یک ساعت به طول روز بر روی کره زمین افزوده خواهد شد!

بعدی- تحقیقات جدید نشان داده است که با دور شدن تدریجی ماه از سیاره ما، روزهای روی زمین به تدریج طولانی تر می شوند.

بر اساس آنچه دیلی میل به نقل از همه در یک گفته است. دانشمندان دریافته‌اند که با دورتر شدن ماه و تغییر تأثیر گرانشی آن بر زمین، چرخش سیاره کاهش می‌یابد و روزها را به تدریج طولانی‌تر می‌کند. محققان پیش‌بینی کردند که روزها در سیاره ما می‌توانند در نهایت به 25 ساعت تبدیل شوند، اما آنها نشان دادند که این اتفاق در حدود 200 میلیون سال آینده رخ خواهد داد. استیون مایرز، زمین شناس و استاد دانشگاه ویسکانسین-مدیسون، توضیح داد: «هنگام دور شدن ماه، زمین مانند اسکیت‌بازی می‌چرخد که با دراز کردن دست‌هایش سرعت خود را کاهش می‌دهد».

ماه حدود 384000 کیلومتر از سیاره ما فاصله دارد و حدود 27.3 روز طول می کشد تا یک مدار کامل به دور زمین بچرخد. با این حال، تحقیقات قبلی نشان داده است که فاصله ماه از زمین هر سال حدود 3.8 سانتی متر افزایش می یابد. این بدان معناست که حرکت ماه به دور سیاره ما بیشتر طول می کشد.

در نهایت، ماه به فاصله ای پایدار خواهد رسید و تنها از یک طرف سیاره ما قابل مشاهده خواهد بود. مایرز و همکارانش برای مطالعه خود، تاریخ عمیق رابطه زمین با ماه را بازسازی کردند. آنها دریافتند که 1.4 میلیارد سال پیش، یک روز روی زمین تنها حدود 18 ساعت طول می کشد. برای به دست آوردن این محاسبه، محققان روشی آماری ابداع کردند که نظریه های نجومی و مشاهدات زمین شناسی را برای بررسی گذشته زمین ترکیب می کند.

این روش به محققان اجازه داد تا منظومه شمسی را با جزئیات بسیار بالا بازسازی کنند. میلیاردها سال پیش، روزهای زمین کوتاه‌تر بودند، عمدتاً به این دلیل که ماه به سیاره ما نزدیک‌تر بود. محققان به این نتیجه رسیدند که در آن زمان زمین با سرعت بیشتری در حال چرخش بود. این اطلاعات به لطف فضانوردان ماموریت آپولو به دست آمد، که بازتابنده هایی را روی ماه قرار دادند که به دانشمندان روی زمین اجازه می داد تا پرتوهای لیزری را به سطح ماه شلیک کنند و سرعت نزول ماه را به دقت اندازه گیری کنند. با دور شدن تدریجی ماه، سرعت چرخش زمین نیز کاهش می یابد. این به دلیل تأثیر ماه بر جزر و مد اقیانوس است.

هنگامی که زمین می چرخد، گرانش ماه که به دور سیاره می چرخد، جزر و مد ایجاد می کند. گرانش ماه باعث می شود که سطح آب اقیانوس در هر سمتی از زمین که به ماه نزدیکتر است، افزایش یابد. در همان زمان، اینرسی (قانون اول نیوتن) سعی می کند آب را در جای خود نگه دارد. اما گرانش ماه قوی تر است و به همین دلیل است که سطح آب به سمت ماه بالا می رود. در همین حال، در سمت دیگر زمین، گرانش ماه ضعیف تر و اقیانوس ها کوچکتر هستند.

ترکیب گرانش و اینرسی ماه دو برجستگی جزر و مدی را ایجاد می کند که با چرخش زمین در یک راستا با ماه باقی می مانند، اما زمین در محور خود بسیار سریعتر از ماه می چرخد. این بدان معنی است که اصطکاک حوضه های اقیانوسی که در زیر آنها حرکت می کنند، آب را با خود می کشد. بنابراین، امواج اقیانوس اندکی در مقابل مدار ماه حرکت می کنند. این به تدریج چرخش زمین را با افزایش انرژی ماه کاهش می دهد و باعث می شود که به مدار بالاتری حرکت کند.

عوامل دیگری نیز بر چرخش زمین تأثیر می گذارد، از جمله تغییرات آب و هوایی. با افزایش دمای کره زمین، یخ های قطبی سریعتر از همیشه آب می شوند و به اقیانوس ها سرازیر می شوند. تمام آب ذوب شده به تدریج از قطب های زمین به سمت استوا حرکت می کند، جایی که جریان های اقیانوسی به سمت ماه و دور شدن از ماه حرکت می کنند. این پدیده منجر به انبساط مرکز زمین و در نتیجه کاهش سرعت چرخش آن شد.

همه این پدیده های زمین شناسی در کنار هم کار می کنند تا روزهای زمین را به طور فزاینده ای طولانی کنند. تغییرات به اندازه‌ای کوچک هستند که ما متوجه آن‌ها نمی‌شویم، اما طی میلیون‌ها سال، این تغییرات کوچک جمع می‌شوند و در نهایت یک ساعت به طول یک روز روی زمین اضافه می‌شوند.