سقوط حکومت‌ها در لحظه آخر: از صدام حسین تا بشار اسد

بعدی- بشار اسد، رئیس جمهور سوریه پس از 24 سال قدرت سقوط کرد و به یک رژیم طولانی مدت دیگر پایان داد.

به گزارش فردا با سقوط دولت بشار اسد در سوریه، فهرست دولت های سرنگون شده افزایش یافت. وجه اشتراک همه دولت های سقوط کرده این است که هیچ یک از آنها باور نداشتند که دولتشان در حال سقوط است.

تاریخ پر از هرج و مرج و انقلاب است. تلاشی که انسان برای رسیدن به اهداف و آرزوهایش و دستیابی به زندگی بهتر انجام می دهد.

برخی از حکومت هایی که در دهه های اخیر سقوط کردند، دیکتاتوری بودند و تا آخرین روزها و لحظات به دنبال بقا و حفظ قدرت بودند. هانا آرنت فیلسوف آلمانی معتقد است که دیکتاتورها در طول زندگی خود سه مرحله را پشت سر می گذارند. مرحله اول در زمان ظهور و ظهور شکل می گیرد، زمانی که مردم به سادگی حکومت جدید را می پذیرند و ممکن است به آن علاقه مند شوند. اکثریت مردم سرمست ایدئولوژی و پیروزی، چنان از رهبران خود پیروی می کنند که گویی بهشت ​​گمشده خود را یافته اند و کوچکترین تغییری در آن نمی خواهند.

پس از مدتی برگ برمی گردد و مرحله دوم شروع می شود. آنها متوجه می شوند که هیچ یک از وعده های دولت محقق نشده و ابعاد تحت کنترل دولت تسویه نشده است. در این مرحله، بقای حکومت دیکتاتوری در خطر است و برخی به فکر اصلاحات هستند. اما از آنجایی که اصول ایدئولوژیک تغییر ناپذیر است، اصلاحات به جایی نمی رسد. بالاخره مرحله سوم فرا رسید.

در این مرحله نارضایتی به بالاترین حد خود رسیده و سقوط دولت را تهدید می کند. رهبران برای ماندن در قدرت دست به هر کاری می زنند، حتی خشونت. تشدید سانسور و حذف احزاب و مخالفان در این مرحله به اوج خود می رسد. اما به نظر نمی رسد که هیچ یک از این اقدامات نجات دهد. دایره مردم در حکومت روز به روز تنگ می شود، حکومت پیروان خود را از دست می دهد و در نهایت سیل اعتراضات مردمی سد را می شکند و همه چیز را ویران می کند.

حکومت صدام حسین در عراق

هنگامی که حزب بعث به قدرت رسید، صدام حسین پس از ژنرال احمد حسن الکبار، فرمانده دوم شد و او را در سال 1979 از قدرت برکنار کرد، دولتی پر از ترس و وحشت را تأسیس کرد و بارها عراق را به یک ماجراجویی خطرناک سوق داد. حمله به ایران و کویت و کشتار مردم عراق تنها بخشی از جنایات صدام حسین در سال های حکومتش بود.

بدبینی و فریب جنون آمیز قدرت و ثروت از ویژگی های بارز رژیم صدام حسین بود و تصاویر و مجسمه های او را در جای جای عراق می توان دید. با حمله ائتلاف غربی به رهبری آمریکا، صدام حسین که خود را رهبر جهان عرب می‌دانست، باور نمی‌کرد که دولتش نابود شده و باید برود. اما در عرض 18 روز سقوط کرد. صدام حسین با خشونت تمام سکوی قدرت را ترک کرد و در نهایت اعدام شد.

دولت زین العابدین بن علی در تونس

پس از 24 سال رهبری، رئیس جمهور تونس در آتش سوزی که با خودسوزی یک سبزی فروش جوان در کشورش آغاز شد، از قدرت برکنار شد. خودسوزی سبزی فروش جوان فقط تونس را تغییر نداد. بلکه کل جهان عرب را تغییر داد. زین العابدین نیز مانند دیگر مستبدان تا روزهای آخر باور نداشت که حمایت مردم را از دست داده است و با سخنرانی در 22 دی 1390 سعی در سرکوب اعتراضات داشت. اما در نهایت حکومت بن علی سرنگون شد و او به جده در شبه جزیره عربستان گریخت.

حکومت معمر قذافی در لیبی

بیژن اشتری، مترجم کتاب «ظهور و سقوط قذافی» می گوید در سال 1969، گروهی از افسران ارتش لیبی به رهبری معمر قذافی 27 ساله، پادشاهی سنوسی را نابود کردند و قدرت را به دست گرفتند. قذافی زمانی قدرت را در لیبی به دست گرفت که جمعیت این کشور کمتر از دو میلیون نفر بود و تولید نفت خام آن به 3 میلیون بشکه در روز رسید. هیچکس را نمی توان یافت دیکتاتوری که به اندازه قذافی پایه های اجتماعی و سیاسی را زیر و رو کرد، در واقع مردم لیبی عملاً موش آزمایشگاهی او بودند و اوج خشونت و ظلم قذافی را می توان در کشتار زندانیان سیاسی و به بردگی گرفتن قذافی دید. دختران در واقع شکایت خانواده های قربانیان اولین جرقه سقوط قذافی را زد و پایه های حکومت او را متزلزل کرد.

قذافی پس از 42 سال با کسانی روبرو شد که علیه او قیام کردند. اعتراضات علیه قذافی از 27 فوریه 2009 آغاز شد و بیش از 2000 نفر در این اعتراضات کشته شدند و با حمایت غرب از اعتراضات مردم لیبی، قذافی در مدت کوتاهی سقوط کرد. او مانند رهبران شوروی تا آخرین روزها، تخریب خود را نپذیرفت و سرودهای پیروزی را در صحنه تلویزیون خواند. وی از جمعی از خبرنگاران غربی به این شهر دعوت کرد تا نشان دهد اوضاع پایتخت تحت کنترل است.

قذافی در سخنان خود گفت: من برای رسیدن به وضعیتی که در آن هستم هزینه پرداختم، بنابراین به این راحتی آن را ترک نمی کنم. او همچنین در مصاحبه های خود القاعده و مواد مخدر را از عوامل اصلی این قیام معرفی کرد. اما در نهایت تاج سلطنتی از سرش افتاد و به تاریخ پیوست.

حکومت حسنی مبارک در مصر

حسنی مبارک، چهارمین رئیس جمهور مصر، در سال 2011 از قدرت کنار رفت و پس از حدود 30 سال حکومت بر مصر، قدرت را در سرزمین اهرام باشکوه از دست داد. برای مطالعه حکومت حسنی مبارک باید به دهه 1970 برگردیم. یعنی زمانی که توانست از خلبانی به سمت فرماندهی نیروی هوایی مصر و معاون وزیر کشور پیش برود و سرانجام در سال 1975 میلادی دست راست پیاده نظام شد و پس از مرگش قدرت را به دست گرفت. برای رهبر مصر.

گلایه‌های انباشته شده طی 30 سال در 25 ژانویه 2011 به دعوت و رهبری گروهی از جوانان طبقه متوسط ​​با سرمایه فرهنگی بالا به اوج خود رسید. با استفاده از ابزارهای ارتباطی آنلاین، این امر در نهایت منجر به تجمع مسالمت آمیز و متحد میلیون ها نفر با هدف سرنگونی رژیم در طول 18 روز مقاومت شد. در انقلاب مصر، بیش از 800 تظاهرکننده کشته شدند، اما مردم پیروز شدند و حسنی مبارک، مشابه چائوشسکو، دیکتاتور رومانی، سرانجام سرنگون شد.

دولت بشار اسد در سوریه

بشار اسد از سال 2000 در سوریه قدرت را در دست داشت، اگرچه حکومت او ادامه دولت پدرش بود و تا 7 دسامبر ادامه داشت. اما در نهایت سقوط کرد. رهبری ارتش سوریه در پیامی از سقوط دولت بشار اسد و پایان دادن به حکومت 50 ساله خانواده اسد بر سوریه خبر داد. تنها 11 روز طول کشید تا نیروهای مسلح و تظاهرکنندگان به دروازه های دمشق رسیدند و کنترل آن را به دست گرفتند. دولت بشار اسد چندین سال است که درگیر جنگ داخلی با گروه های تکفیری و معترضان است.

شاید بشار اسد می دانست که در کشورش چه می گذرد، اما شاید فکر نمی کرد که ارتش و مردم در این مدت کوتاه او را ترک کنند.