مردم بین‌النهرین باستان با «زانو» عاشق می‌شدند!

تحقیقات نشان داده است که تجربیات فیزیکی ناشی از احساسات در فرهنگ های مختلف تقریباً مشابه است. این شباهت نشان می دهد که احساسات ممکن است منشأ بیولوژیکی مشترکی داشته باشند. این نتایج از طریق روش های خود گزارش دهی به دست آمد، یعنی از خود آزمودنی ها خواسته شد تا تجربیات خود را به صورت حضوری گزارش کنند. مطالعات نشان داده اند که احساسات ایجاد شده توسط تصاویر ذهنی، فیلم ها، متون یا موسیقی به روشی مشابه در قسمت های مختلف بدن منعکس می شود.

به گزارش فرادید. اما روش های خود گزارش دهی و مطالعات آزمایشگاهی برای درک احساسات فرهنگ های باستانی و مردمی که در گذشته می زیسته اند مفید نیستند. با این حال، محققان راه هایی برای مقابله با تجربیات درونی مردم باستان یافته اند.

در یک مطالعه چند رشته ای اخیر، محققان متون باستانی در مقیاس بزرگ را بررسی کردند تا ببینند آیا مردمان باستانی ساکن بین النهرین احساسات خود را در بدن خود تجربه می کردند یا خیر. این گروه با تجزیه و تحلیل یک میلیون کلمه نوشته شده بر روی لوح های گلی به خط میخی به زبان اکدی باستان به بررسی این موضوع پرداختند.

برای انسان های امروزی، احساس عشق تقریباً به طور کامل در قسمت های بالایی بدن احساس می شود، اما برای مردم بین النهرین باستان، زانوها نقطه مهمی در تجربه فیزیکی احساس دوست داشتن بودند.

پروفسور Sanna Svard، آشوری از دانشگاه هلسینکی و نویسنده اصلی این مطالعه، در بیانیه ای توضیح می دهد: «حتی در بین النهرین باستان، درک اولیه ای از آناتومی وجود داشت، برای مثال اهمیت قلب، کبد و ریه ها.

اما افراد باستانی در کجای بدن احساسات خود را تجربه می کردند؟ جالب اینجاست که تجربیات فیزیکی آنها بسیار شبیه ما بود، هرچند تفاوت های جالبی نیز وجود داشت. اگر در آن دوران زندگی می‌کردید، ممکن است احساس خوشبختی را با کلماتی مانند «باز»، «روشن» یا «پر» توصیف کنید. اما بر خلاف ما که شادی را به قلب نسبت می دهیم، این احساس را به جگر مرتبط می کردند.

جوها لاهناکوسکی، عصب شناس شناختی، می گوید: «اگر نقشه شادی فیزیکی بین النهرین را با نقشه های مدرن مقایسه کنیم، شباهت های زیادی وجود دارد، اما کبد نقش برجسته تری ایفا می کند.

نقطه تفاوت دیگر در تجربیات عاطفی مربوط به خشم و عشق است. اگر امروز از کسی بخواهید که مشخص کند کجا احساس عصبانیت می کند، احتمالاً به قسمت بالای بدن یا حتی دستان خود اشاره می کند. اما در بین النهرین باستان، مردم خشم را در پاهای خود احساس می کردند و آن را با کلماتی مانند «سوزاندن» توصیف می کردند. به همین ترتیب، در حالی که عشق به روش‌های مشابهی با مردم امروز ابراز می‌شد، آشوری‌ها عشق را بیشتر با جگر و حتی زانوهای خود مرتبط می‌کردند.

دو مدل از بدن یک مرد که نشان می دهد خشم در کجا احساس می شود. مدل سمت چپ با عنوان “مدرن” دارای هایلایت های بیشتری در قسمت بالایی بدن و بازوها است، در حالی که مدل سمت راست با عنوان “Mesopotamia” بیشتر پاها و اندام های خاصی مانند کبد را برجسته می کند.

البته، اگرچه مقایسه احساسات امروز با اکتشافات تاریخی بسیار عالی است، اما باید توجه داشته باشیم که تحقیقات مدرن مبتنی بر گزارش های شخصی است، در حالی که اطلاعات مربوط به گذشته صرفاً از متون مختلف گرفته شده است. در این رابطه پروفسور سیوارد می گوید: «متن ها فقط بازتابی از احساسات هستند و نمی توان آنها را کاملاً معادل احساسات واقعی دانست.» با این حال، این نوع مطالعات می تواند برای بررسی تفاوت های بین فرهنگی در نحوه تجربه احساسات مفید باشد.

این مقاله در iScience منتشر شده است.