زنی که در این مقبرۀ ۱۲ هزارساله دفن شده کیست؟

بر اساس یک مطالعه جدید منتشر شده در مجله L'Anthropologie، زنی که نزدیک به 12000 سال پیش در نزدیکی رودخانه دجله در جنوب غربی ترکیه دفن شده است، ممکن است یک شمن یا یک شخصیت مذهبی و آیینی باشد که اعتقاد بر این است که ارتباط معنوی داشته است. با حیوانات وحشی

به گزارش ورادید، دفن غیرمعمول این زن در منطقه «Cemca Höyük» که در زبان ترکی به معنای «تپه کنار آب» است، در دوره‌ای انجام شده است که باستان‌شناسان آن را دوره نوسنگی قبل از سفال می‌نامند. یک مرحله انتقالی بین 10000 تا 8800 قبل از میلاد، اندکی قبل از توسعه کشاورزی به طول انجامید. مردم در آن زمان هنوز مانند اجداد میانسنگی خود شکارچی-گردآورنده بودند و سفال هنوز اختراع نشده بود.

اما به نظر می‌رسد که آنها حداقل برای بخش‌هایی از سال در مکان‌هایی مانند جریکو در سرزمین‌های فلسطینی و گوبکلی تپه (یک سایت باستان‌شناسی در ترکیه واقع در حدود 150 مایلی غرب Çimka Höyük) سکونتگاه‌هایی ایجاد کرده‌اند.

دفن عجیب

تصویری که محل دفن، اسکلت زن و استخوان های حیوان را نشان می دهد

این زن که به مرگ طبیعی درگذشت و بین 25 تا 30 سال سن داشت، در زیر کف یک ساختمان گلی در Çimka Höyük دفن شد، در حالی که 14 نفر دیگر در زیر ساختمان های مجاور دفن شدند. در دوران پیش از نوسنگی دفن مردگان در زیر کف خانه امری عادی بود، اما باستان شناسان با تعجب متوجه شدند که قبر این زن با بلوک بزرگی از سنگ آهک پوشانده شده بود که در آن زمان برای تدفین غیرعادی بود.

پس از نبش قبر، باستان شناسان با شگفتی های بیشتری مواجه شدند: جمجمه یک گاو نر (گاو نر بدوی) بالای بدن زن قرار داشت و فک او نیز برداشته شده بود و زیر پایش قرار گرفته بود. در سرتاسر گودال دفن، استخوان‌های حیوانات دیگر، از جمله بال کبک، پای سمور و بقایای گوسفند یا بز پراکنده بود.

در قبر زنی است که به پهلوی راست خوابیده است و اطراف آن را استخوان های حیوانات از انواع مختلف احاطه کرده اند

ارگول کوداش، باستان شناس از دانشگاه Mardin Artuklu در ترکیه و نویسنده اصلی این مطالعه، توضیح می دهد که دفن این زن قبل از اهلی شدن حیوانات مزرعه انجام شده است، بنابراین این موجودات باید وحشی بوده باشند و تعداد زیادی از آنها باید وجود داشته اند. استخوان‌های نیاگاو اهمیت گاوهای وحشی را نشان می‌دهد که برای هزاران سال اهلی نشده‌اند، اما یک غذای اصلی بوده‌اند.

مراسم اولیه

کاتلین کنیون، باستان شناس بریتانیایی، در دهه 1950 در حفاری جریکو، اصطلاح «نوسنگی پیش از سفال» را ابداع کرد.

اولین برداشت او از یک جامعه ساده شکارچی-گردآورنده بود، اما باستان شناسان بر اساس کشف ابزارها و سکونتگاه های آن دوران به طور فزاینده ای متوجه می شوند که چیزها در آن زمان چقدر پیچیده بودند.

به عنوان مثال، اکنون محققان بر این باورند که ویرانه‌ها شواهدی از نوعی سکونتگاه یا معبد پیچیده است که تا حدی بر اساس ستون‌های تاریخی مورد استفاده برای ساختن خرابه‌های تپه گوبکلی و کنده کاری‌های دقیق شیر، گاو نر و روباه است.

مطالعه‌ای که توسط کوداش و همکارانش در اوایل سال جاری در مجله Antiquity منتشر شد، زیور آلات شخصی کشف‌شده از سایت پیش‌سفالی Bunguklu Tarla، در حدود یک مایلی از Çimka Höyük را توصیف کرد. در این منطقه اولین فاضلاب در جهان وجود دارد.

محققان بر این باورند که این دفن غیرمعمول ممکن است نشانه‌ای از این باشد که این زن یک «شمن» یا یک شخصیت تشریفاتی است که در جامعه او به عنوان فردی با دسترسی به ارواح از جمله ارواح حیوانی شناخته می‌شود.

اما محققان اذعان دارند که ویژگی‌های عجیب این تدفین ممکن است ناشی از دیگر آداب و رسوم، از جمله پرستش حیوانات باشد. مانند این ایده که استخوانی از بال پرنده ممکن است شما را قادر سازد در زندگی پس از مرگ پرواز کنید.

کیداش می‌گوید: «اینکه این زن یک شمن بود، مطمئناً ایده‌ای نیست که ما پیشنهاد می‌کنیم، وقایع دیگری نیز ممکن است باعث دفن‌های مشابه شده باشند، اما چنین مواردی در دفن افراد دیگر در این منطقه باستانی دیده نشده است.»

تصویری از محل دفن از بالا

شمنیسم نوسنگی

بیل فینلیسون، باستان شناس دانشگاه آکسفورد، کارشناس دوره PPNA که در این مطالعه شرکت نداشت، می گوید که استفاده از اصطلاح “شامان” به معنای “روحانی” در قرن هجدهم برای توصیف اعمال مردم بومی سیبری ابداع شد. ، و ممکن است نقش شمن نوسنگی را به درستی نشان دهد که زن مدفون در Çimka Höyük را توصیف نمی کند.

با این حال، وی خاطرنشان کرد که برخی از تدفین‌های PPNA به دلیل شباهت آنها به دفن یک زن 12000 ساله که گاهی به عنوان یک شمن یا جادوگر در غار Hilazon Tachet در فلسطین توصیف می‌شود، می‌تواند شمنی توصیف شود. این زن با ده ها پوسته لاک پشت، یک پای انسان بریده شده، یک لگن ببر و یک بال عقاب طلایی به خاک سپرده شد.

فینلیسون می‌گوید: «شاید فرد دفن شده کمی عجیب و غریب بود یا استعداد خاصی داشت، یا شاید او خبره مناسک بود، یا کسی بود که مراسم را به جامعه یادآوری می‌کرد، و شاید واقعاً یک شمن بود.

با این حال، باستان شناسان معتقدند که باورهای مذهبی نقش مهمی در پیشرفت جوامع اولیه داشته و این تدفین عجیب نشان می دهد که زنان به شدت درگیر این آیین ها بوده اند. کشف اینکه این زن با بقایای حیوانات عجیب دفن شده است، نیازمند بازنگری در نقش زنان در این روند است.