کشف قدیمی‌ترین خانه جهان به قدمت ۳۴ هزار سال!

دانشمندان قدیمی ترین تپه موریانه جهان را در امتداد رودخانه بافلز در Namaqualand کشف کردند. این تپه ها 34 هزار سال قدمت دارند. درک ما از زندگی ماقبل تاریخ، آب و هوا و ذخیره کربن را تغییر می دهد.

میشل فرانسیس، استاد علوم خاک در دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه استلنبوش (SU) می گوید: «این تپه ها در زبان آفریکانسی «هیوولتجی» به معنای «تپه های کوچک» نامیده می شوند. این تپه‌ها توسط موریانه برداشت‌کننده جنوبی، Microhodotermes viator ساخته شده‌اند.

تاریخ‌گذاری رادیوکربن نشان داده است که این تپه‌ها بسیار قدیمی‌تر از هر تپه‌هایی هستند که قبلاً شناخته شده بودند و قدمت برخی از آنها به 34000 سال قبل می‌رسد.

موریانه ها هنوز در این تپه ها زندگی می کنند. کربن آلی موجود در این تپه ها بین 13000 تا 19000 سال تخمین زده می شود. در حالی که کربنات ها 34 هزار سال قدمت دارند. این باعث می‌شود که تپه‌های رودخانه بافلز قدیمی‌ترین تپه‌های موریانه فعال باشد که تا کنون توسط کربن آلی و معدنی تاریخ‌گذاری شده‌اند.

این تپه‌های موریانه حتی قبل از اینکه ماموت پشمالو وجود داشته باشد، روی زمین وجود داشته است. در طول آخرین عصر یخبندان، حدود 20000 سال پیش، صفحات یخی عظیم بخش هایی از آمریکای شمالی، اروپا و آسیا را پوشانده بودند. فرانسیس می‌گوید: «این تپه‌های ماسه‌ای در آن زمان هزاران سال قدمت داشتند و یک آرشیو زنده از شرایط محیطی که جهان ما را شکل داده بود، ارائه می‌کردند.

نگاهی به آب و هوای ماقبل تاریخ

کاوش در این تپه های باستانی چیزی بیش از یک کنجکاوی تاریخی است. فرانسیس می گوید: «آنها به عنوان سوابق ارزشمندی از شرایط آب و هوایی ماقبل تاریخ عمل می کنند.

بررسی ها نشان می دهد که در زمان شکل گیری تپه ها، این منطقه بارندگی بسیار بیشتری نسبت به امروز داشته است. آب و هوای مرطوب باعث می شود مواد معدنی مانند کلسیت و گچ حل شده و به آب های زیرزمینی منتقل شوند. این فرآیند در درک فرآیندهای رسوب کربن طبیعی بسیار مهم است. جالب اینجاست که Namaqualand هنوز دوره‌های پراکنده باران‌های شدید مانند زمستان گذشته را تجربه می‌کند و این روند را دوباره فعال می‌کند.

چرا مهم است؟

فرانسیس می‌افزاید: «اینها نه تنها قدیمی‌ترین تپه‌های موریانه روی زمین هستند، بلکه دو مکانیسم جداسازی دی‌اکسید کربن را فراهم می‌کنند». اول، فعالیت‌های برداشت موریانه، مواد آلی جوان‌تری را به لانه‌های آن‌ها تزریق می‌کند و دائماً حوضچه‌های کربنی مهم در خاک را در عمق پر می‌کند، جایی که مدت طولانی‌تری نسبت به زمانی که هنوز روی سطح بودند حفظ می‌شوند. دوم، تپه‌های موریانه سنگ آهک راهی برای حذف دی اکسید کربن در هنگام حل شدن کلسیت معدنی در خاک فراهم می‌کنند.

فرانسیس می گوید: “کشف این تپه ها مانند خواندن یک دست نوشته باستانی است که همه چیزهایی را که ما فکر می کردیم در مورد تاریخ می دانستیم تغییر می دهد.”