وقتی یوسف‌آباد پاریس تهران بود!

عباس عباسی یکی از اهالی قدیمی محله یوسف آباد در مورد اهالی این محله می گوید: عمده این زمین ها در اختیار کارکنان وزارت آموزش و پرورش، برنامه و بودجه قرار گرفت و بخشی از آن نیز در اختیار کارکنان این محله بود. وزارت آموزش و پرورش، برنامه ریزی و بودجه.» وزارت امور مالی.

به گزارش سایت همشهری آنلاین، در آن زمان قیمت این زمین ها در هر محله متفاوت بود. زمین های واقع در شرق خیابان شهید جهان آرا به سمت مصطفی، مدبر و ابن سینا متری 4 تومان و در غرب جهان آرا متری 2 تومان در ازای خرید این زمین ها ماهیانه از کارمندان کسر می شد حقوق و دستمزد

کارمندان با رتبه های بالاتر 400 تا 500 متر مربع زمین و 180 تا 200 متر مربع به کارکنان زیرمجموعه فروخته شدند. آن روزها مثل امروز، لات ها پلاک و عنوان نداشتند و فقط در هنگام خرید شماره کارمند اصلی اعلام می شد. پس از فروش زمین، در هر اداره ای یک مرکز مالی راه اندازی کردند و کارمندان با مراجعه به آنها و ذکر شماره، اسناد و پلاک می گرفتند و می توانستند ملک خود را حضوری ببینند.

عباسی در ادامه داستان خود می گوید: «این زمین ها بدون شهرسازی، نقشه کشی و تعیین حریم کوچه ها و خیابان ها واگذار شد. صاحبان زمین های این خیابان برای ساختن خانه های خود خیابان را تغییر نداده و آن را هموار نمی کنند، بلکه خانه را در پستی و بلندی های این منطقه به صورت ویلا و دوبلکس ساخته اند. به همین دلیل مشکلات و اختلافاتی بین ساکنین در حین ساخت و ساز به وجود آمد که منجر به تاخیر در واگذاری زمین به کارکنان شد.

تا پایان سال 1329 سه هزار قطعه زمین در شرق یوسف آباد واگذار شد اما هیچ ساخت و سازی صورت نگرفت. دو هزار قطعه زمین نیز برای قسمت غربی یوسف آباد در نظر گرفته شد که نقشه برداری و تقسیم بندی آنها از سال 1329 آغاز شد و در مجموع حدود 20 خانه در این منطقه ساخته شد که برخی از آنها متعلق به چهره های مشهور آن زمان بود، مانند. جمیل که صاحب دشت قزوین بود یا دکتر جبلی وزیر کشور وقت یا دکتر گنجی وزیر آموزش و پرورش وقت. از دهه 1940، کارگران آموزش و پرورش کم کم زمین های خود را فروختند و گلیم ها، زرتشتیان و ارامنه به این سمت حرکت کردند. آن زمان محله یوسف آباد نسبت به سایر محله های تهران خوب بود. آب و کانال داشت. تهرانی ها و محلی ها به دلیل سرسبزی و زیبایی خیابان مستوفی را پاریس تهران می نامند.