آمریکا چند سیلوی پرتاب موشک‌های قاره پیمای هسته‌ای دارد؟

اگر در دوران جنگ سرد در غرب بزرگ شده اید، به خوبی از وحشت احتمالی جنگ هسته ای در آن دوران آگاه هستید. فیلم‌ها، سریال‌های تلویزیونی و درگیری‌های جهانی باعث می‌شود که دانش‌آموزان آمریکایی به امید یافتن راهی برای زنده ماندن از یک انفجار اتمی نزدیک‌تر، مخفیانه بازی کنند. ترس بیش از حدی بود که بچه ها تحمل می کردند، اما چیزی که بزرگترها می دانستند این بود که جنگ هسته ای بعید است، زیرا سلاح های هسته ای مدرن سلاح هایی هستند که بهتر است استفاده نشوند تا استفاده شوند.

بر اساس گزارش روزیاتو، برای این منظور، ایالات متحده سیاستی به نام تخریب متقابل تضمین شده یا MAD را اتخاذ کرده است. این سیاست عمدتاً حول محور سه گانه هسته ای، سیاست استفاده از زیردریایی های هسته ای کلاس اوهایو، بمب افکن های استراتژیک مانند B-21 Raider و موشک های بالستیک قاره پیما (ICBM) در مناطق مختلف ایالات متحده و متحدان می چرخد. برنامه MAD تضمین می‌کرد که اگر اتحاد جماهیر شوروی با سلاح‌های هسته‌ای به ایالات متحده حمله کند، آنها همان سلاح‌های هسته‌ای را به دست خواهند آورد و از آنجایی که هیچ‌کس نمی‌خواست واقعاً به جهان پایان دهد، هزاران سلاح هسته‌ای بلااستفاده باقی ماندند.

صحبت در مورد سلاح های هسته ای این روزها چندان ترسناک نیست، حتی اگر ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه مدام به دنیا یادآوری کند که آنها را در اختیار دارد. برای ایالات متحده، بسیاری از سیلوهای ICBM بسته و برچیده شده اند، در حالی که سایر جنبه های سه گانه هسته ای عمدتاً از طریق معاهده استارت و موارد دیگر کاهش یافته است. این امر برخی را به این پرسش واداشته است که نیروی هوایی ایالات متحده در حال حاضر دارای چه تعداد ICBM است و چه تعداد آنها عملیاتی هستند. پاسخ کمی تعجب برانگیز است، زیرا ایالات متحده در حال حاضر 450 انبار ICBM آماده 24/7 دارد.

نیروی هوایی ایالات متحده چه نوع ICBMهایی دارد؟

نیروی هوایی ایالات متحده مسئول حفظ و نگهداری انبار عظیم موشک های بالستیک قاره پیما است که در سراسر کشور پخش شده است. بیش از 400 موشک LGM-30 Minuteman III در ناوگان هسته‌ای مستقر در ایالات متحده وجود دارد و دائماً برای آمادگی عملیاتی نگهداری می‌شوند و بخش عمده‌ای از نیروی هسته‌ای مستقر ارتش ایالات متحده را از سال 1959 تشکیل می‌دهند. آنها بدون توقف عمل می‌کنند. . این موشک ها توسط چندین واحد نیروی هوایی ایالات متحده نگهداری می شوند، اگرچه در واقع تعداد بیشتری از آنها وجود دارد. از آنجایی که ایالات متحده دارای 450 سیلو ICBM است، یک سیلو وجود دارد که می توان آن را مستقر کرد و برای پرتاب آماده کرد.

موشک بالستیک قاره پیمای سه مرحله ای Minuteman III یک موشک غول پیکر با برد بیش از 9600 کیلومتر است. پس از پرتاب سرعت آن به 24000 کیلومتر بر ساعت معادل 23 ماخ می رسد و حداکثر برد پروازی آن به 1120 کیلومتر می رسد. این قابلیت ها باعث می شود این موشک ها قبل از پرتاب کلاهک های هسته ای خود خارج از محدوده دفاع هوایی پرواز کنند. موشک های فعلی Minuteman III در سال 1970 توسعه و مستقر شدند و از آن زمان تاکنون در خدمت هستند.

در سال 2029، طرح نوسازی جایگزینی این موشک‌های تقریباً 60 ساله را آغاز می‌کند و در عین حال سیلوهایی را که در آن نگهداری می‌شوند، ارتقا می‌دهد. موشک های جدید توسط شرکت نورث روپ گرومن ساخته شده و سنتینل نام خواهند داشت. موجودی فعلی موشک ها در چندین مکان از جمله پایگاه نیروی هوایی وارن در وایومینگ، پایگاه نیروی هوایی مالمستروم در مونتانا و پایگاه نیروی هوایی مینوت در داکوتای شمالی نگهداری می شود. در مجموع، بیش از 10000 پرسنل انبار موشک های بالستیک قاره پیما را مدیریت می کنند.

ایالات متحده در سال 1987 استفاده از LGM-25C Titan II ICBM را متوقف کرد، زمانی که شروع به مدرنیزه کردن موشک های هسته ای زمینی خود کرد. این موشک ها آنقدر بزرگ بودند که به جز یک سیلو، سایت 571-7، همه آنها نابود شدند. تنها سیلو باقی مانده به موزه موشک تایتان تبدیل شده است که حاوی موشک واقعی تیتان II است.

البته موشکی که در موزه مانده بود سوخت و کلاهک نداشت چون موشک آموزشی بود. با این حال، بسیار شبیه به یک موشک بالستیک قاره پیما است. این موزه در 21 می 1986 افتتاح شد و بازدیدکنندگان می توانند در یک عملیات شبیه سازی شده در داخل سیلو شرکت کنند یا به بالای سیلو بروند و به پایین نگاه کنند. به همین دلیل درب های سیلو با شیشه تعویض شد.