چند عامل که تعیین می‌کند سمت و سوی جنگ در خاورمیانه به کدام سو خواهد رفت؟

بعدی- فرد کاپلان، نویسنده، روزنامه‌نگار آمریکایی و ستون‌نویس قدیمی مجله اسلیت، جایی که روابط بین‌الملل و سیاست خارجی آمریکا را پوشش می‌دهد. او در سال 1982 گزارش بوستون گلوب “جنگ و صلح در عصر هسته ای” را در مورد مسابقه تسلیحات هسته ای بین ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی نوشت که در سال 1983 جایزه پولیتزر را برای گزارش ملی دریافت کرد. او همچنین برای نشریات دیگری مانند نیویورک تایمز، آتلانتیک، نیویورکر. کاپلان چندین کتاب در مورد استراتژی نظامی نوشته است. در اواخر سال 2020، کاپلان شورشیان: دیوید پترائوس و طرح تغییر روش جنگ آمریکا را منتشر کرد که به بررسی چگونگی تلاش ژنرال دیوید پترائوس برای اجرای تفکر جدید در افغانستان و عراق در رابطه با استراتژی سنتی و مستقیم ضد شورش پرداخت. او ایرادات این استراتژی، مبانی فکری آن و افرادی که آن را تعریف کرده اند را توصیف می کند. این کتاب نامزد نهایی جایزه پولیتزر برای ادبیات غیرداستانی عمومی در سال 2014 بود.

به گزارش همه در یک به نقل از اسلیت، کابوس جنگ در سراسر خاورمیانه به واقعیت تبدیل شده است. سوال اساسی این است که قبل از اینکه خستگی از ادامه درگیری یا ترس یا تلاش سخت دیپلمات های خارجی جلوی درگیری ها را بگیرد، این درگیری تا چه اندازه گسترش پیدا می کند و با خشونت همراه می شود؟

اسرائیل در حال حاضر با احتمال وقوع اولین جنگ سه جانبه خود از سال 1973، این بار در غزه، کرانه باختری و لبنان مواجه است و این ماموریت را نه با تردید، بلکه با اشتیاق انجام می دهد. جبهه ای که اخیراً دوباره شعله ور شد، علیه مبارزان حزب الله لبنان است. با این حال، تشدید این درگیری طولانی مدت و تبدیل آن به یک جنگ فراگیر، همانطور که اسرائیل در حال حاضر انجام می دهد، بزرگترین خطرات را نه تنها برای اسرائیل و لبنان، بلکه برای کل منطقه خاورمیانه به همراه خواهد داشت. جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا و برخی از رهبران اروپایی پیشنهاد آتش‌بس 21 روزه برای آغاز روند کاهش تنش را داده‌اند، اما هیچ دلیلی وجود ندارد که باور کنیم در مقایسه با تلاش‌هایی که در گذشته برای توقف جنگ در غزه انجام داده‌اند، چنین خواهند کرد. 11 ماه. آنها موفق تر خواهند بود.

اسرائیل برای حملات اخیر خود در لبنان که هفته گذشته با منفجر کردن دستگاه های فراخوان بمب و واکی تاکی های کنترل از راه دور در دست هزاران جنگجوی حزب الله و به دنبال آن حملات هوایی گسترده علیه مواضع حزب الله آغاز شد، توجیهاتی دارد. حزب الله دلایلی برای پاسخ دادن دارد و برخی از راکت های خود را به سمت شهرهای اسرائیل تا جنوب تل آویو شلیک می کند، مناطقی که قبلاً به ندرت به آنها شلیک کرده است.

در مقطعی، نه تنها نتانیاهو، بلکه سایر اسرائیلی‌ها نیز به این نتیجه رسیدند که زمان آن رسیده است که ابعاد حملات خود را افزایش دهند. یکی از سرسخت ترین مدافعان این ایده، یوآو گالانت، وزیر دفاع اسرائیل است که به شدت با سیاست های نتانیاهو در غزه مخالفت کرده است که ممکن است به زودی منجر به برکناری وی شود. بایدن تلاشی شتابزده برای قرار دادن پیشنهاد آتش بس روی میز و پیشرفت در برخی مذاکرات انجام داده است. از سوی دیگر، مشکل اصلی این است که بسیاری از اسرائیلی ها، از جمله نتانیاهو، معتقدند که اکنون فرصت تخریب ساختار رهبری حزب الله را دارند. نتانیاهو به استراتژی مبارزات انتخاباتی خود تحت عنوان «دکترین پیروزی» اشاره کرد و در آنجا اعلام کرد که «پیروزی کامل» هدف او در غزه است.

نتانیاهو دلایلی برای این باور دارد. گزارش اخیر فایننشال تایمز نشان می‌دهد که در آستانه جنگ سال 2006، سرویس‌های امنیتی اسرائیل فهرستی تأیید شده از تنها 12 هدف حزب‌الله تهیه کردند که بیشتر آنها سربازان و تجهیزات پشتیبانی درگیر در جنگ بودند. اکنون، پس از سال‌ها جمع‌آوری اطلاعات عمیق و تحقیقات دقیق، اسرائیل از مکان و عملیات هزاران هدف، از جمله زیرساخت‌های نظامی گسترده‌ای که حزب‌الله در دو دهه گذشته ساخته است، اطلاع دارد.

در طول سال 2006، نیروی هوایی اسرائیل روزانه حدود 200 هدف را مورد حمله قرار داد که بسیاری از آنها غیر ضروری بودند. این در حالی است که اسرائیل تنها روز دوشنبه به ۱۶۰۰ هدف حمله کرد. اسرائیل هنوز به بسیاری از اهداف دیگر حزب الله حمله نکرده است. بسیاری از این اهداف، از جمله آنهایی که قبلا بمباران شده بودند، در سراسر لبنان و نه فقط در دژ جنوبی حزب الله پخش شده اند. حتی اگر حملات هوایی اسرائیل به طور دقیق محاسبه می شد، قطعاً بسیاری از غیرنظامیان کشته و زخمی می شدند.

بر اساس گزارش ها، انفجار پیجر هفته گذشته 2800 نفر را مجروح کرد و مشخص نیست که چه تعداد از مجروحان از اعضای حزب الله لبنان و چه تعداد از شهروندان عادی بودند. بمب های پرتاب شده توسط جنگنده های اسرائیلی، حتی بمب های کوچک، در روزهای بعد با قدرت بسیار بیشتری منفجر شدند. اسرائیل امیدوار است قبل از اینکه تلفات غیرنظامیان باعث مخالفت شدید شود، عملیات را به سرعت پایان دهد. با این حال، بسیاری از رهبران و دیپلمات های خارجی امیدوارند قبل از وارد شدن آسیب بیشتر به غیرنظامیان، آتش بس برقرار شود.

به نوشته فایننشال تایمز، اگر رهبران حزب الله تصمیم بگیرند، می توانند روزانه 3000 موشک و گلوله پرتاب کنند. ضدحمله های نسبتا محدود حزب الله در این هفته که عمدتاً اهداف نظامی در حیفا و تل آویو را هدف قرار داد، توانایی این گروه را در وارد کردن خسارات ویرانگر به اسرائیل نشان داد.

ممکن است لحظاتی پیش بیاید که جنگ در جبهه شمالی به صورت دیپلماتیک حل شود. حزب الله مدتی پیش اعلام کرد که در صورت امضای توافق آتش بس با حماس، این گروه شلیک موشک به اسرائیل را متوقف خواهد کرد. اما این پیشنهاد جدی گرفته نشد.

در همین حال، حتی اگر نتانیاهو مایل به دستیابی به آتش بس در مرزهای شمالی باشد، عطش او برای قدرت ممکن است او را منصرف کند. ایتامار بن گور، وزیر امنیت ملی دولت خود و رهبر یک حزب راست افراطی، اعلام کرد در صورت موافقت نخست وزیر با آتش بس، از دولت استعفا خواهد داد. دولت ائتلافی نتانیاهو با اکثریت بسیار محدود بر کنست (پارلمان اسرائیل) تسلط دارد. اگر بن گیر حزب تحت رهبری خود را از دولت ائتلافی خارج کند، دولت نتانیاهو اکثریت را از دست خواهد داد و انتخابات جدیدی برگزار خواهد شد که احتمال شکست نتانیاهو در آن وجود دارد.

چاک شومر، رهبر اکثریت سنای ایالات متحده، که شدیداً طرفدار اسرائیل است، چند ماه پیش طی یک سخنرانی از نتانیاهو به ویژه به دلیل مطیع بودن بیش از حد در برابر راست افراطی در اسرائیل و تمایل به برگزاری انتخابات جدید در اسرائیل برای ایجاد صلح انتقاد کرد. واقعیت دیگری وجود دارد که بسیاری از دیپلمات های خارجی را نگران کرده و آنها را امیدوار می کند که این موضوع برای نتانیاهو دردسر بیشتری ایجاد کند. اگر نیروهای اسرائیل واقعاً به لبنان حمله کنند، مشکلات اسرائیل لزوماً پایان نخواهد یافت.

در سال 1982، مناخیم بگین، نخست وزیر سابق اسرائیل به سربازان جنوب لبنان دستور داد تا اعضای سازمان آزادیبخش فلسطین به رهبری یاسر عرفات را از لبنان اخراج کنند. این عملیات از نظر تاکتیکی موفقیت آمیز بود، اما اسرائیلی ها به مدت 18 سال در یک وضعیت آشفته اشغال در آنجا ماندند. حزب الله لبنان در سایه خلاء نیروهای تحت رهبری عرفات به قدرت رسید.

فشارهای زیاد ماشین های جنگی خاورمیانه را در اسرائیل، غزه، لبنان و دیگر مناطق منطقه فعال کرده است. صلح مستلزم آن است که دیپلمات ها بسیاری از قطعات متحرک این ماشین ها را به یکباره متوقف کنند. این کار بسیار دشواری است.