نقد و بررسی فیلم درس پیانو؛ فیلمی با نقطه اوج خیلی گوتیک!

بعدی- این فیلم بازسازی یک نمایشنامه بسیار زیبا از آکوست ویلسون است که در دهه 1930 پیتسبورگ اتفاق می افتد.

طبق گزارش روزنامه گاردین. هشت سال پیش، دنزل واشنگتن یک اقتباس سینمایی هوشمندانه و عمیقاً متحرک از نمایشنامه Fences آگوست ویلسون را تهیه کرد، کارگردانی کرد و در آن نقش آفرینی کرد. در حال حاضر، واشنگتن یک نمایشنامه دیگر روی پرده ویلسون را به عنوان تهیه کننده تنها می آورد. درس پیانو پنجمین فیلم در چرخه حماسی پیتسبورگ ویلسون است که بر اساس آخرین نمایشنامه نمایشنامه برادوی با حضور بیشتر بازیگران اصلی ساخته شده است. «درس پیانو» اثر دیگری است که به زیبایی برای سینما بازآفرینی شده است. با این حال، با وجود عناصر شگفت‌انگیز، حتی کمی نگران‌کننده، فراطبیعی و ملودراماتیک، شاید برای اجرای تئاتر مناسب‌تر باشد.

مالکوم واشنگتن، پسر دنزل، اولین حضور خود را در این فیلم انجام می دهد. ویرجیل ویلیامز وظیفه نگارش فیلمنامه «درس پیانو» را بر عهده داشت. جان دیوید واشنگتن، پسر دیگر دنزل، نقش یک سهامدار سابق در پیتسبورگ دهه 1930 را بازی می کند. هیچ کس در این فیلم به معنای سنتی آن درس پیانو نمی دهد یا نمی گیرد. در اینجا پیانو خود یک درس است، اما درک درس دشوار است. پیانوی فیلم با پرتره هایی از اجداد خانواده از دوران برده داری حکاکی شده است و برای برنیس، دختر خانواده از اهمیت بالایی برخوردار است. اگرچه او به نوعی طاقت بازی با آن را ندارد. زندگی عاطفی این خانم فلج شده و روح آسیب دیده او دیگر قادر به آواز خواندن نیست. آیا او باید به برادرش اجازه دهد پیانو را در ازای پول بفروشد، آن خاطرات سنگین را رها کند و اجازه دهد خانواده اش صعود اجتماعی را آغاز کنند؟ یا ارزش پیانو چیزی فراتر از این است؟

خانواده ویلسون یک خانواده واقعاً کلاسیک است: یک میز آشپزخانه خانوادگی که پیرامون آن بحث‌ها، داستان‌ها، درگیری‌ها، آهنگ‌ها یا آشتی‌ها می‌چرخد، پر از اشک و خنده. ساموئل ال جکسون نقش داکر عاقل و احساساتی را بازی می کند که با خواهرزاده بیوه اش برنیس و دختر جوانش مری زندگی می کند. زمانی که برادر عصبانی برنیس، ویلی، برنیس را با نقشه های بزرگ خود در سپیده دم با دوست شیرین و بی گناهش، لیمون، عصبانی می کند، داکر سرگرم می شود. برنیس (شاید ناعادلانه) ویلی را مقصر جنایتی می داند که منجر به مرگ شوهرش شد.

از دیگر بازدیدکنندگان این خانه می توان به اِوری، یکی دیگر از بچه های محله آنها اشاره کرد که شغل جدیدش به عنوان واعظ، ویلی را شگفت زده می کند. حتی برنیس به طور کامل به ایوری اعتقاد ندارد، بنابراین او تمایلی به پاسخ دادن به پیشنهاد ازدواج اوری ندارد. عمو، پسر برنده و برادر بزرگتر داکر، خواننده، پیانیست و مرد بامزه ای است که اکنون در دوران بازنشستگی خود از حملات افسردگی رنج می برد. همه این افراد قرار است تحت تاثیر بازگشت ناگهانی ویلی قرار بگیرند و شایعاتی را شروع کنند که او در واقع صاحب زمین سفید پوست و نوادگان ارباب برده را که روحش اکنون در خانه داکر ظاهر می شود، کشته است.

نقطه اوج فیلم بسیار گوتیک است. اگرچه فیلم به وضوح تماشاگر را به در نظر گرفتن این اخلاق به عنوان یک استعاره دعوت می کند، اما باید در سطح تحت اللفظی بررسی شود. بینندگان ممکن است تعجب کنند که آیا داستان اصلاً به روح نیاز دارد یا خیر. با این حال بازیگران مشهور این فیلم روابط پیچیده خانوادگی را به خوبی به تصویر کشیدند. این فیلم امواجی از احساسات و سپس لحظاتی سکوت و آرامش را به ارمغان می آورد. موسیقی متن و دیالوگ های عالی نیز تاثیر خاص خود را بر بیننده خواهد گذاشت.

«درس پیانو» در تاریخ 18 نوامبر در سینماها اکران شد و در تاریخ 2 نوامبر در نتفلیکس اکران خواهد شد. این فیلم در سایت Rotten Tomatoes امتیاز 91 درصدی را از منتقدان دریافت کرد.