علت مرگ کامل‌ترین دایناسورهای کشف‌شده در دنیا
۱ دقیقه خوانده شده
فسیل های سازند Yixian در شمال شرقی چین بزرگترین مجموعه دایناسورهای به خوبی حفظ شده در جهان هستند. وضعیت عالی آنها معمولاً به دفن آنها در خاکستر آتشفشانی نسبت داده می شود که از تخریب آنها توسط لاشخورها یا حتی تجزیه میکروبی جلوگیری می کرد. با این حال، یک مطالعه جدید این موضوع را رد کرده و مرگ آنها را به فرآیندهای کمتر دراماتیک نسبت می دهد.
به گزارش فرادید، فسیل های Yixian مربوط به 120 تا 130 میلیون سال پیش، گنجینه ای جهانی هستند و اطلاعاتی درباره دایناسورهای کرتاسه و حیوانات معاصر آن ها به ما می آموزند.
دیرینه شناسان برای یافتن این گنجینه های علمی هیجان زده هستند، اما در مورد اینکه چرا نگهداری آنها تا این حد استثنایی است اختلاف نظر دارند. توضیح غالب این بود که فوران آتشفشانی لایه‌هایی از خاکستر را روی دایناسورها و حیوانات دیگر ریخت و آنها را همزمان دفن کرد، درست مانند هزاران رومی که در زیر خاکستر پمپئی مدفون شدند.
با این حال، دکتر پل اولسن از مدرسه آب و هوای کلمبیا بخشی از تیمی است که به این نتیجه رسیده اند که شواهد با این استدلال طولانی مدت در تناقض هستند. اولسن و همکارانش استدلال می‌کنند که حفظ از طریق روش‌های کندتر، مانند فروپاشی لانه‌های زیرزمینی، که در آن کمبود اکسیژن فرآیند تجزیه را کوتاه می‌کند، رخ می‌دهد. سپس رسوبات حاصل از دوره های بارانی فرآیند آب بندی نمونه ها را تکمیل می کند.
اولسن در بیانیه ای گفت: «آنچه در مورد روش نگهداری گفته شد نشان دهنده تعصب بزرگ انسانی است. یعنی نسبت دادن علل خارق العاده به حوادث عادی در حالی که منشأ آنها نامعلوم است. این فسیل ها فقط تصویری از مرگ و میر روزانه در شرایط عادی در یک دوره زمانی نسبتاً کوتاه هستند.
برای ارزیابی پتانسیل فعالیت آتشفشانی، اولسن و همکارانش از ایزوتوپ‌های سرب و اورانیوم برای بررسی فسیل‌های Yixian و مواد اطراف آن با جزئیات بیشتری نسبت به قبل استفاده کردند. نتیجه گیری آنها این بود که فوران های آتشفشانی در آن دوره آنطور که قبلا تصور می شد رخ نداده است.
از سوی دیگر، حفاری‌های ییسیان حاوی موقعیت‌های درهم‌پیچیده بقایای قربانیان پمپی نیست. حفظ استثنایی پرها (یکی از قابل توجه ترین ویژگی های Yixian) نیز به دلیل گرمای شدید غیرممکن شد.
نمونه های شگفت انگیزی از دایناسورها حفظ شده است. شرایط طبیعی آنها نشان می دهد که آنها در اثر خفگی جان خود را از دست داده اند تا انفجار حرارتی
از سوی دیگر، اسکلت‌های فسیلی عمدتاً توسط دانه‌های ریز سنگ احاطه شده‌اند و دانه‌های درشت‌تر در خارج از آن قرار دارند. توضیح اولسن و همکارانش این بود که باکتری ها زمان کافی برای تجزیه گوشت دارند، اما قبل از اینکه بتوانند همین کار را با استخوان ها انجام دهند، رسوبات ریز اکسیژن را قطع کردند. در مورد فروریختن لانه های زیرزمینی پرندگان امروزی نیز همین اتفاق افتاد.
شاید مشهورترین فسیل موجود در Yixian از یک پستاندار کوچک و یک دایناسور درگیر در نبرد، نشان می‌دهد که یکی برای تغذیه به لانه دیگری حمله می‌کند، اما هر دو در یک فروپاشی نابهنگام کشته شدند.
استدلال مخالف همه این نتیجه‌گیری‌ها این است که اگر دفن دایناسورها توسط فوران‌های آتشفشانی را از معادله خارج کنیم، چرا به ندرت چنین بقایایی را در جای دیگری می‌بینیم؟ اولسن معتقد است که چنین بقایایی وجود دارد، اما ما هنوز آنها را پیدا نکرده‌ایم: “حقیقت این است که چنین مجموعه دقیقی در هیچ جای دیگری در این نوع محیط ساخته نشده است.” Yixian ممکن است بزرگترین مکان فسیلی جهان باشد که از فضا قابل مشاهده است، اما برای پیدا کردن یک دایناسور پردار باید مثلاً 100000 ماهی پیدا کنید. »
