فیلم سینمایی «زودپز»: چگونه به یک فاجعه بخندیم؟

تابناک نوشت: داستان فیلم در زمان حملات موشکی تهران در سال 67 می گذرد. وقتی زودپز در خانه ای منفجر می شود و پدر خانواده را می کشد.

زودپز واقعا منفجر شد. این فیلم در بیست روز نزدیک به ۱۱۰ میلیارد دلار فروخت و توانست رکورد جدیدی را در سینمای ایران به ثبت برساند.

در حالی که بسیاری دلیل این رکورد را حضور تنابنده و محمدزاده می دانند، رامبد جوان در یکی از پست های اینستاگرام خود می نویسد: همکاری با دو دوست عزیزم که بسیار نخبه، باهوش و جسور هستند تماشای این دو نفر بسیار مفید و مهم است. مثل باد از دایره اعتماد و همکاری… اما تا آخر با هم بودیم».

همکاری رامبد جوان و محسن تنبنده

این فیلم با وجود برخی نقاط ضعف، لحظات کمدی و موقعیت های خنده داری زیادی در نظر گرفته است و دیدن ردپای جوان و چابک دوقلوها جالب است.

در زودپز با گروهی از جوکرهای جوان و پویا مواجه می شویم.

نوید محمدزاده یا محسن تنبنده؟

در عرصه بازیگری می توان گفت که با هنرمندان باهوشی روبرو هستیم اما با سطوح مختلف تجربه.

محسن تنابنده که پیشینه کمدی تری دارد به وضوح شیار خود را پیدا کرده و بازی پاک تری انجام داده است.

نوید محمدزاده و محسن تنابنده در کنار هم ما را به یاد تئاتر و سینما می اندازند. شکل طنز محمدزاده بیشتر روحیه تئاتری دارد و تناپنده نقش خود را با استاندارد سینمایی تری ایفا می کند. او در مقایسه با محمدزاده ظاهر و ظاهر طبیعی و روزمره تری دارد و در عین حال سرزندگی محمدزاده بیش از آن است که سرزنده باشد.

اولین چیزی که مخاطب از کمدی انتظار دارد خنده نیست. غیرقابل پیش بینی بودن است!

تصاویر و عناصر بصری در اثر در خدمت کمیک استریپ فیلم هستند و موسیقی و فضاسازی نیز در همین راستا است. فیلمنامه فراز و نشیب خاص خود را دارد و به لحظات شاد و غمگین می پردازد. فیلم با وجود نقاط قوتش، در برخی صحنه ها به حال و هوای پس کمدی خود خیانت می کند. برای اینکه مخاطب بتواند توقع اکشن های خنده دار داشته باشد و این در مقایسه با سایر قسمت های فیلم که غیرقابل پیش بینی است، کمتر خنده مخاطب را دریافت می کند و نقطه ضعف فیلم محسوب می شود.

چگونه کمدی تلخ را شیرین می کنید؟

نکته ای که با استدلال فوری پز می توان به آن پرداخت این است که چگونه می توان به تراژدی بعد کمدی داد و به آن خندید؟
با نگاهی دقیق تر، “مرگ” در فیلم رخ داد. این اتفاق بسیار ناخوشایند است اما نویسنده کمدی علت این اتفاق ناخوشایند را در یک موضوع ساده و سطحی قرار می دهد. درست مثل انفجار زودپز!

اما چگونه این مرگ را خنده دار جلوه دهیم و به آن بخندیم؟

آیا این موضوع فقط با طراحی دیالوگ ها، موقعیت ها و شخصیت های خنده دار امکان پذیر است یا ماهیت کمدی خود شرایط خاصی را دارد؟

خنده و کمدی به عنوان واکنش انسان به مسائل و موقعیت های مختلف، پدیده های پیچیده ای هستند که تحت تأثیر عوامل فرهنگی، روانی و اجتماعی قرار دارند. دلایلی که چرا مردم به کمدی ها، حتی به تراژدی ها می خندند، عبارتند از:

1) مکانیسم دفاعی: هنگامی که فرد با موقعیت های ترسناک یا غم انگیز مواجه می شود، خنده به او کمک می کند تا از استرس های روانی خلاص شود.

2) کاهش استرس: حتی در مورد مسائل اجتماعی، کمدی می تواند تنش موجود را کاهش دهد و با دریافت خنده، صمیمیت و همدلی را با مردم تزریق کند.

3) ایجاد فاصله عاطفی: وقتی مشکلات جدی و ناخوشایند با طنز و شوخ طبعی مطرح شود، از احساسات شدید افراد نسبت به آن مشکلات کاسته می شود و کمک می کند که از منظر دیگری به آنها نگاه کنیم.

4) فرهنگ: گاهی می توان از کمدی برای نقد اجتماعی و نقد یک موقعیت آشفته استفاده کرد.

به طور کلی، خنده می تواند یک روند درمانی اجتماعی باشد و دیدگاه ما را نسبت به مسائل تغییر دهد.

زودپز به عنوان یک کمدی از این قاعده مستثنی نیست و با وجود مصیبت هایی که به ما نشان می دهد، می تواند مخاطب را بخنداند و ماهیت کمدی را بار دیگر یادآوری کند: “بله! می توانی به مصیبت بخندی.”