این بنا از یک مزاحم به شاهکار تبدیل شد

در آغاز قرن بیستم، چهره نیویورک به سرعت در حال تغییر بود و معماران و سازندگان برای ساختن آسمان خراش ها با هم رقابت می کردند. این شهر در بحبوحه رونق اقتصادی قرار داشت و با گسترش سازه های فلزی، این دوره شروع مسابقه بر سر آسمان خراش ها شد. همه شرکت ها می خواستند با ساخت ساختمان های بلندتر و چشمگیرتر وضعیت خود را نشان دهند. از جمله آنها ساختمان تخت آهن بود.

به گزارش فرادید، آهن تخت که در تقاطع خیابان پنجم و برادوی واقع شده است، از اشکال سنتی جعبه مانند حاکم بر معماری شهر پیروی نکرده است. 22 طبقه از این سازه گوه مانند ساخته شد دنیل برنهام این بنا که توسط یک معمار طراحی شد، به سرعت به یک قطعه معماری نمادین تبدیل شد، حتی در سه گانه “مرد عنکبوتی” ظاهر شد و نماد قلب معماری نیویورک بود.

یکی از اولین قاب‌های فولادی مورد استفاده در نیویورک، ساختمان تخت آهنی در منهتن را قادر ساخت تا پس از تکمیل، با ارتفاع 91.44 متر به بلندترین ساختمان جهان تبدیل شود.

این ساختمان که به دلیل شباهت به Flatiron ملقب شده است در سال 1902 افتتاح شد و به سرعت توجه همگان را به خود جلب کرد. این ساختمان فقط یک سازه جدید در جغرافیای نیویورک نبود، بلکه بیانیه ای جسورانه از جاه طلبی و نبوغ معماری بود.

نمای نزدیک از نمای بیرونی ساختمان تخت آهنی در شهر نیویورک. ساختمان فلاتیرون یک ساختمان تاریخی با اسکلت فلزی است که در خیابان پنجم 175 در منطقه فلاتیرون منهتن، شهر نیویورک واقع شده است.

این ساختمان 86 متری یکی از اولین آسمان خراش هایی است که با اسکلت فلزی ساخته شده و به ساختمان توانایی مقاومت در برابر بادهای شدید را داده است. دانیل برنهام، مهندس سازه معماری هنرهای زیبا آموزش دیده (معماری هنرهای زیبا). او انتخاب کرد که نمای باریک آهنی را با چینی لعابدار و سنگ آهک تزئین کند و نمای بیرونی پیچیده ای را ایجاد کند که به فرم غیر متعارف آن جذابیت بخشید. این ساختمان در ابتدا فولر نام داشت، زیرا دفتر مرکزی شرکت فولر مستقر در شیکاگو را در خود جای داده بود.

نیویورکی ها در ابتدا نسبت به طراحی آهن مسطح شک داشتند و منتقدان سقوط آن را پیش بینی کردند. نیویورک تریبون او را بزرگترین مزاحم غیر زنده نیویورک نامید. در آن زمان ساخت سازه های فولادی با نارضایتی مردم همراه بود، زیرا مردم می ترسیدند چنین ساختمان های بلند و باریکی پایدار نشوند و سقوط کنند. شکل مثلثی باریک آهن مسطح بادهای شدیدی ایجاد کرد که به “نسیم تخت آهن” معروف شد و محبوبیت ساختمان را افزایش داد. با این حال، این ساختار جسورانه در برنهام ثابت کرد که از نظر معماری قوی است.

امروز ساختمان تخت آهنی وارد فصل جدیدی شده است. برای سال‌ها، داربست‌ها نمای آن را برای بازسازی می‌پوشاندند، اما به زودی ساختمان گذشته صرفاً تجاری خود را پشت سر گذاشت. گروهی از مالکان طرح هایی برای تبدیل تخت آهن به آپارتمان های لوکس دارند. در صورت تصویب این طرح ها، نیویورکی ها با یک فرصت مسکن بی نظیر مواجه خواهند شد. محله اطراف ساختمان، به نام منطقه تخت آهن، در کنار ساختمان توسعه یافت و از یک منطقه تجاری به یکی از پر جنب و جوش ترین مناطق نیویورک تبدیل شد که مملو از رستوران ها، مغازه ها و جاذبه های فرهنگی بود.

آهن تخت به بخشی از هویت شهر نیویورک تبدیل شده است و ساختار آن که زمانی مورد تمسخر قرار می گرفت به یکی از نمادهای نمادین شهر تبدیل شده است. با گذشت هر دهه، این سازه همچنان ثابت می‌کند که اولاً، معماری جسورانه می‌تواند شخصیت یک شهر را تغییر دهد، و دوم، ساختمان‌های واقعاً متمایز آن‌هایی هستند که جرات دارند متمایز و متفاوت به نظر برسند.