حیوانی عجیب یک کوسه را با «مخاط» خفه می کند.

این ماهی اصلی به دلیل ظاهر غیرمعمولش در نگاه اول عجیب به نظر می رسد. این ماهی‌های بدون باله با فلس‌های صورتی چرکی شبیه کرم‌های خاکی غول‌پیکر هستند که به اشتباه نشان داده می‌شود ردیف‌هایی از دندان‌های وحشتناک از دهان بدون آرواره‌شان بیرون زده است.

به گزارش محلاتو، این حیوانات باستانی بیش از 500 میلیون سال است که در این سیاره زندگی می کنند و طول آنها به 64 سانتی متر می رسد. اگرچه ماهی هاگ ماهی شبیه مار هستند، اما به نوعی ماهی به نام ماهی های آب دهان و مکنده تعلق دارند. آنها جمجمه دارند، اما آرواره ندارند.

اما هنگامی که مورد حمله قرار می گیرند، باس های کوچک دهان شگفت انگیزترین ویژگی خود را نشان می دهند: یک ماده غاز مانند که می تواند یک کوسه را از پایش بکوبد.

هنگامی که طعمه نزدیک می شود، ماهی دهان گرد ماده ای لجن مانند می ریزد تا آبشش های حیوان مهاجم را ببندد. تیم وینگارد، که در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی در مورد این گوگول مطالعه کرده است، می‌گوید: «ما هرگز ماهی با آبشش را ندیده‌ایم که دهان گرد را شکار کند.

هر ماهی دهان گرد دارای غدد خاصی است که دارای رشته های لجن است و در هر میلی متر مربع از پوست خود می تواند تا 96 سانتی متر از این ماده را در خود جای دهد. وینگارد می گوید: «آنها هرگز بدون گل نیستند. آنها مقدار زیادی از آن را دارند.”

این توانایی خارق‌العاده در سال 2017 به طور تصادفی کشف شد که یک کامیون پر از ماهی گرد در مسیر کره جنوبی – جایی که ماهی یک غذای لذیذ محسوب می‌شود – واژگون شد و جاده با ماده چسبنده آغشته شد.

داگلاس فاج، زیست‌شناس مقایسه‌ای و کارشناس باس کوچک می‌گوید: «آنها معمولاً از گانک برای دفاع از خود در برابر شکارچیان استفاده می‌کنند، اما اگر تحت استرس باشند، اسلحه را نیز رها می‌کنند، و رها شدن در بزرگراه مطمئناً برای این ماهی‌ها یک موقعیت استرس‌زا است». . در دانشگاه چپمن.»

این موجودات عجیب لاشخور هستند و از لاشه نهنگ های مرده یا بافت های پوسیده حیواناتی که به ته دریا می افتند تغذیه می کنند. این به پاکسازی اکوسیستم و بازیافت مواد مغذی در اطراف اعماق دریا کمک می کند.

دهان گردها بیشتر اوقات غذا نمی خورند، بنابراین وقتی می خورند، عزاداری می کنند. این ماهی ها در اسارت هر 3 تا 6 ماه یکبار تغذیه می شوند. دهان گردها بینایی ضعیفی دارند، بنابراین برای یافتن غذا به حس بویایی قوی خود متکی هستند.

4 زائده آنتن مانند در اطراف دهان آنها به آنها کمک می کند طعمه را بیابند و دو جفت برآمدگی دندان مانند روی زبان کاغذ سنباده آنها به پاره کردن و جابجایی غذا از طریق دهان کمک می کند.