بیوگرافی آدولف هیتلر؛ خطرناک‌ترین دیکتاتور تاریخ (تصاویر)

آدولف هیتلر، رهبر حزب نازی آلمان، یکی از قدرتمندترین و مشهورترین دیکتاتورهای قرن بیستم بود. هیتلر از مشکلات اقتصادی، نارضایتی مردم و تهاجمات سیاسی برای به دست آوردن قدرت مطلق در آلمان از ابتدای سال 1933 استفاده کرد. حمله آلمان به لهستان در سال 1939 منجر به جنگ جهانی دوم شد و تا سال 1941، نیروهای نازی بیشتر اروپا را اشغال کردند. یهودی ستیزی و تعصب ضد آریایی شدید هیتلر منجر به مرگ حدود 6 میلیون یهودی و سایر قربانیان هولوکاست شد. پس از پایان جنگ علیه او، هیتلر در آوریل 1945 در پناهگاهی در برلین خودکشی کرد.

آدولف هیتلر که او بود

آدولف هیتلر از سال 1933 تا 1945 صدراعظم آلمان بود و به عنوان رهبر طولانی مدت حزب نازی یا حزب ناسیونال سوسیالیست کارگران آلمان خدمت کرد. سیاست های فاشیستی هیتلر به جنگ جهانی دوم سرعت بخشید و به نسل کشی معروف به هولوکاست منجر شد. رویدادی که طی آن تقریباً شش میلیون یهودی و پنج میلیون غیرنظامی کشته شدند.

خانواده هیتلر

هیتلر چهارمین فرزند از شش فرزند آلفیوس هیتلر و کلارا پولزل بود. زمانی که هیتلر کودک بود، دائماً با پدر آزارگر عاطفی خود مشکل داشت. مردی علاقه پسرش به هنرهای زیبا را تایید نکرد! پس از مرگ برادر کوچکترش ادموند در سال 1900، آدولف منزوی و درونگرا شد.

هیتلر مرد جوان

هیتلر با رد اقتدار اتریش-مجارستان علاقه اولیه خود را به ناسیونالیسم آلمانی نشان داد. این ناسیونالیسم بعدها موتور محرک زندگی هیتلر شد. در سال 1903، پدر هیتلر به طور ناگهانی درگذشت. بعد از دو سال مادرش به او اجازه داد تا مدرسه را ترک کند. پس از مرگش در دسامبر 1907، هیتلر به وین نقل مکان کرد و به عنوان کارگر و آبرنگ کار پاره وقت مشغول به کار شد. او دو بار به هنرستان هنرهای زیبا مراجعه کرد و هر دو بار رد شد.

بدون حقوق بازنشستگی به عنوان یک یتیم و پول فروش کارت پستال، او در یک پناهگاه بی خانمان ماند. هیتلر بعدها از این سال ها به عنوان دوره ای یاد کرد که در آن یهودی ستیزی برای اولین بار شکل گرفت. اگرچه در مورد این بیانیه بحث هایی وجود دارد. در سال 1913 هیتلر به مونیخ نقل مکان کرد. در آغاز جنگ جهانی اول، او برای خدمت در ارتش آلمان درخواست داد و در اوت 1914 پذیرفته شد، اگرچه هنوز شهروند اتریش بود.

اگرچه آدولف هیتلر بیشتر خدمت خود را دور از خط مقدم گذراند، اما در چند نبرد مهم شرکت کرد و در نبرد سام مجروح شد. هیتلر از فروپاشی جنگ تلخ شد و این تجربه میهن پرستی آلمانی او را تقویت کرد. هیتلر از تسلیم آلمان در سال 1918 شوکه شد. او مانند دیگر ملی گرایان آلمانی، قاطعانه معتقد بود که ارتش آلمان به رهبران غیرنظامی و مارکسیست خیانت کرده است.

آلمان نازی

پس از جنگ جهانی اول، هیتلر به مونیخ بازگشت و به خدمت در ارتش آلمان ادامه داد. او به عنوان یک افسر اطلاعاتی، فعالیت های حزب کارگران آلمان را زیر نظر داشت و بسیاری از ایده های ضد یهود، ملی گرایانه و ضد مارکسیستی بنیانگذار حزب آنتون درکسلر را آموخت. در سپتامبر 1919، هیتلر به حزب کارگران آلمان پیوست که نام خود را به “NATIONALSOZIALISTISCHE DEUTSCHE ARBEITERPARTEI (NSDAP)” تغییر داد. که اغلب به اختصار نازی ها خوانده می شود.

هیتلر خود پرچم حزب نازی را طراحی کرد و یک صلیب شکسته در داخل یک دایره سفید با زمینه قرمز قرار داد. او به زودی هدف انتقادات خود علیه معاهده ورسای، سیاستمداران رقیب، مارکسیست ها و یهودیان قرار گرفت. در سال 1921، آدولف هیتلر جایگزین درکسلر به عنوان رئیس حزب نازی شد.

شورش برهال

در 8 نوامبر 1923، هیتلر و SA با حضور گوستاو کهر، نخست وزیر باواریا، جلسه ای عمومی در تالار بائرهال مونیخ برگزار کردند. هیتلر شروع انقلاب ملی و تشکیل دولت جدید را اعلام کرد. پس از یک درگیری کوتاه که منجر به چندین کشته شد، کودتای معروف به برهال شکست خورد. هیتلر به جرم خیانت دستگیر و به 9 ماه زندان محکوم شد.

کتاب “نبرد من”

در حالی که هیتلر در سال 1924 به مدت 9 ماه در زندان بود، هیتلر بخش اعظم جلد اول زندگی نامه و مانیفست سیاسی خود، کامپف، را به نماینده خود، رودولف هس، دیکته کرد. جلد اول در سال 1925 و جلد دوم در سال 1927 منتشر شد. این کتاب به 11 زبان ترجمه شد و تا سال 1939 بیش از 5 میلیون نسخه از آن به فروش رفت. عقاید ضد یهودی هیتلر در این کتاب ذکر شد و هیتلر بیان کرد که روزی بر ضد این قوم قیام می کرد .

به قدرت رساندن می رسد آدولف هیتلر

با بیکاری آلمان، رکود بزرگ فرصت های سیاسی را برای هیتلر فراهم کرد. آلمانی ها در مورد جمهوری خواهی پارلمانی دو حزب بودند و به طور فزاینده ای به سمت گزینه های افراطی گرایش داشتند. در سال 1932، هیتلر در برابر پاول فون هیندنبورگ 84 ساله برای ریاست جمهوری نامزد شد. اما در هر دو دوره در جایگاه دوم قرار گرفت و بیش از 36 درصد آرا را به دست آورد. این نتایج هیتلر را به نیرویی تأثیرگذار در سیاست آلمان تبدیل کرد و هیندنبورگ را بر آن داشت تا او را به عنوان صدراعظم منصوب کند.

رهبری آدولف هیتلر

هیتلر از موقعیت خود به عنوان صدراعظم برای تشکیل یک دیکتاتوری قانونی استفاده کرد. فرمان آتش سوزی رایشتاگ که پس از آتش سوزی مشکوک در ساختمان پارلمان در امان صادر شد، قانون اساسی را به حالت تعلیق درآورد و اجازه بازداشت بدون محاکمه را صادر کرد. هیتلر همچنین تصویب قانون توانمندسازی را طراحی کرد که به او و دولتش به مدت چهار سال اختیارات قانونگذاری کامل داد و همچنین اجازه انحراف از قانون اساسی را داد.

او خود را “FÜHRER” (رهبر) نامید و با کنترل کامل بر قوه مقننه و مجریه، شروع به سرکوب سیستماتیک مخالفان سیاسی باقیمانده کرد تا اینکه در 14 ژوئیه 1933، حزب نازی هیتلر تنها حزب سیاسی قانونی اعلام شد. در آلمان، در اکتبر همان سال، هیتلر به آلمان دستور داد از جامعه ملل خارج شود.

قوانین و سیستم ها هیتلر علیه یهودیان

از سال 1933 تا آغاز جنگ در سال 1939، هیتلر و رژیم نازی او صدها قانون را برای محدود کردن و حذف یهودیان از جامعه وضع کردند. این قوانین ضد یهود در تمام سطوح حکومتی به تصویب رسید و به نازی ها فرصت داد تا متعهد به آزار و اذیت یهودیان شوند.

در 1 آوریل 1933، هیتلر ممنوعیت ملی اشغال یهودیان را اجرا کرد و به دنبال آن “قانون احیای خدمات عمومی حرفه ای” در 7 آوریل که یهودیان را از خدمات عمومی منع کرد. این قانون اجرای «بند آریایی» توسط نازی‌ها بود که مستلزم حذف یهودیان و غیرآریایی‌ها از سازمان‌ها، استخدام و در نهایت همه جنبه‌های زندگی عمومی بود.

قوانین بعدی تعداد دانش آموزان یهودی را در مدارس و دانشگاه ها محدود کرد و مجوز فعالیت بسیاری از یهودیان در زمینه های مختلف را لغو کرد. دفتر اصلی مطبوعات و تبلیغات اتحادیه دانشجویان آلمان خواستار اقدام علیه روحیه غیر آلمانی شد و بیش از 25000 کتاب غیر آلمانی را سوزاند. در سال 1934، بازیگران یهودی از بازی در فیلم یا تئاتر منع شدند.

در 15 سپتامبر 1935، رایشستاگ قوانین نورنبرگ را معرفی کرد که بر اساس آن هر کسی که سه یا چهار پدربزرگ و مادربزرگ یهودی داشته باشد، صرف نظر از اینکه آن شخص خود را یهودی می‌داند یا نه، «یهودی» محسوب می‌شود. بر اساس این قانون، ازدواج بین آلمانی های غیریهودی و یهودیان نیز ممنوع بود. در طول دوره المپیک 1936، هیتلر اقدامات ضدیهودی خود را برای مدتی خاموش کرد، اما سپس این اقدامات دوباره با قدرت بیشتری اجرا شد.

هولوکاست و کمپ ها کار اجباری

در طول جنگ جهانی دوم، از سال 1939 تا 1945، نازی ها و همدستان آنها مسئول مرگ دست کم 11 میلیون غیرنظامی از جمله حدود شش میلیون یهودی بودند. به عنوان بخشی از “راه حل نهایی” هیتلر، نسل کشی که توسط رژیم هیتلر انجام شد به عنوان هولوکاست شناخته می شود.

اعدام و کشتار دسته جمعی در اردوگاه های کار اجباری و کشتار دسته جمعی اتفاق افتاد. علاوه بر یهودیان، لهستانی ها، کمونیست ها، همجنس گرایان، شاهدان یهوه و اتحادیه های کارگری نیز تحت تعقیب بودند. از زندانیان به عنوان کار اجباری برای گسترش اردوگاه ها استفاده می شود. آنها در معرض گرسنگی، شکنجه و وحشیگری وحشتناک، از جمله آزمایش های پزشکی دردناک و کشنده قرار گرفتند.

پناهگاه هیتلر

در اوایل سال 1945، هیتلر متوجه شد که آلمان در حال شکست دادن جنگ است. اتحاد جماهیر شوروی ارتش آلمان را به اروپای غربی هل داده بود، ارتش سرخ آنها برلین را محاصره کرده بود و متفقین از غرب به سمت خاک آلمان پیشروی می کردند. در 16 ژوئیه، هیتلر مرکز فرماندهی خود را به یک پناهگاه زیرزمینی در برلین منتقل کرد. در نیمه شب 29 آوریل 1945، هیتلر در یک مراسم کوچک در همان زیرزمین با دوست دخترش اوا براون ازدواج کرد. در همین حال، هیتلر از اعدام دیکتاتور ایتالیایی بنیتو موسولینی مطلع شد و بیم آن داشت که برای او نیز چنین اتفاقی بیفتد.

آوا قهوه ای همسر هیتلر

هیتلر در یک استودیوی عکاسی در مونیخ با اوا براون، منشی و مدل عکاس آشنا شد. در سال 1932، زمانی که هیتلر 43 ساله بود، از اوا براون 20 ساله خواست تا به عنوان همسر غیررسمی او با هم زندگی کنند. اوا با وجود مخالفت پدرش، پیشنهاد آدولف هیتلر را که در آن زمان رهبر حزب ناسیونال سوسیالیست آلمان نازی بود و هنوز به مقام صدراعظم آلمان نرسیده بود، پذیرفت و تا پایان عمر با او زندگی کرد. . .

با نزدیک شدن به سقوط برلین، هیتلر تردید داشت که اوا را با خود به پناهگاه زیرزمینی ببرد، اما اوا اصرار داشت که می خواهد در کنار او بمیرد.

پس از 13 سال زندگی غیررسمی، هیتلر در 29 آوریل 1945 در یک مراسم ساده در پناهگاهی زیرزمینی، رسماً با اوا براون ازدواج کرد.

هیتلر چگونه مرد

آدولف هیتلر روز بعد (29 آوریل 1945) از ترس دستگیر شدن توسط نیروهای دشمن خودکشی کرد. او یک دوز سیانور مصرف کرد و سپس به سر خود شلیک کرد. گفته می شود که براون در همان زمان خود را با سیانور مسموم کرده است. هیتلر هنگام مرگ 56 ساله بود. برلین در 2 مه 1945 به دست نیروهای شوروی افتاد. پنج روز بعد، در 7 مه، آلمان بدون قید و شرط تسلیم متفقین شد.

اینفوگرافیک درباره زندگی هیتلر

منبع: ستاره