یک معمای حل نشده؛ چرا ماه در افق بزرگ‌تر به نظر می‌رسد؟

در طول تاریخ، فیلسوفان بزرگی چون ارسطو نیز به این پدیده پرداخته اند. در قرن چهارم قبل از میلاد، ارسطو معتقد بود که جو زمین مانند یک عدسی عمل می کند، به همین دلیل است که ماه در نزدیکی افق بزرگتر به نظر می رسد. اما امروزه با تحقیقات علمی می دانیم که این پدیده بیشتر ناشی از نحوه عملکرد سیستم بینایی انسان است تا تأثیرات جوی. مطالعات علمی ثابت کرده اند که اندازه واقعی ماه در هر نقطه از آسمان یکسان است و تغییر نمی کند.

علل احتمالی توهم ماه

به گزارش وب سایت خبرآنلاین، یک توضیح احتمالی برای این پدیده به نحوه درک مغز از فاصله و اندازه اشیا مربوط می شود. برخی تحقیقات نشان می دهد که اشیاء موجود در افق، مانند درختان و ساختمان ها، مغز را گمراه می کنند و ماه را نزدیکتر و بزرگتر از آنچه هست نشان می دهند. در این حالت، ذهن انسان از این اشیاء به عنوان مرجع استفاده می کند و به اشتباه ماه را بزرگتر درک می کند. در مقابل، وقتی ماه در بلندی آسمان است و چیزی برای مقایسه با آن وجود ندارد، مغز ماه را کوچکتر تصور می کند.

این پدیده شبیه توهم پونزو است. در این توهم، به نظر می‌رسد دو خط با اندازه یکسان به دلیل زمینه و موقعیت بصری متفاوت، اندازه‌های متفاوتی دارند. اگر این تصویر را معکوس کنیم، ممکن است اتفاقی مشابه در مورد توهم ماه رخ دهد. یعنی موقعیت ماه در افق به دلیل اجرام اطراف آن بزرگتر به نظر می رسد.

فضانوردان توهم ماه را تجربه می کنند

یک نکته جالب در مورد توهم ماه این است که حتی فضانوردانی که بدون هیچ مانعی در فضا هستند نیز این پدیده را تجربه کرده اند. این نشان می دهد که توهم ماه به نحوه قرارگیری آن در افق محدود نمی شود و این توهم حتی زمانی رخ می دهد که هیچ مانعی برای مقایسه مغز وجود نداشته باشد. در همین راستا ناسا اعلام کرد که هنوز توضیح دقیقی برای این پدیده وجود ندارد، اما صرف نظر از علت علمی آن، تماشای ماه بزرگ در افق همچنان یک تجربه زیبا و شگفت انگیز است.

در نهایت تا زمانی که محققان نتوانند توضیح دقیق و جامعی برای توهم ماه ارائه کنند، بهترین راه لذت بردن از این پدیده زیبا و دیدن ماه بزرگ و درخشان در افق به عنوان یکی از لحظات جادویی طبیعت است.