یک عکس یک روایت: تشییع جنازه فروغ فرخ‌زاد ورودی قبرستان ظهیرالدوله

بعدی- دختر جوانی با موهای ژولیده که دستانش به جوهر امضا آغشته شده بود و کاغذهای مچاله شده با دستان لرزانش هزار بار فشار داده شده بود، وارد سالن تحریریه مجله روشنفکر شد. کاغذش را با اندوه عمیق روی میز گذاشت، صورتش از خجالت سرخ شد. این صحنه اولین دیدار فریدون مشیری و فروغ فرخزاد است. شاعری که با دلی پر از احساس و دلی پر از رنج آمد تا مرزهای ادبیات را جابجا کند و گفت وگویی تازه در شعر فارسی بگشاید. شاعری که احمد شاملو، استاد شعر معاصر درباره او می گوید: شعر فروغ فرخزاد برای من چیزی فراتر از شعر است.

به گزارش فردا فروغ فرخزاد در 17 دی ماه 1313 در تهران به دنیا آمد، اما این دنیا نتوانست از این روح لطیف به درستی بهره برداری کند. زندگی او کوتاه و پر از تلخی عمیق بود. پیش از انتشار آخرین مجموعه شعرش در 24 بهمن 1345، زندگی وی به سانحه رانندگی پایان یافت و پیکرش در قبرستان ظهیرالدوله تهران به خاک سپرده شد.

قورباغه در سال های نوجوانی با روحیه خلاق و دنیای شعر در دلش نشان داد که چقدر این دنیای عجیب را دوست دارد. پدرش از همان روزهای اول او را به نوشتن تشویق می کرد و امیدوار بود که روزی در ادبیات برجسته شود. در هفده سالگی مجموعه «اسیر» را نوشت و در سال 1331 منتشر کرد، اما فروغ با رمان «تولادی دیظهر» چهره جهان شعر فارسی را تغییر داد.

«تولدی دیگر» برای فروغ تنها تولدی نو نبود، بلکه تولدی نو در مفهوم شعر فارسی بود. انقلابی در ادبیات که محدودیت های گذشته را شکست و شعری نو و منحصر به فرد خلق کرد. او در این اثر خود را از قیدهای خفقان رها کرد و شعر را از قید و بند رمانتیسیسم سنتی رها کرد.

در میان اشعار فروغ زندگی آشفته و غمگین او به خوبی نمایان است. درد عشق و جدایی و از دست دادن مادر و فرزند در اولین شعرهای او به نام های «اسیر» و «دیوار» به شکلی غم انگیز و شادمانه منعکس شده است. فروغ در این اشعار درد خود را از صمیم قلب در کلام منعکس می کند: عشقی که در «یادی یاگ گازیت» و «افسانه تلخ» فهمیده می شود، جدایی که در «دف شب» و شعرهای دیگر می آید و درد مادری که در دور بودن از فرزندش ثبت شده است.