(تصاویر) آزمایشات ترسناک دانشمندان اتحاد جماهیر شوروی روی حیوانات

در اوایل قرن بیستم، دانشمندان شوروی با پشتوانه بودجه های هنگفت و کنجکاوی بی حد و حصر، به دنبال گسترش مرزهای دانش بشری بودند. یکی از این دانشمندان، سرگئی پروخوننکو، پیشگام در زمینه جایگزینی اعضای مصنوعی بود. او در سال 1928 دستگاهی به نام اتواجکتور را معرفی کرد که می توانست به جای قلب و ریه ها عمل کند.

به گزارش روزیاتو، پروخوننکو آزمایش‌های بحث‌برانگیزی را روی سگ‌ها انجام داد که در فیلم سال 1940 ظاهر شد. پاسخ سگ به تحریک اسید سیتریک، لیسیدن بینی و پلک زدن چشمانش بود.

در قسمت دیگری از فیلم، دانشمندان شوروی با استفاده از دستگاهی که در ابتدا بی حرکت بود، یک سگ کامل را زنده می کنند. پس از چند روز سگ به حالت عادی خود بازگشت و توانست راه برود، تعامل کند و غذا بخورد.

این آزمایشات جامعه علمی را شگفت زده کرد. مجله تایم گزارش داد که مخاطبان احساس می‌کنند که می‌تواند بسیاری از غیرممکن‌ها را در زیست‌شناسی ممکن کند.

با این حال، صحت فیلم زیر سوال رفته است. برخی بر این باورند که این فیلم بیشتر از رسانه ها برای تحت تاثیر قرار دادن قرار داشت و ممکن است بازسازی شده باشد.

تحقیقات مشابهی در دهه 1950 توسط ولادیمیر دمیخوف ادامه یافت. او توانست سر یک سگ کوچک را به بدن یک ژرمن شپرد پیوند بزند، به طوری که هر دو سر بتوانند ببینند، بو کنند و قورت دهند.

این آزمایشات منعکس کننده محیط علمی متفاوت اوایل قرن بیستم است. در حالی که این دوره شاهد پیشرفت های بزرگی در زمینه هایی مانند اکتشاف فضا و پزشکی بود، آزمایش های وحشتناکی نیز مشاهده شد.

نیکلای کرمنتسف، مورخ روسی، معتقد است که این علاقه به آزمایش‌های عجیبی که دانشمندان شوروی انجام می‌دادند، ناشی از نگرانی درباره مرگ، رستاخیز و بقا در روسیه پس از انقلاب بود. او می‌گوید این علاقه از این باور انقلابی ناشی می‌شود که «همه چیز اکنون امکان‌پذیر است و شهروندان تازه متولد شده شوروی می‌توانند سرنوشت خود را کنترل کنند».

کار پروخوننکو نه تنها توجه مردم و همتایانش را به خود جلب کرد، بلکه با مبالغ هنگفتی از سوی حامیان مالی دولت نیز پاداش دریافت کرد. فیلم ده دقیقه‌ای او و علاقه‌ای که ایجاد کرده است، نه تنها دریچه‌ای را به حوزه کاری خود باز می‌کند، بلکه بینشی عمیق‌تر از آن دوران ارائه می‌کند: این که خود زندگی و مرگ را می‌توان از طریق پیگیری‌های بی‌ملاحظه علم کنترل کرد.

آغاز قرن بیستم شاهد شکوفایی پیشرفت صنعتی و روشنگری در قالب ایدئولوژی ها و زمینه های تحقیقاتی جدید بود. بیش از امید به سفر فضایی یا سلامتی بهتر، این وسواس در کنترل زندگی و مرگ است که ماهیت اولیه ما را به بهترین شکل منعکس می کند و 85 سال بعد، هنوز توجه را به آزمایشگاه کوچکی در مسکو جلب می کند.

این آزمایش ها، اگرچه از نظر اخلاقی بحث برانگیز و حتی وحشتناک بودند، اما نقش مهمی در پیشرفت علم پزشکی داشتند. پروخوننکو به عنوان یکی از پیشگامان جراحی قلب باز در اتحاد جماهیر شوروی شناخته می شود و دستاوردهای او در زمینه گردش خون مصنوعی جایزه لنین را برای او به ارمغان آورد.

با این حال، این آزمایش‌ها سؤالات اخلاقی مهمی را مطرح می‌کنند. هدف وسیله را توجیه می کند؟ آیا پیشرفت علمی به هر قیمتی قابل قبول است؟ این سؤالات امروزه هنوز در جامعه علمی مورد بحث است.

امروزه، با وجود قوانین و مقررات اخلاقی سختگیرانه تر در تحقیقات علمی، ما همچنان شاهد پیشرفت چشمگیری در زمینه هایی مانند پیوند اعضا و احیای قلبی ریوی هستیم. شکی نیست که این تحولات ریشه در تلاش های پیشگامانی مانند پروخوننکو و دمخوف دارد.