خزنده مشهوریی که زمان ناصرالدین‌شاه به دنیا آمده، پدر شد!

حدود 130 سال پیش، زمانی که ناصرالدین شاه هنوز بر ایران حکومت می کرد، یک خزنده کوچک سبز رنگ خالدار با پشتی خاردار در جزیره کوچکی در نیوزیلند بیرون آمد. هیولا هنوز زنده و سالم است!

به گزارش فرادید، این مارمولک دماغ پل که خزنده ای منحصر به فرد و کمیاب بومی نیوزلند است، از لانه خود در کف جنگل بیرون آمد، جایی که به طرز معجزه آسایی از دسترس پرندگان، موش ها و همتایان گوشتخوار بالغ خود پنهان شده بود. تا زمانی که به اندازه کامل بالغ خود برسند (در سن 35 سالگی وزن این حیوانات حدود یک کیلوگرم و طول نیم متر است).

این حیوان سپس برای چندین دهه بعد در جزیره استیونز در انتهای شمالی جزیره جنوبی پرسه می‌زد، شب‌ها شکار می‌کرد و در زیر نور خورشید غرق می‌شد تا اینکه در ۸۰ سالگی به زندگی خود در طبیعت پایان داد. در سال ۱۹۷۰ به موزه منتقل شد. در اینورکارگیل، شهری در منتهی الیه جنوب کشور، برای شروع زندگی جدیدی با نام «هنری».

تواتارا گونه ای است که توسط مائوری ها ارزشمند است

در حال حاضر تصور می شود که هنری بین 110 تا 130 سال سن داشته باشد، که او را شاید مسن ترین تواتارای زنده جهان و مسن ترین تواتارای زنده در نیوزلند می سازد.

نیوزلند مار یا لاک پشت بومی ندارد و اکثر 150 خزنده آن گونه های مختلف مارمولک هستند. اما در حالی که تواتارا (بزرگترین خزنده نیوزلند) ممکن است شبیه یک مارمولک به نظر برسد، اما یک مارمولک نیست، بلکه تنها بازمانده از راسته خزندگان باستانی Sphenodontia است که همزمان با دایناسورها در 225 میلیون سال پیش زندگی می کردند.

این گونه که در زبان مائوری تائونگا (به معنای گرانبها) نامیده می شود، جایگاه ویژه ای در قلب نیوزلندی ها دارد و تصویر آن را می توان روی سکه ها و تمبرها، در کتاب های کودکان و کارتون ها مشاهده کرد.

این خزندگان برای مدت طولانی دانشمندان را مجذوب خود کرده اند. آنها یک چشم جداری یا “سوم” در بالای سر خود دارند که نور را تشخیص می دهد. رشد این خزندگان یکی از کندترین ها در جهان است.

جوجه های جوان این گونه 16 ماه طول می کشد، حتی پس از 100 سال تولید مثل می کنند و ممکن است تا 200 سال عمر کنند. تواتارا که زمانی در نیوزلند فراوان بود، اکنون در جزایر پراکنده ای در سواحل زندگی می کند که شکارچیان معروف آن ناپدید شده اند.

برخی از تواتارا، مانند هانری، در زیستگاه های توسعه یافته زندگی می کنند، جایی که محیط، رژیم غذایی و سلامت آنها به دقت کنترل می شود.

کارولین داسین، افسر گونه شورای شهر اینورکارگیل، با احتیاط از میان درختان و گیاهان خزه‌دار داخل محوطه جدید تواتارا در فضای باز در پناهگاه حیوانات کوئینز پارک قدم می‌زند. این مرکز شبیه زیستگاه طبیعی تواتارا ساخته شده است و تنها نمونه از نوع خود در نیوزلند است. داسن می گوید: «ما باید واقعا مراقب جایی که ایستاده ایم باشیم، برخی از تواتارا دوست دارند در تنه درختان زندگی کنند.

هنری و میلدرد با هم در یکی از لانه هایشان وقت می گذرانند

داسن یک درب بتونی بزرگ را از یک لانه دست ساز بلند می کند. درون تواتارا، اما نه هنر. نام او لوسی است، یک زن 70 ساله، یا بهتر است بگوییم یکی از همسران هنری! داوسون که در را به یک لانه خالی دیگر باز می کند، می گوید: «وقتی برای اولین بار کار با تواتارا را شروع کردم، فکر می کردم کسل کننده هستند، تا اینکه به آنها غذا دادم و از اینکه چقدر سریع غذا می خوردند شگفت زده شدم. داوسون آخرین در لانه هنری را بلند می کند و به داخل نگاه می کند و با هیجان فریاد می زند: “مرد خانه آنجاست!”

هنری که از این آشفتگی خسته نشده و آسوده شده است، هنوز در کنار میلدرد، همسر هفتاد ساله دیگرش دراز می کشد.

تواتارا در ماه های سرد به آرامی حرکت می کند و به ندرت غذا می خورد، اما در تابستان برای شکار و آفتاب گرفتن بیرون می آید.

داوسون به آرامی هنری را بلند می کند و او را روی چوبی در همان نزدیکی می گذارد، “عالی نیست؟”

کارولین داوسون با هنری

پوست این خزنده باستانی به رنگ کف جنگلی خالدار است. از بالای سر پهن و قدرتمند تا نوک دم، ردیفی از خارهای مرواریدی کشیده شده است. چشمان سیاه و درشت او مانند سنگ های آتشفشانی می درخشد و با سر بالا گرفته، مانند همنام پادشاهش، هنری هشتم، شاهانه به نظر می رسد.

هنری توجه چندانی به بازدیدکنندگانش نمی‌کند و وقتی خورشید دیرهنگام را می‌بیند که از میان درختان و هوای سرد می‌نگرد، تصمیم می‌گیرد به لانه گرم خود بازگردد.

هنری (به مدت 17 سال) همیشه اهلی نبود، اما آنقدر عصبانی بود که مجبور شد کاملاً از تواتارای دیگر جدا شود. او علاقه زیادی به رابطه جنسی نداشت و وقتی 40 سال پیش نگهبانانش سعی کردند او را با میلدرد جفت کنند، او دو بار دم میلدرد را گاز گرفت.

در سال 2007، برداشتن تومور سرطانی از اندام تناسلی او همه چیز از جمله شخصیت و میل جنسی او را تغییر داد. سال بعد، هنری هنگامی که برای اولین بار در سن 111 سالگی پدر شد، تیتر اخبار بین المللی شد.

تأسیسات Invercargill برای شبیه به زیستگاه طبیعی تواتارا ساخته شده است و تنها نمونه از نوع خود در نیوزیلند است.

در ژوئن، یک سال پس از پنهان شدن از چشم عموم، هنری و 16 تواتارای دیگر به محوطه جدید خود منتقل شدند. مهمانی خانه جدید هنری شامل 2000 مهمان بود که ساعت ها در صف ایستاده بودند تا نگاهی اجمالی به او داشته باشند.

داسین به هنری شب بخیر می‌گوید و در را پشت سر او می‌بندد و می‌گوید: «همه تواتارا را دوست دارند و البته هنری یک چهره استثنایی است.»