چرا بسیاری از حیوانات «مدفوع» می‌خورند؟

این استراتژی بقای طبیعی که “کپروفاژی” نامیده می شود، نشان می دهد که چگونه حیات وحش از هر منبع موجود بیشترین استفاده را می کند.

به گزارش فرادید، مدفوع غذای طبیعی بسیاری از حیوانات است. گوزن ها مدفوع فیل های آسیایی، سگ ها و لمورها مدفوع انسان و سمندرها مدفوع خفاش ها را می خورند. در کوه‌های سیرا د گوارا در اسپانیا، بزهای ماده مدفوع پرندگان را می‌خورند، در حالی که در جنگل‌های اقیانوس اطلس برزیل، موش‌ها، سوهان و سمورها آنها را می‌خورند.

در مطالعه ای که در تانزانیا انجام شد، دانشمندان مشاهده کردند که کرکس های نقابدار تمایل زیادی به مدفوع شیر غنی از پروتئین نشان می دهند.

حالا چرا فضول خواری اینقدر عادی شده؟ جدا از اینکه مدفوع یک ماده زائد به طور کلی بی فایده است، مدفوع معمولاً حاوی کالری و مواد مغذی ارزشمندی است.

کوپروفاژی ممکن است به حیوانات کمک کند تا زمانی که منابع غذایی طبیعی آنها محدود است یا مواد مغذی به دست آورند که به سختی در رژیم غذایی معمولی به دست می‌آیند، کالری بیشتری دریافت کنند. مدفوع همچنین ممکن است حاوی باکتری های روده باشد که سیستم گوارش را تقویت می کند، مانند پروبیوتیک های وحشی.

هانا رمپل، بوم شناس در دانشگاه تگزاس در آستین می گوید: مدفوع می تواند نقش های مختلفی را در حیات وحش ایفا کند. “این رفتار برای ما باورنکردنی است، اما برای حیوانات بسیار مهم است.”

یک کرکس کلاهدار در حال خوردن فضولات سگ‌های وحشی آفریقایی در پارک ملی لوانگوا جنوبی، زامبیا

مقوی تغذیه

کوپروفاژی همچنین می تواند به معنای خوردن مدفوع باشد. انواع مختلف خرگوش ها برای بدست آوردن مواد مغذی بیشتر غذای خود را دوباره هضم می کنند.

هنگامی که غذا کمیاب است، برخی از گونه ها مانند گوزن شمالی Svalbard، نروژ، از فضولات غاز در تابستان کوتاه قطب شمال تغذیه می کنند. در زمستان، پیکاها در فلات تبت، فضولات پیکاهای محلی را می خورند.

شاید به دلایل مشابه، روباه‌های قرمز در پارک ملی Cairngorms اسکاتلند معمولاً مدفوع سگ‌های اهلی را می‌خورند که شواهد آن DNA سگ در روباه‌ها است. تحقیقات نشان می‌دهد که فضولات روباه در سال‌هایی که طعمه معمولی روباه‌ها کمیاب است، به‌ویژه از نظر DNA سگ‌ها غنی است.

تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی نشان می دهد که مدفوع سگ بسیار مغذی است و حاوی کالری مشابه با نخود پخته است.

یک خرگوش کوهی در اسکاتلند از مدفوع خود تغذیه می کند، یک ماده مغذی حیاتی در طول زمستان.

دریای ویتامین ها

رمپل هنگام غواصی در میان صخره‌های مرجانی اطراف بونیر، جراح ماهی و طوطی‌ماهی را دید که به سمت گلوله‌های مدفوع از دسته‌های بزرگ کرومیس قهوه‌ای می‌دویدند. این رفتار قبلاً در برخی از صخره های مرجانی در اقیانوس هند و اقیانوس آرام مشاهده شده است.

رمپل به یاد می آورد: «من دو ماهی را دیدم که بر سر مدفوع دعوا می کردند. او و همکارانش محاسبه کردند که تقریباً 85 درصد از گلوله‌های مدفوع کروم قهوه‌ای توسط ماهی‌ها، عمدتاً طوطی‌ماهی و جراح‌ماهی، خورده می‌شوند.

جراح‌ماهی‌ها و طوطی‌ماهی‌ها معمولاً جلبک‌هایی را می‌خورند که از نظر ریزمغذی‌های لازم برای بقا، مانند کلسیم، فسفر و روی نسبتاً ضعیف هستند. جلبک ها پروتئین کمی دارند، اگرچه ماهی ها نیز مقداری سیانوباکترهای حاوی پروتئین و ریزه های مرتبط با جلبک را می خورند.

اما تاک های قهوه ای پلانکتون خوار مدفوع غنی از پروتئین و همچنین ریزمغذی ها تولید می کنند. Rempel این گلوله ها را به نوعی مکمل غذایی یا “ویتامین دریا” برای ماهی تشبیه می کند.

جراح ماهی و طوطی ماهی مدفوع ماهی های دیگر را می خورند تا ریزمغذی های حیاتی را به دست آورند.

روده متنوع، روده شاد

باربارا دریگو، اکولوژیست میکروبی در دانشگاه استرالیای جنوبی، معتقد است که برای بسیاری از گونه های پرندگان، فاگوسیتوز کامنسال باکتری های مفید روده را نیز فراهم می کند. منطق مشابه پیوند مدفوع انسان است، جایی که عصاره مدفوع حاوی باکتری افراد سالم باعث بهبود فلور روده افراد مبتلا به بیماری های خاص می شود.

دریگو معتقد است زمانی که برخی از گونه‌های پرندگان مهاجر به یک منطقه جدید می‌رسند، ممکن است فضولات پرندگان محلی را برای به دست آوردن باکتری‌های روده مصرف کنند تا بتوانند غذا را در محیط جدید هضم کنند.

جوجه‌های جوان آنگوت اوراسیا معمولاً مدفوع والدین خود را می‌خورند که ممکن است باکتری‌های مورد نیاز برای هضم منابع غذایی محلی را برای آنها فراهم کند.

در آزمایش‌هایی با جوجه‌های شترمرغ اسیر در یک مرکز تحقیقاتی در آفریقای جنوبی، پرندگانی که مدفوع والدین خود را می‌خوردند، فلور روده متنوع‌تری داشتند و سریع‌تر از جوجه‌های بعدی بالغ می‌شدند. در سن هشت هفتگی، جوجه هایی که با مدفوع تغذیه می شدند، حدود 10 درصد سنگین تر بودند و کمتر در معرض خطر مرگ ناشی از بیماری روده بودند.

قرار گرفتن سیستم ایمنی در معرض انواع غنی از باکتری های روده برای سلامتی مفید است. به طور کلی، پرندگانی که کوفاگوسیتوز را انجام می دهند، سالم تر از پرندگانی هستند که این کار را انجام نمی دهند.

در آزمایشی در آفریقای جنوبی، جوجه‌های شترمرغی که مدفوع بزرگسالان را می‌خوردند، روده سالم‌تری نسبت به جوجه‌هایی داشتند که مدفوع نمی‌خوردند. در عکس بالا جوجه ای را بین پاهای یک شترمرغ بالغ در مزرعه شترمرغ در آلمان مشاهده می کنید.

مزایا و معایب

با این حال، کوپروفاژی خطراتی نیز دارد. به عنوان مثال، مدفوع پرندگان ممکن است حاوی مواد شیمیایی خطرناک از فاضلاب، آفت کش ها یا سایر ترکیبات مضر مصنوعی باشد. خوردن فضولات حیوانی همچنین می تواند باعث جذب بیماری ها، انگل های روده یا باکتری های مضر شود. اما حداقل زمانی که صحبت از تهدیدات طبیعی به میان می‌آید، مزایای کوفاژی ممکن است بر خطرات بسیاری از حیوانات بیشتر باشد. سیستم گوارشی حیوانات احتمالاً نسبت به انسان در برابر بیماری ها، انگل ها و باکتری های مضر سخت تر و مقاوم تر است.