(تصاویر) چرا آمریکا نمی‌تواند بی ۵۲ جدید بسازد؟

بوئینگ B-52 Stratofortress می تواند یک قرن کامل خدمت را قبل از بازنشستگی تجربه کند. این بدان معناست که آخرین اپراتورهای این بمب افکن احتمالاً فرزندان اولین اپراتورهای آن خواهند بود.

اگرچه بوئینگ B-52 Stratofortress به مدت هفت دهه در ایالات متحده پرواز کرد، اما تولید آن در دهه 1960 متوقف شد و ایده B-52 های جدید را غیرعملی ساخت. در همان زمان، روسیه تولید بمب افکن های مشابه مانند Tu-95 و Tu-160 را از سر گرفت. به نظر می رسد بازسازی زیرساخت های لازم و خطوط تولید پرهزینه و غیر ضروری باشد.

B-52 A اصلی اولین پرواز خود را در سال 1954 انجام داد، B-52 B یک سال بعد وارد خدمت شد و آخرین B-52 H در اکتبر 1962، شصت و دو سال پیش تحویل شد. در مجموع 744 هواپیما تولید شد، اما تنها 76 فروند از آنها تحت تعمیر و نگهداری نیروی هوایی باقی مانده است.

میلیاردها دلار توسط پنتاگون خرج شد

پنتاگون به معنای واقعی کلمه میلیاردها دلار برای نگهداری از این بمب افکن های قدیمی سرمایه گذاری کرده است و B-52 ها به روز رسانی های عمده ای از جمله موتورهای جدید، طراحی مجدد کابین خلبان و حتی اضافه شدن صفحه نمایش حریم خصوصی برای توالت جنگنده دریافت کرده اند. اما اخیراً یک سؤال در انجمن های هوانوردی مطرح شده است: اگر این بمب افکن خیلی خوب است، چرا آمریکا B-52 های جدید نمی سازد؟

چرا آمریکا نمی تواند B-52 جدید بسازد؟

توپولف Tu-95 یا خرس فضایی روسیه، بمب افکنی بود که تقریباً همزمان با B-52 ساخته شد و هنوز در خدمت است. اما تفاوت قابل توجهی با B-52 آمریکایی دارد. تولید اولین بار در دهه 1950 آغاز شد، اما در دهه 1960 متوقف شد. تولید در سال 1981 از سر گرفته شد و تا سال 1993 ادامه یافت.

Tu-160 سفید نیز از سال 1984 تولید شده است و در آگوست گذشته کرملین از تحویل آخرین دسته از این بمب افکن های استراتژیک خبر داد که نشان می دهد روسیه قادر به تولید مجدد Tu-95 یا تولید Tu-160 بوده است. تا این حد ادامه یافت. چرا B-52 های آمریکایی از همتایان خود عقب ماندند؟

ایالات متحده دیگر نمی تواند هواپیمای B-52 بسازد

همه 744 بمب افکن B-52 ساخته شده در طول جنگ سرد از خطوط مونتاژ در سیاتل، واشنگتن، و ویچیتا، کانزاس خارج شدند. حتی اگر ساختمان ها همچنان پابرجا باشند، خطوط تولید باید چندین دهه پیش بازسازی، بازیافت، اسقاط یا فروخته شده باشند. بعید است که تمام مشخصات و نقشه های ساخت کارخانه اصلی بایگانی شوند.

علاوه بر این، بسیاری از شرکت‌ها و ده‌ها پیمانکار فرعی که تجهیزات مورد استفاده در ساخت هواپیما را تولید می‌کنند، احتمالاً از کار افتاده، ادغام شده‌اند یا توسط شرکت‌های دیگر جذب شده‌اند. همچنین خطوط هوایی به ساخت جنگنده های F-15 و F-16 دوران جنگ سرد ادامه دادند زیرا تقاضای جهانی برای آنها وجود داشت و تولید هرگز متوقف نشد، اما در مورد Stratofortress اینطور نبود.

امکانات آن زمان دیگر وجود نداشت و بازسازی زیرساخت ها سال ها طول می کشید. حتی اگر بتوان زیرساخت های لازم را فراهم کرد، هنوز 70 سال از عمر آن می گذرد و امروز هواپیماهای جدیدتر و بیشتری تولید می شود. البته درست است که نیروی هوایی ناوگان قدیمی خود را حفظ می کند، اما این هم تلاش زیادی می خواهد.

بوئینگ و رولز رویس، سازندگان موتورهای جدید، مجبور شدند به جای نیروگاه های جدید از فناوری های چاپ سه بعدی و روش های طراحی پیشرفته استفاده کنند. همچنین گفته می‌شود که هیچ متخصصی برای ساخت چاشنی‌ها تلاش نکرد و حتی پیشنهاد جدیدی دریافت نشد، زیرا همه کسانی که در آن زمان مشغول به کار بودند مدت‌ها پیش بازنشسته شده بودند.

علاوه بر این، نیروی هوایی ایالات متحده در حال حاضر در حال آزمایش Northrop Grumman B-21 Raider است که ستون فقرات آینده ناوگان بمب افکن خواهد بود. این هواپیما جایگزین B-1 B Lancer، B-2 Spirit و حتی B-52 خواهد شد. همچنین ممکن است آخرین بمب افکن راهبردی دوربرد نیروی هوایی ایالات متحده باشد.