بهترین فیلم‌های تاریخ سینما درباره بیماران روانی

بسیاری از کارگردانان بزرگ تصمیم گرفتند درباره روح انسان فیلم بسازند که پیچیده ترین بخش هر انسان است، اما تعداد کمی از آنها توانستند این بخش از وجود انسان را آنطور که هست نشان دهند. اما زمانی که کارگردان موفق می شود پیچیدگی های روح انسان را به نمایش بگذارد، بسیاری از بینندگان تحت تاثیر این فیلم قرار می گیرند.

به گزارش روزیاتو، در این گزارش نگاهی داریم به پنج فیلم مهم تاریخ سینما درباره بیماران روانی.

یکی از آنها بر فراز لانه فاخته پرواز کرد

کارگردان: Miloš Forman سال انتشار: 1975

مهم ترین سوالی که میلوش فورمن در رمان «پرواز بر فراز آشیانه فاخته» مطرح می کند این است: دیوانه واقعی کیست؟ آیا این افرادی که در آسایشگاه دولتی بستری شده‌اند، دیوانه‌های واقعی هستند یا پرستار راچد ظالم و پیچیده که مانند یک دیکتاتور تمامیت‌خواه سعی در کنترل زندگی پناهجویان دارد؟ ارزش اصلی فیلم میلوش فورمن حذف این مرزهاست. وقتی شما به عنوان یک بیننده رفتار مک مورفی را با پرستار راچد مقایسه کنید، متوجه می شوید که مک مورفی یک فرد عادی تر و شادتر است، نه پرستار شیطانی که مانند آلکاتراز بیمارستان را اداره می کند.

بسیاری از منتقدان چهره ای تمثیلی به یک پرواز بر فراز آشیانه فاخته داده اند، تلاشی توسط مرد شورشی امروزی برای رهایی از عادت هایی که مانند نخ های نامرئی دور دست ها و پاهایش می پیچند. این اشتباه نیست، اما تمام ماجرا نیست. شاهکار جاودانه فورمن آنقدر پیچیده است که نمی توان آن را به یک تفسیر خاص محدود کرد.

راننده تاکسی

کارگردان: استانلی کوبریک سال انتشار: 1976

تراویس بیکل شخصیتی حساس تر و رنجورتر از دوان است. مرد حساسی که دلش از دیدن کثیفی و ناپاکی جامعه به درد می آید. این او را به حیوان خطرناکی تبدیل می کند که ممکن است هر کاری انجام دهد. تراویس نمی داند چگونه به درستی ارتباط برقرار کند و نمی داند چگونه از زندگی لذت ببرد. تاکسی آشغال خود را مانند یک تانک در قلب تاریک شهر رانندگی کنید. وقتی زشتی شهر را دید تصمیم گرفت ماموریت خود را به عنوان فرستاده انجام دهد و شهر را از حضور شرورانی مانند اسپرات پاک کند.

اسکورسیزی و دنیرو با استفاده از کلوزآپ های آزاردهنده و سبک بازیگری، کسالت و کسالت تراویس را به طرز درخشانی به تصویر می کشند. به عنوان یک بیننده، در هیچ فیلم دیگری به این خوبی تصویر رنج را نخواهید دید.

روشن

کارگردان: استانلی کوبریک سال انتشار: 1980

درخشش بیش از هر چیز حاصل نبوغ است. اتحاد یکی از بزرگترین کارگردانان تاریخ سینما (استنلی کوبریک) با یکی از بزرگترین بازیگران تاریخ سینما (جک نیکلسون) به یکی از بهترین فیلم های تاریخ سینما تبدیل شد. فیلمی که در آن روان انسان در قالب یک فیلم ترسناک به بهترین شکل تحلیل می شود. چیزی مرموز در این هتل وجود دارد که جک تورنس آشفته و عصبی را دیوانه می کند. کار خوب کوبریک این است که هیچ تلاشی برای توضیح این معما نکرد و در عوض بر آشفتگی ذهنی جک تورنس تمرکز کرد.

آشفتگی هایی که به قدری دقیق به تصویر کشیده شده اند که می توان آنها را در کلاس های فیلم و روانشناسی تدریس کرد. این که اعضای آکادمی این شاهکار را دوست نداشتند نشان از ناآگاهی رای دهندگان آکادمی در آن سال دارد. درخش نیازی به جایزه و تقدیر نداشت حتی بدون جایزه هم یکی از بهترین فیلم های تاریخ سینما محسوب می شود. فیلمی که مهر نبوغ را بر پیشانی خود دارد به کارگردانی یک نابغه.

باشگاه مبارزه

کارگردان: دیوید فینچر سال انتشار: 1999

بسیاری از منتقدان فیلم Fight Club را فیلمی علیه جامعه مصرفی آمریکا می دانستند. جامعه ای که هویتش در بروشورها و کاتالوگ ها شکل می گیرد و با تولید نیازهای کاذب شهروندان، آنها را دچار اختلال روانی می کند. راوی The Boxing Club مردی ساکت و آسیب پذیر است که به دلیل اختلال روانی دوستی خیالی به نام تایلر داردن می سازد. دوست آشفته و ویرانگر. در پایان فیلم وقتی دنیا بر اثر اقدامات او و دوستانش ویران می‌شود، متوجه می‌شویم که او یک موجود خیالی است و همه این کارها توسط خود راوی انجام شده است. تایلر در واقع سمت تاریک این شهروند آمریکایی بود. فینچر در دهه 1990 با کارگردانی فیلم آوانگارد باشگاه مشت زنی خود را به عنوان یکی از مهم ترین کارگردانان سینمای جهان معرفی کرد.

ذهن زیبا

کارگردان: ران هاوارد سال انتشار: 2001

ران هاوارد یکی از چهره های قدیمی هالیوود است و در واقع بچه هالیوود به حساب می آمد. او فعالیت سینمایی خود را به عنوان بازیگر آغاز کرد و سابقه بازی در کنار لورن باکال و جان وین در فیلم Don Siegel را دارد. او بعداً به کارگردانی روی آورد و سرانجام در سال 2001 برنده جایزه اسکار بهترین فیلم و کارگردانی شد. یک ذهن زیبا حول محور ریاضیدان نابغه آمریکایی جان نش می چرخد ​​که از اسکیزوفرنی رنج می برد. این فیلم داستان زندگی این نابغه ورزشکار و غلبه بر این بیماری را روایت می کند. بین داستان فیلم و زندگی اصلی جان نش تفاوت هایی وجود دارد، اما این تفاوت ها واقعیت زندگی نش را زیر سوال نمی برد. این فیلم توانست توهمات یک بیمار اسکیزوفرنی را به خوبی به تصویر بکشد. هاوارد با تکیه بر درخشش خیره کننده راسل کرو فیلم موفقی درباره یک نابغه مشکل خلق کرده است.