سرنوشت غیرمنتظره مردی که می خواست نقاش شود

آدولف هیتلر در زندگینامه خود در سال 1925 با عنوان “مبارزه من” تمایل جوانی خود را برای تبدیل شدن به یک هنرمند حرفه ای بازگو می کند. رویایی که با مردودی در امتحان ورودی آکادمی هنرهای زیبا در وین به نوعی از بین رفت.

به گزارش فرادید، هیتلر دو بار در سال 1907 و بار دیگر در سال 1908 توسط این مؤسسه رد شد. طبیعتاً در بخش اول آزمون که شامل ترسیم دو صحنه نمادین از کتاب مقدس بود، پذیرفته شد، اما به او گفتند که او این کار را نکرده است. توانایی کافی برای کشیدن پرتره را داشته باشد.

با این حال، یکی از سخنرانانی که با موقعیت هیتلر همدردی می کرد و استعداد او را برای آن تشخیص می داد، به او توصیه کرد که برای دپارتمان معماری در آکادمی درخواست دهد زیرا می دید که استعداد هیتلر بیشتر در معماری است تا طراحی. اما این مسیر مستلزم بازگشت به دبیرستان بود و هیتلر تمایلی به بازگشت به آنجا نداشت.

هیتلر در اوت 1939، درست قبل از شروع جنگ جهانی دوم، در گفتگو با سفیر بریتانیا، نویل هندرسون، چیز جالبی گفت: گفت: من هنرمندم نه سیاستمدار. پس از حل مسئله لهستان، من می خواهم به عنوان یک هنرمند به زندگی خود ادامه دهم.

از سال 1908 تا 1913، هیتلر با کشیدن کارت پستال و نقاشی خانه ها امرار معاش می کرد. در سال 1910، زمانی که 21 ساله بود، اولین سلف پرتره خود را کشید. این اثر هنری به همراه دوازده نقاشی دیگر از هیتلر در سال 1945 توسط یک سرباز آمریکایی در اسن آلمان کشف شد.

هیتلر در طول اقامت خود در وین، چندین نقاشی را به ساموئل مورگنسترن، فروشنده اتریشی فروخت. مورگنسترن برای اولین بار با هیتلر در حدود سال 1911 یا 1912 ملاقات کرد، زمانی که هیتلر سه نقاشی را برای فروش به او پیشنهاد داد.

جزئیات دقیق ثبت شده توسط مورگنسترن از خرید و فروش های خود نشان می دهد که بیشتر خریداران آثار هیتلر یهودی بوده اند. یکی از مشتریان برجسته ای که مورگنسترن نقاشی های هیتلر را به او فروخت، جوزف فینگولد، وکیل معروف یهودی بود که چندین تابلوی هیتلر را خرید که صحنه هایی از وین را به تصویر می کشید.

سبک هنری هیتلر به ویژه در به تصویر کشیدن معماری خشک و غیر قابل انعطاف بود. کارهای او اغلب شبیه به تقلید از هنرمندان قرن نوزدهم به نظر می رسید تا اینکه نشان دهنده پیشرفت واقعی باشد. الهامات او عمدتاً از کلاسیسم یونانی-رومی، رنسانس ایتالیایی و نئوکلاسیک است. او این سبک ها را به دلیل دقت هنری و نمادپردازی واضح آنها تحسین می کرد. هیتلر رودولف ون آلت را بزرگترین معلم خود می‌دانست، زیرا آنها به موضوعات نقاشی و استفاده از رنگ‌ها علاقه داشتند.

با وجود این تأثیرات، نقاشی های هیتلر فاقد نوآوری بود که در آثار معاصرانش دیده می شد. در سال 1936، جان گانتر، روزنامه نگار و نویسنده آمریکایی، نقاشی هایی را که آدولف هیتلر به آکادمی هنر وین ارسال کرده بود، بررسی کرد. گونتر آنها را «فولکلور، کاملاً عاری از ریتم، رنگ، احساسات یا تخیل معنوی» توصیف کرد. او این آثار را نقشه‌های معماری دقیق اما فاقد عمق هنری می‌دانست و خاطرنشان کرد که تعجب آور نیست که اساتید آکادمی وین به هیتلر توصیه کردند به جای طراحی به دنبال معماری برود.

مدیران آکادمی هنرهای زیبای وین که درخواست هیتلر را رد کردند، به دشواری ترسیم چهره انسان اشاره کرده بودند. ناتوانی در مواجهه با چهره انسان از جمله مواردی است که سایر منتقدان در دوره های بعدی به اقدامات هیتلر اشاره کرده اند.

در پایان جنگ جهانی دوم، ارتش ایالات متحده برخی از نقاشی های هیتلر را مصادره کرد. این آثار هنری همراه با سایر مواد ضبط شده به ایالات متحده منتقل شدند. برخی از نقاشی های او در چند دهه اخیر در حراج های مختلف فروخته شده و ارزش برخی از آنها به ده ها هزار دلار رسیده است.