زها حدید، مرکز تحقیقاتی «علی‌شیر نوایی» را می‌سازد؛ اما نه در ایران! (تصاویر)
۱ دقیقه خوانده شده
به گزارش وبسایت خبرآنلاین، مرکز تحقیقات علمی بین المللی علی شیر نوایی که به نام شاعر، نویسنده، زبان شناس و سیاستمدار مهم قرن پانزدهم نامگذاری شده، دارای طاق های بزرگ و وسیعی است. شکل کلی آن از برج های بادی سنتی معماری آسیای مرکزی و خاورمیانه الهام گرفته شده است. قرن هاست که از این نوع معماری برای کمک به سازگاری با گرمای کویر حتی در کشور ما ایران استفاده می شود.
طاق های منحنی آن از آجر محلی ساخته شده است که ساختارهای توخالی با دهانه های بادگیر را تشکیل می دهد که هوا را به داخل ساختمان هدایت می کند. در طول ماه‌های گرم‌تر تابستان، این سیستم توسط برخی از فن‌های برقی و مه آب پشتیبانی می‌شود تا هوا قبل از ورود و گردش در داخل سازه خنک شود.
هنگامی که باد وجود نداشته باشد، سازه های قوسی توخالی به طور طبیعی یک اثر دودکش مانند خواهند داشت و به هوای گرم اجازه می دهد از دهانه های بالای هر طاق خارج شود. می دانیم که هوای گرم به طور طبیعی بالا می رود و خارج می شود و اختلاف فشار ایجاد می کند که به نوبه خود باعث می شود هوای سرد در سطوح پایین تر باقی بماند. بنابراین تهویه کل ساختمان را راحت تر می کند.
باید بدانید که کتابخانه جدید برنده جایزه استرلینگ، کالج Magdalen، نیز از این تکنیک استفاده کرده است.
معماران زاها می‌گویند: «این اصول خنک‌کننده با چرخه روز-شب، جذب هوای گرم‌تر از سطوح بالا و حفظ هوای خنک‌تر در قسمت‌های پایین‌تر سازه تقویت می‌شوند.» در این فرم معماری حیاط ها و نورگیرهای طبیعی در مرکز سازه قرار می گیرند و برآمدگی های سقف در فصل تابستان سایه موثری به قسمت های مختلف سازه می دهند. این معماری همچنین فضای داخلی را در زمستان گرم می کند و اجازه می دهد خورشید زمستانی به داخل ساختمان وارد شود.
مساحت داخلی این مرکز تحقیقاتی 23000 متر مربع است و شامل موزه ادبیات و محوطه های تحقیقاتی، کارگاه و گنجینه ای است که مجموعه ای از کتب تاریخی و نسخ خطی به میزان 3500 جلد کتاب را در خود جای داده است. همچنین شامل 13 سالن دائمی نمایشگاه در اطراف یک حیاط مرکزی است که همکاری بین آموزش ادبی، پژوهش و هنرهای نمایشی را تسهیل می کند.
لازم به ذکر است که هنوز از زمان دقیق تکمیل این پروژه اطلاعی در دست نیست.
