«حباب» چگونه ۴ میلیون مرغ دریایی را قتل عام کرد؟

“حباب” یک توده بزرگ از آب نسبتا گرم در اقیانوس آرام در سواحل آمریکای شمالی است که برای اولین بار در اواخر سال 2013 کشف شد و در طول سال های 2014 و 2015 گسترش یافت. حباب نمونه ای از گرم شدن اقیانوس است.

به گزارش فرادید، چندی پیش خبری مبنی بر مرگ بی سابقه ای در آلاسکا منتشر شد. تخمین زده می شود که بیش از 4 میلیون پرنده سینه سفید یا مورس در کلنی های سراسر ایالت تلف شده اند. طبق یک مطالعه جدید، این بدترین از دست دادن یک گونه جانوری در تاریخ مدرن به دلیل “حباب” است. توده ای از آب های گرم در اقیانوس آرام شمالی تأثیری ماندگار و ویرانگر بر گونه های دریایی و ساحلی دارد.

تصویری از درجه حرارت در شمال شرقی اقیانوس آرام که نشان دهنده یک “حباب” یا حباب است. پدیده آب گرم در سپتامبر 2016

شیرهای دریایی معمولی (Uria aalge) گونه ای چشمگیر از پرندگان هستند که در مستعمرات بزرگ پنگوئن مانند زندگی می کنند و در کنار صخره های ساحلی جمع می شوند.

بری دراموند، زیست شناس پرندگان دریایی در پناهگاه حیات وحش دریایی آلاسکا و یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: “در ابتدا، ما فکر می کردیم که این پرندگان برای تولید مثل پیدا نشدند و سال آینده باز خواهند گشت.” پروتکل‌هایمان را بر اساس حضور کم و نارسایی تولید مثلی تنظیم کنیم.

در سال 2014 اتفاق مهمی در اقیانوس رخ داد. منطقه ای از آب گرم غیرمعمول (حباب) تشکیل شده است که گرمای مرگبار خود را از شرق دریای برینگ به خلیج آلاسکا می تاباند.

دو تصویر از میراث غم انگیز الحباب

دو عکس گرفته شده در دو زمان مختلف از یک منطقه صخره ای که موری ها در آن جمع شده اند، کاهش قابل توجهی در تعداد این پرندگان به دلیل افزایش دمای دریا و تشکیل پدیده حباب نشان می دهد.

این حباب دو سال دوام آورد و اکوسیستم ها را خفه کرد و گونه های دریایی را از بین برد و شبکه های غذایی را مختل کرد. تأثیرات بسیار گسترده بود و حتی به ماهی‌های دریایی نیز رسید، زیرا این استادان غواصی دیگر نمی‌توانستند غذای کافی برای زنده ماندن پیدا کنند.

اجساد آنها در سواحل خلیج آلاسکا ریخته شد و تا پایان سال 2016 بیش از 62000 کشته گزارش شده بود. گزارش ها ادامه یافت و تیم ها به تحقیقات سالانه خود ادامه دادند و می دانستند که پرندگان مرده در سواحل تنها تعداد انگشت شماری حواصیل هستند، زیرا اکثر پرندگانی که در دریا می میرند به خشکی باز نمی گردند.

همین ماجرا در مکان هایی که هزاران کیلومتر از هم جدا شده بودند اتفاق افتاد و کاهش بسیار زیادی در تعداد این پرندگان در همه جا مشاهده شد. به نظر می‌رسد کمبود غذا تأثیری دوگانه داشته است و پرندگانی را که دچار سوءتغذیه شده‌اند و پرندگانی را که خیلی خسته زنده مانده‌اند از بین برده است.

هدر رنر، یکی از نویسندگان این مطالعه و یک زیست شناس ناظر برای پناهگاه حیات وحش دریایی ملی آلاسکا، گفت: «ما بلافاصله متوجه شدیم که این یک مرگ عظیم و بی سابقه است. ما فقط نمی دانستیم چقدر بزرگ است.

آیا جمعیت شیرهای دریایی آلاسکا دوباره رشد خواهند کرد؟

پس از هفت سال (2014-2016) از تسلط “حباب”، هیچ نشانه ای از افزایش در تعداد شیر دریایی در هیچ یک از کلنی های تحت نظارت مشاهده نشد. پس از سال ها سرشماری جمعیت، اکنون محققان یافته های خود را در مورد این رویداد مرگبار منتشر کرده اند. بر اساس تخمین آنها، تقریباً چهار میلیون ماهی دریایی در نتیجه حباب از گرسنگی مردند که 50 درصد از جمعیت آلاسکا را تشکیل می دهد.

رنر افزود: «برای درک این موضوع، تعداد ماهی‌های دریایی کشته شده تقریباً پانزده برابر بیشتر از تعداد پرندگان دریایی کشته شده در جریان نشت نفت اکسون والدز بود، یک فاجعه زیست‌محیطی با ابعاد حماسی!»

آینده برای این پرندگان ساحلی باشکوه تاریک به نظر می رسد، زیرا با کاهش تعداد آنها در برابر شکارچیان و فشارهای محیطی آسیب پذیرتر می شوند و از زمان حباب انقراض 2016 شاهد کاهش رشد جمعیت بوده ایم.