این آپارتمان در تهران فینالیست جشنواره جهانی معماری شد (تصاویر)
در طراحی اولیه، فضاهای خصوصی و کاربردی در دو طرف آپارتمان قرار گرفتند و فضای عمومی و نشیمن در وسط آپارتمان محصور شد. این طراحی باعث شد که فضای نشیمن آپارتمان از جذاب ترین ویژگی یعنی نمای شهر بی بهره باشد.
مرحله اول بازسازی با “پاکسازی فضا” آغاز شد. طراحان با برداشتن لایه‌هایی از دیوارها و کف، لباس‌های قدیمی این ساختمان را از تن بیرون کردند تا ساختار بتنی اصیل و اصیل ساختمان خودنمایی کند. این سازه بتنی نه تنها نشان از اصالت و دوام بنا دارد، بلکه با ظاهر خام و صادقانه خود نوعی جذابیت مدرن به فضا می بخشد و تاریخچه بنا را روایت می کند.
اما عنصر مرکزی و اصلی طراحی جدید، معرفی «قاب میانی» ساخته شده از آجر رنگی گرم و دلپذیر است که در داخل سازه بتنی قرار گرفته و به عنوان قلب آپارتمان عمل می کند. این بخش آشپزخانه را در خود جای داده و دسترسی به اتاق خواب ها را فراهم می کند.
این قاب یا «پاکت میانی» کارکردی دوگانه دارد: از یک طرف مرزها را مشخص می کند و فضاهای خصوصی (اتاق خواب) را از فضاهای نیمه عمومی (راهرو، آشپزخانه) و هر دو از فضای عمومی و از طرف دیگر جدا می کند. ساختار چند لایه احساس کشف و کاوش را در مسیر حرکت ساکنان خانه ایجاد می کند. این قاب میانی برای اتصال فضاهای عمومی از جنوب به حد شمالی آپارتمان به عنوان یک محور افقی طراحی شده است.
آشپزخانه در این طرح دیگر محدود به یک گوشه خاص نیست. بلکه قسمت های مختلف آن در داخل این جعبه میانی قرار می گیرد و هر قسمت مجزا فضایی را برای فعالیت هایی مانند شستشو، پخت و پز، آماده سازی، نگهداری مواد مصرفی و غیر مصرفی و حتی ناهار خوری اختصاصی فراهم می کند. این روش طراحی نه تنها فضای بیشتری را در اختیار کاربران قرار می دهد، بلکه آشپزی را به یک تجربه اجتماعی و تعاملی تبدیل می کند.
طراحی کلی آپارتمان الهام گرفته از سبک سنتی “چهار ضلعی” در معماری ایرانی است. این سبک شامل یک فضای مرکزی با اتاق های کناری است و معمولاً دارای یک حیاط در مرکز یا کناره است. در این بازسازی مدرن، عنصر حیاط به طرز خلاقانه ای بازتعریف شده است و فضای عمومی و نشیمن آپارتمان به نوعی «حیاط داخلی» تبدیل شده است که با پنجره های بزرگ به بیرون باز می شود. علاوه بر این استفاده از گیاهان و سنگ ها در طراحی این قسمت حس یک حیاط واقعی را به آن می دهد.
