دارد، بلکه احتمال افزایش نیز وجود دارد. توافق منطقه ای گسترده تری در حال حصول است. جنگ خواهد شد

با توجه به اینکه مقامات ارشد و تصمیم گیرندگان ایران تحت فشار شدید داخلی برای پاسخ به اقدام اسرائیل هستند، فرضیات سنتی دیرینه در مورد موضع نظامی تهران ممکن است شکننده تر شوند.

یکی از این فرضیه ها این است که ایران ترجیح می دهد جنگ های خود را از طریق گروه های نیابتی خود در منطقه انجام دهد. با این حال، این احتمال وجود دارد که خود تهران وارد عمل شود و برای اجرای اهداف استراتژیک خود تنها به نیروهای نیابتی مانند حزب الله، حماس، جهاد اسلامی یا انصارالله متکی نباشد.

همانطور که تهران حرکت بعدی خود را در نظر می گیرد، خطر اصلی که همه طرف ها با آن مواجه هستند، اشتباه محاسباتی است. بیایید عواقب اشتباه محاسباتی در منطقه را تصور کنیم که ژئوپلیتیک منطقه را پس از حمله حماس در اکتبر سال گذشته علیه اسرائیل که نشان دهنده بدترین شکست اطلاعاتی اسرائیل در دهه های اخیر بود، مختل کرده است.

علیرغم افزایش اخیر قیمت نفت خام، هنوز بحث گسترده ای در مورد احتمال وقوع شوک نفتی از نوع رخ داده در سال های 1973 و 1974 وجود ندارد، زمانی که قیمت نفت در کمتر از یک سال پس از اعمال تحریم ها بر نفت کشورهای عربی تقریباً چهار برابر شد. . – کشورهای تولید کننده را بیابید این ممنوعیت در پاسخ به حمایت آمریکا از اسرائیل در طول جنگ اعراب و اسرائیل در سال 1973 اعمال شد.

خطرات در خاورمیانه تنها یکی از عناصر ترکیبی بزرگتر از تقسیمات بالقوه جهانی است. پس زمینه این است که برای دهه ها چرخه طولانی جهانی شدن و ثبات ژئوپلیتیکی وجود داشته است، اما اکنون به نظر می رسد عصر جدید و خطرناکی در حال طلوع است، با کارشناسان به طور فزاینده ای پیش بینی می کنند که “بحران های متعدد” گسترده تر و در نتیجه تعداد فزاینده ای از همپوشانی ها وجود داشته باشد. در حال ظهور است.

چنین ارزیابی حاکی از آن است که ما در عصری از تحولات آبشاری و به هم پیوسته زندگی می کنیم که در آن احساس مداوم بحران به یک امر عادی تبدیل شده است. این امر نه تنها برای سیاست، بلکه برای بازارهای مالی نیز پیامدهایی خواهد داشت. ممکن است نوسانات مهم تری در افق وجود داشته باشد.

تقسیمات جهانی فعلی خطرات بهداشتی در چشم انداز پس از کووید چالش های فناوری مانند فروپاشی جهانی فناوری اطلاعات در ماه گذشته بحران آب و هوا و نابرابری اقتصادی چالش های امنیتی از جمله جنگ جاری در اوکراین تهدید مداوم تروریسم بین در اختیار داشتن سلاح های هسته ای بین المللی و کره شمالی.

در حالی که به نظر می رسد برخی در بازارهای مالی در حال حاضر از خطرات ژئوپلیتیکی غافل هستند، چنین آشفتگی بین المللی برای چندین سال یک ویژگی تکراری بوده است. بسیاری از مفسران بازار حداقل از سال 2016 برای مدتی مدعی شده اند که خطرات ژئوپلیتیکی در بالاترین سطح خود از زمان جنگ سرد قرار دارد.

البته آن سالی بود که پوپولیسم ضد نظام به روحیه ضد جهانی شدن دامن زد و حالا ممکن است با انتخاب دونالد ترامپ به عنوان رئیس جمهور آمریکا و رای مثبت بریتانیا به اوج خود برسد. خروج از اتحادیه اروپا (برگزیت) به مرز خود رسیده است.

آنچه در هر دو رویداد فوق الذکر بسیار جلب توجه می کرد این بود که اقدامات دو کشور که به ثبات سیاسی معروف بودند و به عنوان حاکمان سنتی در نظام بین الملل شناخته می شدند، جهان را مبهمتر کرد.

از این منظر، ممکن است هیچ پاسخ آسانی برای تلاش برای رسیدگی به مجموعه بحران‌های کنونی وجود نداشته باشد. با این حال، گاهی اوقات فراموش می کنیم که موفقیت هایی به دست آمده است.

یکی از موفقیت‌ها، توافقنامه تغییرات آب و هوای جهانی در پاریس در سال 2015 بود. اگرچه این توافق از کامل بودن فاصله زیادی داشت، اما نشان دهنده پیشرفتی خوشایند در تلاش‌ها برای مبارزه با گرمایش جهانی بود و مهم‌تر از آن، چارچوب جدیدی را پس از معاهده کیوتو ارائه کرد.

علاوه بر این، چارچوب بازنگری کنوانسیون به این معنی است که کشورها می‌توانند واکنش‌های خود را به تغییرات اقلیمی تشدید کنند، به‌ویژه اگر اراده سیاسی و عمومی برای رسیدگی به این مشکل افزایش یابد. بنابراین، توافق پاریس گام بسیار مهمی بود، و آنچه در حال حاضر مورد نیاز است این است که قانونگذاران آگاه از سراسر طیف سیاسی به تضمین اجرای موثر توافق کمک کنند و دولت ها را برای اجرای واقعی آن پاسخگو بدانند.

با توجه به راه‌حل‌های بالقوه برای بسیاری از بحران‌های نوظهور، ناگزیر تمرکز زیادی روی این است که آیا ایالات متحده به جلو حرکت خواهد کرد یا خیر. با این حال، چین یکی از کشورهایی است که بسیاری از بحران‌های کنونی را تجربه می‌کند و می‌تواند تأثیر بسزایی در بهتر یا بدتر شدن اوضاع داشته باشد. به قدرت رسیدن پکن یا منبع تنش فزاینده با واشنگتن و غرب خواهد بود، یا شاید سرآغاز یک مشارکت پربارتر باشد.

مطمئناً افزایش رقابت دوجانبه به جای روابط همکاری فزاینده محتمل ترین سناریو برای روابط آینده است. با این حال، این امکان وجود دارد که آینده متفاوتی وجود داشته باشد، آینده ای که در آن همکاری بیشتری در مورد مسائل نرم تر مانند تغییرات آب و هوایی و تنش کمتر در مورد مسائل سخت تر مانند امنیت وجود داشته باشد.

بنابراین، جهت گیری این روابط دوجانبه شاید مهم ترین عدم قطعیت در اواخر دهه 2020 باشد. اگرچه چشم انداز همکاری بیشتر غرب با چین به طور گسترده نادیده گرفته می شود، فرصت بیرونی برای یک رابطه همکاری بیشتر ممکن است دید متفاوتی از آینده جهانی ارائه دهد.