بازگشت مردگان؛ قبیله‌ای که جنازه‌ها را از قبر بیرون آورده و سیگار گوشه لب‌شان می‌گذارند

بعدی- یک قبیله اندونزیایی در مراسمی عجیب بستگان متوفی خود را از قبرهایشان بیرون آوردند تا با اجسادشان عکس بگیرند. اعضای قبیله توراجان در سولاوسی اجساد عزیزان متوفی خود را نبش قبر می کنند و پس از نبش قبر بدن آنها را با لباس می پوشانند و حتی سیگار را روی لب های خود می گذارند. آنها از این مراسم به عنوان “تطهیر اجساد” یاد می کنند و هر چند سال یک بار در پایان ماه اوت گرد هم می آیند تا اجساد مومیایی شده مردگان را در مراسمی به نمایش بگذارند.

به گزارش روزنامه سان. در این مراسم اجساد عزیزان خود را در سطح روستا حمل و به نمایش می گذارند. این سنت اخیراً برای اولین بار طی چهار دهه گذشته در یکی از روستاهای شمال آن منطقه اجرا شد. پس از بازگرداندن اجساد به روستا، بستگان زنده متوفی را با مواد شیمیایی تمیز می کنند.

ساموئل ماتاساک، یکی از ساکنان محلی، می‌گوید: «برای توراجانی، حتی پس از مرگ یک فرد، ما همچنان با روح آنها ارتباط برقرار می‌کنیم. جولیانا پالینو، یکی دیگر از ساکنان محلی، گفت: «جسدها تمیز می‌شوند، لباس‌ها عوض می‌شوند، و در صورت آسیب دیدن تابوت‌ها می‌توان آن‌ها را تعویض کرد.

اجساد را با محلول فرمالدئید تمیز می کنند تا مومیایی شوند و تا مراسم بعدی از تجزیه آنها جلوگیری شود. تابوت ها نیز برای جلوگیری از تجزیه سریع اجساد تعمیر یا تعویض می شوند. پس از پایان مراسم، اجساد را به تابوت ها بازگردانده و قبرها را دوباره می بندند. بر اساس گزارش‌ها، این سنت از داستانی سرچشمه می‌گیرد که در طول نسل‌ها به نسل‌های مختلف منتقل شده است.

یکی از عکاسان گفت: «در آن روزها، شکارچی به نام بونگ روماسک در تپه‌های توراجا سرگردان بود و با جسد رها شده‌ای روبرو شد که به آرامی استخوان‌ها را در لباس‌هایش پیچید و دفن کرد. از این واقعه، آیا او از شانس و اقبال مادام العمر برخوردار شد، شایعاتی در مورد شکارچی خوش شانس در میان مردم منتشر شد.

در میان قبیله توراجان، مرگ به عنوان یک پایان ناگهانی تلقی نمی شود، بلکه به عنوان یک انتقال تدریجی است که نیاز به آمادگی دقیق و مشارکت گروهی دارد. آنها با مرده به عنوان بیمار یا خواب برخورد می کنند. اگر اعضای خانواده توانایی پرداخت هزینه های تشییع جنازه پیچیده را نداشته باشند، گاهی جسد متوفی سال ها در خانه نگهداری می شود و به طور نمادین از او مراقبت می شود، که نشان دهنده این باور قبیله ای است که روح متوفی نزدیک به زنده است. مراسم تشییع جنازه عمدتاً توسط اعضای آن قبیله سازماندهی می شود و چندین روز طول می کشد که گاهی هزاران نفر در آن شرکت می کنند.

بوفالوها که در فرهنگ منطقه از ارزش بالایی برخوردار هستند، در این مراسم قربانی می شوند و اعتقاد بر این است که روح آنها به انتقال متوفی به زندگی پس از مرگ کمک می کند. آنها معتقدند که هر چه گاومیش بیشتر قربانی شود، مقام متوفی در زندگی پس از مرگ بالاتر می رود.