اهرام ناشناخته مصر باستان؛ از «مکان ظهور آمنمحات» تا «هزارتوی افسانه‌ای»

در طول پادشاهی میانه (حدود 2040-1782 قبل از میلاد)، مصر پس از یک دوره ضعف و هرج و مرج بار دیگر به یک امپراتوری قدرتمند تبدیل شد. با این حال، این دوره از تاریخ مصر باستان هنوز در مقایسه با پادشاهی قدیم و جدید دست کم گرفته شده است، به ویژه از نظر معماری. پادشاهی قدیم دارای اهرام سنگی بزرگ بود و پادشاهی جدید معابد عظیم خود را داشت. اما پادشاهی میانه چه داشت؟

به گزارش فرادید، حقیقت این است که بسیاری از فراعنه پادشاهی میانه هنر اهرام سازی را احیا کردند، اما به دلیل استفاده از روش های مختلف ساخت، اهرام آنها در گذر زمان تاب نیاوردند و به مرور زمان به خرابه هایی تبدیل شدند که هنوز پابرجا هستند. کمتر در نظر گرفته شده است. با این حال، این مقبره های بزرگ از بسیاری جهات بدیع و مهم بودند.

ظهور پادشاهی میانه

سقوط پادشاهی قدیم به طور ناگهانی اتفاق نیفتاد، بلکه نتیجه یک روند طولانی بود. در ابتدا، قدرت مرکزی مصر، مستقر در ممفیس، به تدریج تضعیف شد تا اینکه سلسله‌های رقیب در شهر هراکلوپولیس در فیوم و تبس در مصر علیا تأسیس شدند. در دوره اول (2180 تا 2040 قبل از میلاد)، قدرت در مصر غیرمتمرکز و پراکنده شد.

اولین فرمانروای پادشاهی میانه، منتوهوتپ دوم (حدود 2061-2010 قبل از میلاد) از سلسله یازدهم تبس، مصر را به زور با یک لشکرکشی نظامی متحد کرد. منتوهوتپ دوم از همان شهر تبس بر مصر حکومت می کرد، اما اولین پادشاه سلسله دوازدهم، آمنهات اول (حدود 1991-1962 قبل از میلاد)، تصمیم به تغییر پایتخت گرفت.

ورودی اولین هرم Amenemhat

محل پایتخت جدید در مصر سفلی، شمال فیوم و نزدیک روستای مدرن اللشت بود. آمنهت اول نام پایتخت جدیدش را «ایتی تاوی» گذاشت که به معنای «صاحب دو سرزمین» است. اگرچه ممفیس و تبس مراکز مهم مذهبی، اداری و فرهنگی باقی ماندند، لشت یا «ایتی تاوی» اقامتگاه اصلی پادشاه بود. چه در دنیا و چه در آخرت.

اهرام پادشاهی میانه

آمنهت اول اولین پادشاه پادشاهی میانه بود که ایده ساخت مجتمع های هرمی را به عنوان مقبره و مکان عبادت برای فرعون خدایی احیا کرد. فراعنه پادشاهی قدیم نام همه اهرام خود را گذاشتند وقتی آمنهات اول این سنت را احیا کرد، او نام هرم خود را “Sut Khao Amenemhat” یا “مکان های ظهور آمنهت” گذاشت.

هرم اول آمنه حات دارای طول قاعده 84 متر، ارتفاع 54 متر و شیب 54 درجه بود. هسته هرم از بلوک های کوچک سنگ آهک، ماسه و خاک رس خام و پوسته بیرونی آن از سنگ آهک ساخته شده بود.

پسر و جانشین آمنهت اول، سنوسرت اول (سنوسرت/ سستریس) (حدود 1971–1926 قبل از میلاد)، هرم خود را در حدود 1.25 مایلی جنوب هرم پدرش ساخت. اولین هرم Senusret کمی بزرگتر بود، با طول پایه 91 متر و ارتفاع 60 متر، اما چیزی که آن را چشمگیرتر کرد، اندازه کلی مجموعه بود.

بقایای هرم Senusret I

همه اهرام مصر بخشی از مجموعه های بزرگتر بودند. این هرم به عنوان نقطه مرکزی که معمولاً جسد پادشاه در آنجا دفن می شد، عمل می کرد، اما بخشی از یک مجموعه بزرگتر بود که توسط دیوار احاطه شده بود. در داخل این دیوار معابدی برای انجام مناسک دینی فرعون و صحن هایی برای اعیاد مذهبی وجود داشت.

مجموعه هرمی Senusret I از 9 هرم کوچکتر برای ملکه های او و یک “هرم ماهواره ای” تشکیل شده است. اهرام ماهواره‌ای که نسخه‌های کوچک‌تری از هرم اصلی بودند، در پادشاهی قدیم رایج بودند و اعتقاد بر این بود که محل اقامت «کا» یا روح پادشاه متوفی است. هرم ماهواره ای Senusret I آخرین هرم ماهواره ای بود که در مصر ساخته شد و تنها هرم ماهواره ای شناخته شده از پادشاهی میانه است.

هرم اصلی، هرم فرعی و ورودی معبد با دیواری از خشت احاطه شده بود. دیوار آجری دیگری، اهرام ملکه ها و همچنین یک حیاط داخلی را احاطه کرده است و نوعی حیاط را در داخل یک حیاط ایجاد می کند.

جانشین سنوسرت اول آمنهات دوم (حدود 1929 تا 1895 قبل از میلاد) بود. او هرم خود را در نزدیکی روستای دهشور در مصر سفلی ساخت. این رویه باعث شد که هرم او به اهرام پادشاهی قدیم نزدیک شود، اما این هرم نتوانست گذر زمان را تحمل کند. تنها تعداد کمی از این هرم باقی مانده است و هنوز به طور کامل تخریب نشده است. این هرم احتمالاً پایه ای به طول حدود 19 متر داشته است. یک راهرو شیب دار به اتاقی که احتمالاً یک اتاق دفن است منتهی می شود که یک شفت عمودی به آن متصل است، اما همه اینها اکنون زیر آب است.

تغییر در روش های ساخت و ساز

Senusret II (ح. حدود 1878-1897 قبل از میلاد) دو تغییر مهم در هرم خود ایجاد کرد. اولین تغییر انتقال هرم به منطقه فیوم و نزدیکتر شدن به لیخت بود. تغییر دوم ساخت هرم با هسته ای کاملاً از خاک رس خام بود. اولین تغییر دائمی نبود، زیرا حاکمان بعدی بین فیوم و دلتای نیل حرکت کردند، اما نوآوری دوم دائمی بود. تمام اهرام بعدی پادشاهی میانه نیز با استفاده از هسته های آجری ساخته شدند. هرم Senusret II از نظر اندازه شبیه به اهرام قبلی پادشاهی میانه بود و پایه آن 106 متر طول و 48 متر ارتفاع داشت.

بقایای هرم دوم سنوسرت

Senusret III (حدود 1860-1878 قبل از میلاد) تصمیم گرفت هرم خود را در دهشور، در سایه هرم منحنی فرعون اسنفرو (حدود 2613-2589 قبل از میلاد) پادشاهی قدیم بسازد. هرم Senusret III قابل توجه بود زیرا به جای ملات از ماسه برای پر کردن درزهای هسته خشتی استفاده می شد. این تغییر ممکن است نشانه ای از افت کیفیت اهرام پادشاهی میانه باشد یا شاید حتی نشان دهنده زوال خود پادشاهی میانه باشد. با این حال، جانشین Senusret III بلندپروازترین سازنده هرم در کل پادشاهی میانه بود.

اهرام Amenemhat III

آمنهات سوم (ح. 1815-1860 قبل از میلاد) حدود چهل سال بر مصر حکومت کرد، دوره ای نسبتاً طولانی که به او اجازه داد تأثیر خود را بر هنر، سیاست خارجی و معماری باقی بگذارد.

اولین هرمی که او ساخت، «امنمحات زیباست» نام داشت و در دهشور قرار داشت. ارتفاع این هرم 74 متر و قاعده آن 104 متر است و دومین هرم بعد از هرم سنوسرت سوم است. با این حال، اتاق های زیرزمینی هرم مشکلات ساختاری داشتند و باید رها می شدند. اما آمنهت سوم که عمر طولانی داشت زمان کافی برای ساختن یک خانه جاودانه دیگر برای خود داشت.

بقایای اولین هرم Amenemhat III

آمنهت سوم هرم بعدی خود را در فیوم، نزدیک هاوارا ساخت. این هرم که «امین ماهات های» نام داشت 57 متر ارتفاع، قاعده آن 104 متر و زاویه آن 48 درجه بود. این هرم از نظر وسعت به اندازه هرم دهشور چشمگیر نبود، اما آنچه از نظر اندازه کم بود، اهمیت تاریخی مجموعه حیاط خود را جبران می کرد.

معبد مرده در محل هرم آمنهات سوم بزرگ و پیچیده بود و در دو طبقه ساخته شده بود. این معبد آنقدر شگفت انگیز بود که هرودوت مورخ یونانی در قرن پنجم قبل از میلاد و استرابون جغرافیدان یونانی در قرن اول پس از میلاد از آن بازدید کردند و در مورد آن نوشتند. نویسندگان کلاسیک این مجموعه را با هزارتوی افسانه ای شاه مینوس مقایسه کردند، که طبق افسانه، او کودکان را به آنجا فرستاد تا توسط مینوتور بخورند. هرودوت نوشت:

اهرام نیز سازه های باشکوهی هستند و هر کدام با بسیاری از جاه طلبانه ترین آثار در یونان برابری می کند، اما این مجموعه دارای دوازده حیاط مسقف (شش حیاط متوالی در شمال و شش حیاط) است. جنوب) واقع در مقابل دروازه ها کاملاً با یکدیگر قرار دارد و کل مجموعه با دیواری پیوسته احاطه شده است. آن.”

بر اساس گزارش های تاریخی، بقایای هرم دوم آمنهات سوم، که معبد در اطراف آن ساخته شد، یک هزارتو پیچیده بود.

سازندگان هرم در پادشاهی میانه

در مقایسه با اهرام پادشاهی قدیم، اهرام پادشاهی میانه کوچکتر بودند. هسته های سفالی نیز دوام این اهرام را کمتر کرده است، اما این بدان معنا نیست که از نظر معماری اهمیت کمتری داشتند. مهندسان پادشاهی میانه اهرام خود را متناسب با شرایط موجود طراحی کردند و این پروژه ها به کار زیادی برای تکمیل نیاز داشتند.

اگرچه اهرام پادشاهی قدیم بعداً به دلیل استفاده مجدد از نماهای سنگی برای ساختن بخش‌هایی از مصر قرون وسطی آسیب دیدند، اما هسته‌های سنگی آنها دوام آنها را تضمین می‌کرد. این مورد در مورد اهرام پادشاهی میانه صدق نمی کرد. استفاده از هسته‌های آجر گلی نشان می‌دهد که حاکمان پادشاهی میانه منابع کافی برای ساختن سازه‌های سنگی را نداشتند.

اگرچه اهرام پادشاهی میانه به شکوه اهرام پادشاهی قدیم نرسیدند، اما ساخت آنها همچنان به نیروی کار قابل توجهی نیاز داشت. بر اساس شواهد باستان شناسی، تخمین زده می شود که به طور متوسط ​​4770 کارگر در ساخت اهرام در دوران پادشاهی میانه به کار گرفته شده اند. اکثر این کارگران تحت سیستم کار اجباری به نام “کورو” استخدام شده بودند.

کارگران، از جمله حدود 1500 نفر، وظیفه حمل خاک رس را بر عهده داشتند که خطرناک ترین کار است. این افراد روی سورتمه هایی که توسط چند نفر کشیده می شد گل می گذاشتند. آب به عنوان روان کننده برای سورتمه استفاده می شد تا آن را از شیب خاکی بالا بکشد و بلوک ها را در جای خود قرار دهد. کارگران ماهر شامل سنگ تراشان، آجرپزان، ملوانان و مهندسان بودند. همچنین تخمین زده می شود که حدود 1500 کارگر کمکی نیز در نیروی کار ساختمانی هرم حضور داشته باشند. این کارگران شامل مجسمه سازان و نقاشان و همچنین آشپزها، نانواها، بافندگان و حمل کنندگان آب بودند.