۸ خودروی تولید شلبی که فورد نیستند، از دوج چارجر تا شلبی دیتونا

شلبی یکی از معروف ترین شرکت های اصلاح خودرو در جهان محسوب می شود. نام این شرکت حدود شش دهه پیش آغاز شد، زمانی که شلبی کبری افسانه ای را با موتور فورد تولید کرد از آن زمان تاکنون نام شلبی را عمدتاً بر روی خودروهای فورد دیده ایم، اما این شرکت گهگاه با رقبای فورد در سرتاسر جهان رقابت کرده است. سابقه آن نیز همکاری داشته است.

به گزارش پدال، شرکت اصلی که شلبی به فورد خیانت کرد دوج بود! در طول یک دهه یا بیشتر، از دهه 1980 تا 1990، شلبی با دوج برای توسعه چندین مدل خاص همکاری کرد. این تیونر آمریکایی با جنرال موتورز همکاری کرده است. در مورد خودروهایی غیر از فورد شلبی نیز پس از مدتی به کلی فراموش شدند و به همین دلیل قصد داریم به یاد آنها باشیم.

1987 دوج دیتونا شلبی Z

موتور: 2.2 لیتری I4 توربو

قدرت: 175 اسب بخار

گشتاور: 270 نیوتن متر

در سال 1986، پکیج C/S که مخفف Carroll Shelby است، برای Dodge Daytona معرفی شد. این پکیج که فقط برای نسخه Turbo Z قابل سفارش بود، موتور را تغییر نداد و فقط سیستم تعلیق را با میله‌های ضد رول جدید و تغییرات عملکردی در پایه‌های تعلیق به همراه لاستیک‌های خاص Goodyear Eagle برای افزایش پایداری ارتقا داد. با این حال، در سال 1987 نسخه جدیدی به نام Shelby Z برای Daytona معرفی شد که قدرت بیشتری را ارائه می کرد. این نسخه مجهز به موتور 2.2 لیتری چهار سیلندر توربو با قدرت 175 اسب بخار بود، در حالی که نسخه معمولی Daytona Turbo Z با موتور 2.2 لیتری تنها 146 اسب بخار قدرت داشت.

دوج لنسر شلبی 1988

موتور: 2.2 لیتری I4 توربو

قدرت: 175 اسب بخار

گشتاور: 237 نیوتن متر

دوج لنسر با وجود نامش هیچ ارتباطی با میتسوبیشی لنسر ندارد. این یک سدان خانوادگی بزرگ بود که قدمت آن به سال 1955 بازمی گردد. نمونه ما بین سال های 1985 و 1989 بر اساس پلت فرم H-Body کرایسلر ساخته شد. این پلتفرم در واقع نسخه ای از پلتفرم محبوب و پرکاربرد K-Body کرایسلر در دهه های 1980 و 1990 بود. شلبی در طول همکاری خود با دوج به این خودرو روی آورد و موتور 2.2 لیتری چهار سیلندر توربوشارژ خود را از 160 اسب بخار به 175 اسب بخار رساند. شلبی لنسر به سی دی پلیر و فرمان شلبی نیز مجهز بود.

1992 دوج اسپیریت R/T

موتور: 2.2 لیتری I4 توربو

قدرت: 224 اسب بخار

گشتاور: 294 نیوتن متر

Esprit خودروی دیگری بود که بر پایه مشتقات پلتفرم K-Body ساخته شد. این خودرو یک سدان لوکس برای رقابت با BMW سری 5 بود. دوج همچنین با همکاری شلبی و لوتوس نسخه اسپرت تری از اسپریت به نام R/T را توسعه داد تا رقیبی برای BMW M5 ارائه کند. برای این پروژه، شلبی روی سیستم تعلیق و اگزوز کار کرد و لوتوس موتور را تقویت کرد. نتیجه یک سدان اسپرت 224 اسب بخاری بود که شتاب 0 تا 96 کیلومتر بر ساعت را در 5.8 ثانیه، نه تن سریعتر از M5 داشت، اما در آن زمان این خودرو سریع ترین سدان آمریکایی بازار به حساب می آمد.

1987 دوج شلبی شارژر GLH-S

موتور: 2.2 لیتری I4 توربو

قدرت: 175 اسب بخار

گشتاور: 237 نیوتن متر

اگرچه دوج چارجر هنوز در دهه 1980 نفس می کشید، اما هیچ یک از هیولاهای V8 اواخر دهه 1960 و اوایل دهه 1970 را نداشت. به همین دلیل، دوج تصمیم گرفت با شلبی همکاری کند تا شارژر را دوباره کار کند تا شاید بخشی از آن جادوی قدیمی را بازگرداند. چشمگیرترین نسخه این خودرو که با همکاری شلبی ساخته شد GLH-S نام داشت. این مدل که در سال 1987 معرفی شد، مجهز به موتور 2.2 لیتری توربوشارژ چهار سیلندر با قدرت 175 اسب بخار بود. شلبی طبق معمول سیستم تعلیق شارژر را به روز کرده و کابین را با ویژگی هایی مانند صندلی های جدید بهبود داده است.

Shelby CSX 1987

موتور: 2.2 لیتری I4 توربو

قدرت: 175 اسب بخار

گشتاور: 237 نیوتن متر

Dodge Shadow یکی دیگر از فرزندان پلتفرم K-Body بود. این خودرو با ترکیبی از سیستم تعلیق دیتونا و نسخه کوتاه شده شاسی لنسر ساخته شده است. از سال 1987 تا 1989، شلبی یک نسخه با عملکرد بالا از Dodge Shadow به نام CSX تولید کرد. این خودرو که به طور کامل توسط شلبی ارتقا یافته است، از یک موتور 2.2 لیتری توربوشارژ 175 اسب بخاری بهره می برد. شلبی همچنین برخی از قطعات بیرونی خسته کننده و مبهم مانند دامن ها را با قطعات جدید جایگزین کرد. ترمزهای دیسکی عقب با عملکرد بالا برگرفته از دیتونا شلبی Z و فنرها و کمک فنرهای سنگین از دیگر ویژگی های CSX بودند.

1986 Shelby Omni GLH-S

موتور: 2.2 لیتری I4 توربو

قدرت: 175 اسب بخار

گشتاور: 237 نیوتن متر

دوج اومنی که در سال 1978 وارد بازار شد، اولین خودروی دیفرانسیل جلو گروه کرایسلر بود. در سال 1984 دوج یک نسخه اسپرت از این خودرو را که با همکاری شلبی توسعه یافته بود و GLH را با قدرت 110 اسب بخار نامید برای رقابت با گلف GTI روانه بازار کرد. این پایان ماجرا نبود. در سال 1986، شلبی پانصد واحد Omni GLH را خریداری کرد و Shelby GLH-S را ایجاد کرد. در این خودرو موتور استاندارد 2.2 لیتری توربوشارژ Omni GLH با شلبی قدرت را به 175 اسب بخار افزایش می دهد. Shelby GLH-S که شاهد ارتقاء سیستم تعلیق نیز بود، می تواند شتاب صفر تا 60 مایل در ساعت را تنها در 6.5 ثانیه طی کند.

1999 Shelby 1st Series

موتور: 4.0 لیتر V8

قدرت: 320 اسب بخار

گشتاور: 393 نیوتن متر

در اواخر دهه 1990، شلبی رودستر اسپرت سری 1 را معرفی کرد که قرار بود نسخه مدرن شلبی کبرا باشد. برخلاف خودروهای قبلی این لیست، سری 1 بر اساس خودرویی ساخته شده توسط شرکت دیگری ساخته نشده و توسط خود شلبی ساخته شده است. البته بسیاری از قطعات این خودرو برگرفته از جنرال موتورز است که مهمترین آنها موتور است. سری 1 مجهز به موتور V8 Eldzambile بود که در مسابقات IndyCar نیز مورد استفاده قرار گرفت و شتاب 4.4 ثانیه را برای رودستر شلبی فراهم کرد. توسعه این خودرو هزینه زیادی برای شلبی داشت و در حالی که قرار بود 500 دستگاه از آن ساخته شود، در مجموع 249 دستگاه از سری اول شلبی تولید شد.

کوپه شلبی دیتونا 1964

موتور: 4.7 لیتری V8

قدرت: 385 اسب بخار

گشتاور: 462 نیوتن متر

دیتونا کوپه یکی از معروف ترین خودروهای شلبی است و بر اساس شلبی کبرا ساخته شده است. این خودرو قرار بود به بدنه کبرا شکل آیرودینامیک تری بدهد و برای مسابقات مناسب تر باشد. هدف اصلی شلبی دیتونا رقابت مستقیم با فراری 250 GTO در کلاس GT بود. با این حال، در مجموع تنها شش دیتون ساخته شد در سال 1965، کارول شلبی در پروژه توسعه فورد GT40 برای مسابقه لمانز شرکت داشت.