کیانوش عیاری: تلویزیون سه‌ونیم میلیارد تومان به من بدهکار است
۱ دقیقه خوانده شده
کیانوش عیاری درباره این اقتباس ادبی می‌گوید: «سال‌ها کارگردانی کار من را نپذیرفت. کتاب «خواهران عجیب» نوشته اریش کستنر، «و حقیقت این است که فیلم خوب پیش نرفت، به نظر من فیلم کیومرث پوراحمد به نام «خوران غریب» بهتر از کار من بود.
به گزارش خبرآنلاین، در دوران کودکی و نوجوانی، رفتن به استودیوی فیلمسازی پدرش، کیانوش عیاری را به دنیایی سوق داد که اگرچه فراز و نشیب های زیادی را پس از گذشت دهه ها تجربه کرده است، اما هنوز حاضر نیست آن را رها کند. چون او را دوست دارد. با سینما زندگی بسازید. خودش حتی می گوید: نمی دانم اگر سینما نبود چه کار می کردم، چون سفر هم بلد نیستم. او اخیرا مجموعه ای از کتاب های فیلمنامه را که به کوشش مهرداد غفارزاده گردآوری کرده رونمایی کرده است.
این مجموعه که شامل فیلمنامه‌های «فر دیو» تا «ویلای ساحلی» است، مجموعه‌ای از تجربیات داخلی و محیطی کارگردان با دکوپاژ برای خلق آن اثر است. در زیر به بهانه رونمایی از این مجموعه آثار گفت وگویی با کیانوش عیاری نویسنده و کارگردان سینما انجام داده ایم که در ادامه می خوانید.
شما اخیراً فیلمنامه «تانورا دیو» را به کتاب تبدیل کرده‌اید؟
در آثار ادبی هر چقدر هم که روی موج تاکید کنیم، فکر می کنم دوام بیشتری داشته باشد. هر چه اثر با موج بیشتر حرکت کند، با موج بیشتر پایین می آید. نکته مثبت ارسال «جمه» این است که به برخی از لحظات تنهایی من هم اشاره می کرد که قطعا باید ماندگارتر باشد.
به نظر شما ادبیات و سینما تا چه اندازه تحت تاثیر یکدیگر هستند؟
اصولاً بین ادبیات و سینما فاصله زیادی می بینم، البته ادبیات خارج از سینما برایم عزیز است، با این حال تقریباً تمام داستان های ایرانی را خوانده ام و در ایران نویسندگانی مثل اسماعیل فصیح هستند که آثارشان برای سینما خیلی خوب است.
اما شما فیلمنامه «نیم دو سیب» را از کتاب «خواهران عجیب» نوشته اریش کاستنر اقتباس کردید؟
او سال‌ها راهنمایی‌های کاری مرا نمی‌پذیرفت تا بتوانم کار کنم و به زندگی‌ام رسیدگی کنم، فیلمنامه‌ای به نام «نیم دو سیب» از کتاب «خواهران عجیب» نوشته اریش کاستنر نوشتم و حقیقت این است که این کار را انجام دادم. است. فیلم خوبی نبود و فیلم احمد بیچاره به نام «خوران غریب» از کار من بهتر بود. در فیلم من، مریم مصدقی، بازیگرم، پس از شروع فیلمبرداری باردار شد و دیگر قادر به ایفای نقش نبود و من مجبور شدم فیلمنامه را تغییر دهم تا از شر آن فیلمنامه ها خلاص شوم.
البته یک بار برای نوشتن اثری بر اساس فیلم «کلایدر» با آقای دولت آبادی صحبت کردم و ایشان هم موافقت کردند، اما تهیه کننده نتوانست از نظر مالی با آقای دولت آبادی به توافق برسد. یک بار، خیلی وقت پیش، وقتی خیلی جوان بودم، جای خالی سلوک را خواندم و از آن خوشم آمد و می خواستم قسمت نگاه مست را انجام دهم و وارد آن نشدم.
به نظر شما مهمترین مشکل پیش روی سینما در حال حاضر چیست؟
من در سال 92 داور بودم. همان سالی که قرار بود خانه پدری در جشنواره و خارج از مسابقه نمایش داده شود، جزو هیئت داوران بودم. فکر می کنم قاضی از کنارم گذشت تا به خاطر پخش نشدن فیلمم دلم شکسته نشود. بعد از تماشای 22 فیلم به این نتیجه رسیده ام که فیلمسازان در جوی هستند که باید درباره فیلم های بزرگ صحبت کنند. در واقع سونامی معناسازی در فیلم ها امری عادی شده است. از بین این همه فیلم فقط یکی هست که می تواند مرا راضی کند. خلاصه آن سال متوجه شدم که آفت موج معنایی چقدر جدی است. یعنی فیلم‌های ما از نظر اجتماعی به جایی رسیده‌اند که می‌گویند جلب توجه مخاطب سخت است و به نظر من این فیلم‌ها ماندگاری ندارند.
فیلم خانه پدری
فیلمی که بود
واقعا اسمش یادم نیست
آیا اخیراً فیلمی را تماشا کرده اید که رضایت شما را جلب کرده باشد؟
من اخیرا فیلم «جنگل نارنجی» را دیدم و از آن خوشم آمد.
فکر می کنید با توجه به مسیری که سینمای امروز ما طی می کند، باز هم می توانیم شاهد چیزی شبیه به موج نو در سینما باشیم؟
بله، چون معتقدم اگر سینما در آمریکا و فرانسه اختراع نمی شد، در ایران اختراع می شد. این سخن بسیار جاودانه ای است که سید نصیر تقوی می گفت. ما نسل جوانی داریم که استعداد ذاتی سینمایی دارد. موج جدیدی که گفتید سینما را تکان می دهد، آیا ممکن است با این همه استعدادهای بزرگ در این سینما این اتفاق نیفتد؟ یکی از این شاهکارها “جنگل پرتقال” است.
چرا تلویزیون سریال «87 متر» را پخش نمی کند؟ آیا او به شما مدیون است؟
نمی دانم چرا او بازی نمی کند، اما بله، او لیاقتش را دارد.
این چقدر بدهی است و نمی خواهد بدهی خود را به شما بدهد؟
او تقریباً سه و نیم میلیارد تومان بدهی دارد و من یکی از کسانی هستم که به سیدواسیما بدهکار هستم، چون برای این سریال هزینه کردم.
برای همین 87 متر؟
بله، بدون دریافت دینار. من 4 سال از عمرم را صرف این سریال کردم. برای کسی که می خواهد نشان دهد می تواند خلق کند، خوب است، می تواند در رادیو کار کند و مهارت هایش را نشان دهد، اما من نشان دادم که می توانم خلق کنم. چرا باید به صورت رایگان ایجاد کنم؟ من این سریال را کاملا رایگان ساختم.
مشکل سریال چیه؟
داستان همان خانه کوچکی است که 25-26 نفر فروخته شد. سوال اینجاست که کجاست قانون جمهوری اسلامی که جلوی چنین مفاسدی را بگیرد؟ یکی از دوستانم درباره فیلم «کاناپه» به من گفت: «خیلی خوش شانس بودند که موضوع بی حجابی در فیلم شما بود و به این بهانه توانستند جلوی فیلم را بگیرند، زیرا یکی از دوستان ارشاد گفته بود که فیلم به جز بحث حجاب مثل پتک بود. . فیلم «کاناپه» به بهانه حجاب توقیف شد.
همیشه بحث مبل و خانه پدری است که آن را برمی دارد. آیا از سازمان سینمایی با شما تماس گرفته شده است؟
هنوز نه، اما امیدوارم این اتفاق بیفتد تا اوضاع برای همه تلخ نباشد.
