آیا اسرائیل واقعا می‌خواهد با حمله به حزب الله لبنان در دو جبهه بجنگد؟

بعدی- ایان پارمتر؛ او محقق مرکز مطالعات عربی و اسلامی در دانشگاه ملی استرالیا است. او 37 سال در وزارتخانه های استرالیا از جمله وزارت امور خارجه کار کرد و سفیر سابق استرالیا در لبنان بود. یکی از کلماتی که به وینستون چرچیل، نخست وزیر سابق بریتانیا نسبت داده می شود، این است: «کسانی که یاد نمی گیرند». از تاریخ، آنها «محکوم به تکرار آن هستند». این نقل قول در مورد وضعیت امروز اسرائیل صدق می کند، زیرا به نظر می رسد اسرائیل آماده جنگ با گروه حزب الله لبنان در جنوب لبنان است.

به گزارش فردا اسرائیل کاتز، وزیر امور خارجه اسرائیل اخیراً اعلام کرد که تصمیم در مورد جنگ همه جانبه علیه حزب الله “به زودی” گرفته خواهد شد و فرماندهان ارشد اسرائیل طرحی را برای این عملیات امضا کرده اند. این تهدید از سوی وزیر خارجه رژیم صهیونیستی در حالی است که جنگ اسرائیل علیه حماس در غزه هنوز به پایان نرسیده است. اسرائیل هنوز به دو هدف اصلی تعیین شده توسط بنیامین نتانیاهو نخست وزیر در آغاز درگیری دست نیافته است: نابودی حماس و آزادی گروگان های باقی مانده اسرائیلی که در دست حماس هستند (حدود 80 نفر که گفته می شود هنوز زنده هستند، علاوه بر این گروگان های اسرائیلی در دست حماس). بقایای حدود 40 نفر که گفته می شود جان خود را از دست داده اند).

حزب الله لبنان از زمان آغاز جنگ غزه در 8 اکتبر، موشک ها، گلوله ها و پهپادها را از طریق مرز به سمت شمال اسرائیل پرتاب کرده است. هدف اعلام شده حزب الله لبنان حمایت از حماس از طریق منحرف کردن ارتش اسرائیل از عملیات در غزه است.

حملات حزب الله نسبتا محدود بود و تاکنون فقط علیه شمال اسرائیل انجام شده است، اما حدود 60000 اسرائیلی ساکن در منطقه مرزی را آواره کرده است. این اسرائیلی‌ها کاملاً خسته شده‌اند و از دولت نتانیاهو می‌خواهند که برای وادار کردن حزب‌الله به عقب‌نشینی از مرز اقدام کند. این خشم در هفته جاری پس از انتشار تصاویر ویدئویی از تاسیسات نظامی و غیرنظامی در شهر حیفا در شمال اسرائیل توسط حزب الله توسط یک پهپاد شناسایی در ارتفاع پایین تشدید شد.

ایده انتشار این عکس ها این است که حزب الله در حال کاوش در منطقه برای اهداف جدید است. شهر حیفا با حدود 300 هزار نفر جمعیت هنوز هدف حمله حزب الله قرار نگرفته است. بزالل اسموتریچ و ایتامار بن جور، دو شخصیت افراطی در دولت راستگرای اسرائیل به ریاست نخست وزیر نتانیاهو، علناً از دولت اسرائیل خواسته اند تا به جنوب لبنان حمله کند.

ایالات متحده آشکارا نگران خطر گشودن جبهه دوم اسرائیل در درگیری خود است. به این ترتیب، جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا، فرستاده ای به نام عاموس هوخشتاین را به اسرائیل و لبنان فرستاد تا در تلاش برای کاهش تنش بین دو طرف باشد.

این فرستاده در لبنان نمی تواند مستقیما با حسن نصرالله، رهبر حزب الله لبنان دیدار کند، زیرا این گروه در فهرست سازمان های تروریستی جهانی آمریکا قرار دارد. در عوض، او با نبیه بری، رئیس قدیمی پارلمان لبنان که به عنوان یک شیعه می توانست با نصرالله گفتگو کند، ملاقات کرد.

به نظر می رسد تا کنون ایران از حزب الله خواسته است که از تشدید تنش با اسرائیل که می تواند منجر به نابودی بخش عمده ای از زرادخانه این حزب شود، خودداری کند. با این حال، حتی اگر سپر دفاعی گنبد آهنین اسرائیل ممکن است در برابر رگبارهای موشکی پیچیده تر و گسترده تر مؤثر نباشد. اسرائیل برای مقابله با حمله مستقیم ایران در آوریل گذشته، که شامل 150 موشک و 170 پهپاد بود، به کمک ایالات متحده، بریتانیا، فرانسه و اردن نیاز داشت.

عامل دیگر، به ویژه برای رهبران خردمند اسرائیلی که به تاریخ می اندیشند، این است که مداخلات قبلی در لبنان بدون هزینه نبوده است. مشکلات اسرائیل با لبنان از زمانی شروع شد که ملک حسین، پادشاه سابق اردن، اعضای سازمان آزادیبخش فلسطین به رهبری یاسر عرفات را در سال 1970 مجبور کرد به لبنان نقل مکان کنند. او این کار را به این دلیل انجام داد که سازمان آزادیبخش فلسطین از اردن به عنوان پایگاهی برای عملیات علیه خود استفاده می کرد. اسرائیل پس از جنگ 1967، که جرقه احساس انتقام را در اسرائیل برانگیخت. از اوایل دهه 1970، ساف دولتی در داخل یک دولت در لبنان تشکیل داده است. آن سازمان عمدتاً مستقل از دولت ضعیف لبنان که بر اساس خطوط فرقه‌ای تقسیم شده بود، عمل می‌کرد و این وضعیت منجر به جنگ داخلی در لبنان در سال 1975 شد.

ساف از جنوب لبنان برای حمله به اسرائیل استفاده کرد و این امر باعث شد اسرائیل در سال 1978 تهاجم محدودی به همسایه شمالی خود آغاز کند و شبه نظامیان فلسطینی را از شمال رودخانه لیتانی بیرون راند. این تهاجم تنها تا حدی موفقیت آمیز بود. جنگنده ها به سمت مرز حرکت کردند و حملات خود را در شمال اسرائیل از سر گرفتند. در سال 1982، مناخیم بگین، نخست وزیر اسرائیل، تصمیم گرفت که سازمان آزادیبخش فلسطین را به طور کامل از لبنان خارج کند و حمله بزرگی را به لبنان تا بیروت، پایتخت آن کشور آغاز کرد. در نهایت، این اقدام، رهبری ساف و بسیاری از مبارزان آن گروه را مجبور به نقل مکان به تونس کرد.

این دو حمله اسرائیل پیامد ناخواسته رادیکالیزه کردن جمعیت شیعه در جنوب لبنان داشت. این وضعیت ایران را در مرحله اول پس از انقلاب قادر ساخت تا با روحانیون شیعه در لبنان برای تأسیس حزب الله که تهدیدی بزرگتر از سازمان آزادیبخش فلسطین برای اسرائیل به شمار می رفت، همکاری کند. با حمایت ایران، حزب‌الله لبنان در سال‌های گذشته قوی‌تر شده و به نیرویی در سیاست لبنان تبدیل شده است. حزب الله لبنان در سال 2006 توانست جلوی پیشروی ارتش اسرائیل به سمت جنوب لبنان را با هدف نجات دو سرباز اسرائیلی اسیر شده توسط حزب الله بگیرد. نتیجه اساساً برابر بود و این دو سرباز در اسارت ماندند تا اینکه در سال 2008 اجساد آنها با اسرای لبنانی مبادله شد.

بسیاری از ناظران عرب در آن زمان ادعا کردند که حزب الله لبنان از یک درگیری نامتقارن به پیروزی سیاسی و نظامی دست یافته است. حسن نصرالله برای مدتی در طول جنگ و پس از آن یکی از محبوب ترین رهبران منطقه بود.

آیا تاریخ تکرار خواهد شد؟

این پس زمینه جنجال اسرائیل در مورد آغاز جنگ علیه حزب الله است و نشان می دهد که نقل قول چرچیل چقدر مهم است. اکثر کارشناسان نظامی نسبت به انتخاب گزینه جنگ در دو جبهه هشدار می دهند. جورج دبلیو بوش، رئیس جمهور سابق ایالات متحده، در سال 2003 زمانی که جنگ در افغانستان تمام نشده بود، تصمیم به حمله به عراق گرفت. نتیجه این تصمیم برای ارتش آمریکا بسیار پرهزینه و برای هر دو کشور فاجعه بار بود. شایان ذکر است که مارک تواین، نویسنده آمریکایی قرن نوزدهم، می‌گوید: «تاریخ تکرار نمی‌شود، اما صدای آن اغلب ادامه دارد».