کهکشان راه شیری احتمالاً بزرگ‌تر از چیزی است که قبلاً تصور می‌شد

تحقیقات جدید اخترشناسان چینی نشان می دهد که کهکشان ما ممکن است بزرگتر از آن چیزی باشد که قبلاً فکر می کردیم. آنها دریافتند که راه شیری کهکشانی با چگالی ستارگان بسیار بالا نیست.

به گزارش دیجیاتو، بر اساس مقاله ای که در مجله Nature Astronomy منتشر شده است، چگالی ستارگان در مرکز کهکشان راه شیری کمتر از آن چیزی است که قبلاً شناخته شده بود. این بدان معناست که کهکشان ما در مرکز خود صاف است.

کهکشان راه شیری یک کهکشان مارپیچی بسته است که چندین بازو از مرکز آن امتداد دارند. در مرکز این کهکشان یک برآمدگی حاوی ستارگان متراکم وجود دارد که در وسط آن سیاهچاله Sagittarius E* قرار دارد. بین 100 تا 400 میلیارد ستاره در کهکشان راه شیری وجود دارد. اما تخمین عدد دقیق به دلیل اندازه بزرگ کهکشان و غباری که دید را مبهم می کند دشوار است.

در دهه های اخیر، دانشمندان به لطف ابزارهای رصدی پیشرفته توانسته اند کهکشان راه شیری را بهتر درک کنند. آنها ساختارهای کهکشان راه شیری (مانند ضخامت دیسک، بازوهای مارپیچی و شکل میله در وسط) را با دقت بالایی مطالعه کردند.

برآمدگی در مرکز کهکشان راه شیری احتمالاً بیش از آنچه که اخترشناسان انتظار داشتند، مبهم است

اندازه گیری توزیع ستارگان در کهکشان راه شیری

دانشمندان چینی در تحقیقات خود از داده های Apogee، اولین تلسکوپ جهان برای نقشه برداری طیفی از ستارگان نزدیک به فروسرخ استفاده کردند. این تلسکوپ دانشمندان را قادر می سازد تا بر موانعی مانند غبار کیهانی غلبه کنند و تصویری کامل از ساختار کهکشان ما به دست آورند.

ستاره شناسان درخشندگی تمام قسمت های کهکشان راه شیری را اندازه گیری کردند و غول های قرمز را در سراسر کهکشان راه شیری یافتند. این نتایج نشان می دهد که بر خلاف تصور رایج، کهکشان راه شیری یک قرص نمایی ندارد (ساختار مسطحی که در آن با حرکت به سمت لبه ها، چگالی ستارگان کاهش می یابد).

در عوض، فقط قرص بیرونی (که در فاصله 24000 سال نوری از مرکز کهکشانی شروع می شود) ساختار نمایی دارد. اما دیسک داخلی توزیع مسطح تری دارد و چگالی ستاره آن نسبتاً ثابت است.

این نتایج بسیار مهم هستند. طبق دانش قبلی، چگالی کهکشان راه شیری در مرکز آن بسیار بیشتر از چگالی کهکشان هایی با جرم مشابه بود. اما این نتایج اکنون نشان می‌دهد که کهکشان راه شیری ممکن است بزرگ‌تر از آن چیزی باشد که قبلاً تصور می‌شد، و چگالی ستارگان آن شبیه به تمام کهکشان‌های جرم آن است.

به عبارت علمی تر، «شعاع هاله» یا «شعاع مؤثر» کهکشان راه شیری بزرگتر از تخمین اخترشناسان است. شعاع مؤثر شعاع است که نیمی از نور یا تشعشع یک جسم کیهانی در آن قرار می گیرد. به عبارت دیگر، شعاع مؤثر کهکشان راه شیری فاصله از مرکز کهکشان تا نقطه ای است که نیمی از نور کهکشان در دایره ای به آن شعاع می افتد.