تبدیل ادرار فضانوردان به آب آشامیدنی در چند دقیقه با الهام از فیلم Dune

محققان دانشگاه کرنل با الهام از سریال علمی تخیلی Dune لباس فضایی جدیدی طراحی کرده اند که می تواند ادرار فضانوردان را به آب آشامیدنی تبدیل کند. این نوآوری می تواند راه حلی برای مشکلات سلامتی باشد که فضانوردان در طول پیاده روی های طولانی فضایی از آن رنج می برند.

به گزارش روزیاتو، فضانوردان در ایستگاه فضایی بین المللی در حال حاضر از یک سیستم توالت مکنده استفاده می کنند که ادرار را جمع آوری و بازیافت می کند. اما در راهپیمایی های فضایی مجبورند از پوشک های بزرگ استفاده کنند که نه تنها ناخوشایند است، بلکه امکان بازیافت ادرار را نیز از بین می برد.

لباس فضایی جدید شامل لباس زیر الاستیک و یک فنجان سیلیکونی جمع شونده است که روی ناحیه تناسلی قرار می گیرد. سطح داخلی فنجان با میکروفیبر پلی استر پوشانده شده است که ادرار را از بدن دور نگه می دارد. برچسب متصل به هیدروژل جذب کننده رطوبت، پمپ خلاء را شناسایی و فعال می کند که به سرعت ادرار را جذب می کند.

پس از جمع آوری ادرار، به یک سیستم فیلتراسیون هدایت می شود که آب را از ادرار جدا می کند. آب تصفیه شده با الکترولیت ها غنی شده و به داخل کیسه نوشیدنی داخل لباس پمپ می شود که فضانوردان می توانند از آن بنوشند. این فرآیند تنها پنج دقیقه طول می کشد تا 500 میلی لیتر ادرار جمع آوری و تصفیه شود.

با وجود پیچیدگی نسبی، این سیستم کوچک است و حدود 8 کیلوگرم وزن دارد که آن را برای قرار دادن در کوله پشتی ایده آل می کند.

دکتر کریستوفر میسون، نویسنده اصلی این مطالعه، اظهار داشت که این سیستم می تواند در شرایط ریزگرانشی شبیه سازی شده برای اطمینان از عملکرد و ایمنی آن قبل از استفاده در ماموریت های فضایی واقعی آزمایش شود.

این نوآوری می تواند گام بزرگی در جهت بهبود شرایط زندگی و کار برای فضانوردان در ماموریت های فضایی طولانی مدت و هموار کردن راه برای اکتشافات بیشتر در فضا باشد.

اکنون فضانوردان چه می کنند؟

ایستگاه فضایی بین المللی دارای توالت های مجهز است. از آنجایی که گرانش در فضا وجود ندارد، مایعات جریان نمی یابند بلکه به صورت قطرات شناور جمع می شوند. برای رفع این مشکل از شیلنگ هایی استفاده می شود که با ایجاد فشار، مایعات را از بدن بیرون می کشند. هر فضانوردی ارتباط خاص خود را دارد.

هنگامی که توالت در دسترس نیست یا زمانی که یک فضانورد در حال پیاده روی فضایی است، از پوشک هایی با حداکثر جذب استفاده می کند که تمام زباله ها را جذب می کند. این پوشک‌ها برای کارهای کوتاه‌مدت مؤثر هستند، اما گاهی اوقات نشت می‌کنند.

ناسا در حال توسعه لباس فضایی است که امکان استفاده طولانی مدت و دفع کاملاً مستقل زباله های انسانی را فراهم می کند.

در مأموریت های قمری، توالت وجود نداشت و اعضای خدمه مرد از یک لوله کاندوم متصل به آلت تناسلی استفاده می کردند تا مایعات را به داخل کیسه ای خارج از لباس هدایت کنند.

تا به امروز، معادل موثری برای زنان ایجاد نشده است، چیزی که ناسا قصد دارد برای ماموریت های Orion تغییر دهد.