تاریخچه مربا; اولین کسی که مربا را کشف کرد چه کسی بود؟

امروزه نیز مربا یکی از اصلی ترین خوراکی های سفره صبحانه دنیاست. هفته گذشته، مگان، عروس خانواده سلطنتی بریتانیا، یک شیشه مربای خانگی توت فرنگی، اولین محصول از باغ خود در ایالات متحده را برای دوستان با نفوذ خود ارسال کرد تا آن را تبلیغ کند.

بنابراین، صرف نظر از اینکه مربا دوست دارید یا نه، مربا احتمالاً از یک روش ساده که فقط برای نگهداری میوه ها در فصول سال استفاده می شد، به یک میان وعده یا صبحانه سلطنتی تبدیل شده است که نمادی از ثروت در نظر گرفته می شود و گاهی اوقات حتی اگر اینطور نباشد. آن شیرین ، می تواند برای شما جالب باشد.

تاریخچه مربا

تعیین تاریخ دقیق پخت مربا در دنیا کار ساده ای نیست. غذاهای مربا مانند قرن هاست که وجود داشته اند. مری آن بورمنز، مورخ مواد غذایی، می گوید: «حفظ غذا با عسل و شکر در دوران باستان یک روش معمول بود.

با این حال، بورمانز می گوید که اولین دستور العمل های مربا در کتاب آشپزی Abyssius است که در قرن چهارم پس از میلاد در اوج امپراتوری روم نوشته شده است.

نویسنده آشپزی سارا بی. هود می گوید: «در سرتاسر جهان، عسل به طور گسترده ای برای حفظ و نگهداری غذاها – به ویژه میوه ها» استفاده شده است. عسل ارزان، به راحتی در دسترس بود و دارای خواص ضد میکروبی طبیعی بود.

اما شکر طعم مربا را بهتر می کند. نیشکر بومی آسیای جنوب شرقی است و این مربا به شکلی که امروزه می شناسیم، تا قرن سوم تا ششم بعد از میلاد و پس از شناخته شدن نیشکر در ایران باستان به دنیا معرفی نشد.

هود در کتاب مربا، ژله و مربا: یک تاریخ جهانی نوشت:

اگر بتوان ملتی را مخترع مربا و مارمالاد تعریف کرد، ایران در دوره ساسانیان که تا قرن ششم پس از میلاد نیشکر کشت می‌کرد، کاندیدای مناسبی است.

چگونه مربا به اقصی نقاط جهان راه یافت

چند قرن بعد، صلیبی ها استفاده از شکر را در آشپزی به اروپا و بریتانیای قرون وسطی گسترش دادند و راهی جدید و عجیب برای نگهداری میوه و تولید شیرینی پیدا کردند که البته رابطه مستقیمی با درآمد آنها داشت.

بورمنز می گوید: «شکر کمیاب و گران بود. بنابراین مربا مختص ثروتمندان و نماد موقعیت اجتماعی بود.

بنابراین جای تعجب نیست که اعضای خانواده های سلطنتی آن را به چاشنی سلطنتی تبدیل کنند. در اواخر قرن هفدهم، لویی چهاردهم پادشاه فرانسه هنگام پذیرایی از مهمانان در کاخ ورسای، مربا را به عنوان یک غذای مجلل سرو کرد. او به مهمانان نمایش های مفصلی از مرباها و کنسروهای تهیه شده از میوه های کاشته شده در باغ های خودش می داد.

ملکه ویکتوریا انگلستان یکی دیگر از خانواده های سلطنتی بود که مربا را دوست داشت و به همین دلیل کیک اسفنجی به نام ویکتوریا وجود دارد. کیک ویکتوریا شامل لایه‌هایی از کیک اسفنجی شیرین است که با لایه‌هایی از مربای توت فرنگی پر شده است. تا به امروز، کاخ باکینگهام پرستارهای خود را می فروشد.

البته مربا علاوه بر دسر بودن، در طول تاریخ کاربردهای دیگری نیز داشته است. نوستر آداموس، پیشگوی معروف، در کتاب سوم خود با عنوان «رساله ای در مورد مرباها و مرباها» در سال 1555 دستوری برای تهیه مربا داشت به نام «مربای عاشقانه» و به این ترتیب نوشت:

اگر زنی از این مربا بخورد، آنقدر دلش می سوزد که عاشق می شود.

برای تهیه این مربا باید از گیاه عسل، مقداری مواد معدنی رنده شده و خون هفت پرنده نر استفاده کنید. هود به دستور العمل های دیگری برای تهیه مربا و مارمالاد اشاره می کند که در طول تاریخ به عنوان دارو به خصوص برای درمان سوء هاضمه استفاده می شده است.

مربا و برده فروشی

تا اواخر قرن 18 بسیاری از مردم به دلیل گرانی شکر کمپوت های مربا مانند را بدون شکر درست می کردند. اما با کاهش قیمت شکر، اقتصاد مربا نیز تغییر کرد. ارزان بودن شکر نتیجه مستقیم نیروی کار برده ای بود که توسط نیروهای استعماری اروپایی در مزارع کارائیب استفاده می شد.

ربکا ارل، مورخ مواد غذایی، نویسنده و استاد تاریخ در دانشگاه ورشو می گوید: «مربا از بسیاری جهات یک محصول استعماری است. کار مردان و زنان مانند بردگان بدون مزد بود و شکر را از یک غذای لوکس در انگلستان به یک غذای معمولی تبدیل می کردند.

ارل می گوید:

«طبقه کارگر در انگلستان اغلب شکر را همراه با چای و مربای شیرین و میوه ای روی نان می بردند و در واقع مربا تا حدودی سوخت انقلاب صنعتی بود.

این غذاها حاوی مواد مغذی زیادی نیستند، اما کالری مورد نیاز برای انجام وظایف خود را تامین می کنند.

نماد موقعیت اجتماعی

امروزه می توانید مربا را در طعم های مختلف تهیه کنید، از گزینه های ارزان قیمت گرفته تا مرباهای سفارشی، مانند مرباهای دست ساز که مگان در انگلیس درست می کند.

مربا را برای پرکردن داخل کوفته روی نان به عنوان طعم دهنده در آشپزی استفاده می کردند و در کنار انواع دسرها قرار می دادند و امروزه در خانواده های معمولی و سلطنتی به همین شکل استفاده می شود.

بورمانز می‌گوید: «هیچ چیز مثل یک لقمه نان با کره و مربا، نوستالژی دوران کودکی را جرقه نمی‌زند.

شاید عروس شاهی نیز به همین نیت مربای دست ساز را انتخاب کرده است.