سیارکی ۲۰ برابر بزرگتر از قاتل دایناسور‌ها مدار قمر مشتری را تغییر داد

سیارکی 20 برابر بزرگتر از سیاره ای که دایناسورها را از سیاره ما محو کرد، مدار قمر مشتری را تغییر داده است.

به گزارش ایسنا، حدود چهار میلیارد سال پیش، یک رویداد فاجعه بار بزرگترین قمر منظومه شمسی را تشکیل داد. به گفته ستاره شناسان، این اتفاق زمانی رخ داد که یک سیارک با قمر مشتری گانیمد برخورد کرد.

بر اساس یک مطالعه جدید از دانشگاه کوبه ژاپن، این برخورد به حدی قوی بود که محور ماه را تغییر داد.

قمر مشتری گانیمد یک جرم آسمانی جذاب است که میدان مغناطیسی خود را تولید می کند و میزبان آب مایع است. همچنین آنقدر بزرگ است که از سیاره عطارد بزرگتر است.

این قمر دارای «قفل مرگ» است، به این معنی که درست مانند ماه و زمین، یک طرف همیشه رو به مشتری است، در حالی که طرف دیگر همیشه از آن پنهان می ماند. علاوه بر این، بخش‌های بزرگی از سطح آن دارای فرورفتگی‌های تکتونیکی مشخصی است که به نام دره‌ها شناخته می‌شوند.

بر اساس گزارش‌ها، گمان می‌رود اینها قدیمی‌ترین ویژگی‌های گانیمد هستند و شبیه زخم‌های ناشی از برخورد عظیمی هستند که در اوایل تاریخ شکل‌گیری ماه رخ داده است. برخی از این حلقه های متحدالمرکز تا 7800 کیلومتر در سطح این قمر گسترش دارند.

هیراتا نائویوکی، سیاره‌دان دانشگاه کوبه، می‌گوید: قمرهای مشتری آیو، اروپا، گانیمد و کالیستو همگی ویژگی‌های فردی جالبی دارند، اما آنچه توجه من را به خود جلب کرد این شیارهای روی گانیمد بود.

وی افزود: می دانیم که این ویژگی در اثر برخورد یک سیارک در حدود 4 میلیارد سال پیش به وجود آمده است، اما از اندازه این برخورد و تأثیر آن بر این قمر مطمئن نبودیم.

مطالعه قبلی هیراتا و همکارانش تصاویر گرفته شده توسط کاوشگرهای وویجر در سال 1979 و فضاپیمای گالیله را بین سال‌های 1995 و 2003 بررسی کرد.

طبق بیانیه مطبوعاتی محققان، هیراتا اولین کسی بود که متوجه شد یک سیارک تقریباً در دورترین نصف النهار مشتری به گانیمد برخورد کرده است.

در این مطالعه جدید، رویداد برخورد روی گانیمد با رویدادی مشابه در پلوتون مقایسه شده است.

مأموریت نیوهورایزنز قبلاً کشف کرده بود که یک برخورد بزرگ، محور چرخش پلوتو را مجبور به کج شدن کرده است. بر اساس این شباهت ها، هیراتا به این نتیجه رسید که تأثیر گانیمد تأثیر مشابهی دارد و محور آن را تغییر می دهد.

هیراتا از تجربیات خود در مدل‌سازی وقایع برخورد برای تخمین اندازه و قدرت سیارکی که به گانیمد برخورد کرد، استفاده کرد. اندازه این اثر از طریق شبیه سازی کامپیوتری برآورد شد.

سیارکی با قطر 300 کیلومتر

سیارکی که به گانیمد برخورد کرد حدود 300 کیلومتر قطر داشت که آن را حدود 20 برابر بزرگتر از سیارکی که دایناسورها را کشت.

مدل ها نشان می دهند که فقط یک ضربه بزرگ می تواند محور گانیمد را تغییر دهد. محل برخورد در سمت پنهان این ماه با جهت این تغییر همخوانی دارد و شواهد محکمی از ارتباط بین این دو رویداد ارائه می دهد.

هیراتا می‌گوید: «من می‌خواهم منشأ و تکامل قمرهای دیگر گانیمد و مشتری را بفهمم. این ضربه غول پیکر باید تأثیر عمده ای بر تکامل اولیه گانیمد داشته باشد، اما اثرات حرارتی و ساختاری ضربه بر فضای داخلی گانیمد هنوز به طور کامل کشف نشده است. من فکر می کنم می توان تحقیقات بیشتری را با استفاده از تکامل درونی قمرهای یخی بعدی انجام داد.

فضاپیمای JUICE ESA به کشف رازهای گذشته گانیمد کمک خواهد کرد. این کاوشگر فضایی قرار است در سال 2034 گانیمد را کاوش کند و هدف آن کشف اسرار این ماه از طریق 6 ماه رصد شدید است.

جالب توجه است، وجود بالقوه اقیانوس‌های زیرسطحی از آب مایع در گانیمد، آن را به یک نامزد اصلی برای پناه دادن به حیات بیگانه تبدیل می‌کند.

این نتایج در مجله Scientific Reports منتشر شد.