مقبره‌های «خون‌آشام»؛ ترسناک‌ترین قبرهای کشف‌شده در اروپا (تصاویر)

بیش از 1000 سال است که در مناطق مختلف اروپا، دفن‌های خاصی انجام می‌شد تا مردگان در قبر حرکت نکنند و با خروج از قبر، دنیای زندگان را خراب نکنند. نام رسمی این نوع مراسم تدفین آپوتروپائیک و نام غیر رسمی آنها «دفن خون آشام» است.

به گزارش وارادید، لهستان مکانی است که در آن آیین های آپوتروپیک در قرون وسطی و دوران پس از قرون وسطی رایج بوده است. در لهستان قبرهایی پیدا شد که در آن سنگ های سنگین بر روی جسد می گذاشتند و تیغه هایی را روی گردن می گذاشتند یا قسمت هایی از بدن را بریده بودند و یا حتی چوب هایی را در بدن فرو می کردند.

چیزی که هنوز مشخص نیست این است که زنده ها دقیقا از چه می ترسیدند. خون آشام یا شکل دیگری از رستاخیز یا تهدید ماوراء طبیعی “برای” متوفی، نه از جانب او. همه کارشناسان موافق نیستند که این دفن های عجیب لزوما به معنای اعتقاد آنها به خون آشام ها است.

در زیر نمونه هایی از دفن مرموز خون آشام ها را ارائه می دهیم. بخوانید و خودتان قضاوت کنید.

خون آشام لوگانو

در لوگنانو، ایتالیا، یک گورستان مالیخولیایی متعلق به قرن پنجم پس از میلاد وجود دارد به نام «La Necropoli dei Bambini» که به معنای «قبرستان کودکان» است. از معنای این گورستان می توان حدس زد که چه کسانی در گورها دفن شده اند و علت مرگ آنها احتمالاً تراژیک بوده است. تمام بقایای نبش‌شده از مقبره مربوط به کودکان زیر ده سال است و در کمال تعجب، همه آنها در مدت کوتاهی درگذشتند.

وجود پلاسمودیوم فالسیپاروم، کشنده‌ترین انگل مالاریا، دلیل این فاجعه بود: این بیماری منطقه را درنوردید و تعداد زیادی از جمعیت را از بین برد و کودکان در میان آنها بیشتر در معرض خطر بودند.

اما یکی از دفن ها عجیب است. بزرگترین دفن متعلق به کودکی بود که در زمان مرگ تنها 10 سال داشت. کودک در حالی که سنگی به اندازه مشت بین آرواره هایش دفن شده بود، آثار دندان روی سنگ نشان می دهد که سنگ به عمد در آنجا قرار گرفته است. این روش تدفین در دیگر گورستان های خون آشام ها دیده شده و به عنوان اقدامی برای جلوگیری از برخاستن مردگان تعبیر شده است. اعتقاد بر این بود که روح یا آنیما از طریق دهان از بدن خارج می شود. در نتیجه بستن این خروجی اقدامی برای جلوگیری از ورود مجدد روح به بدن بود. از هر نظر به داستان نگاه کنید، استخوان های کوچک کشف شده در گورستان کودکان، داستان تاریکی و ناامیدی است.

خون آشام ونیزی

ممکن است دلیل دیگری برای قرار دادن سنگ در دهان فرد مرده وجود داشته باشد، همانطور که در این روند تدفین به قرن شانزدهم یا هفدهم در ونیز دیدیم. در طول این دوره، طاعون بوبونیک شهر را در طغیان های متعدد درنوردید و ده ها هزار نفر از ساکنان آن را کشت.

در سال‌های 2006 تا 2007، بقایای زنی با آجری در دهانش در حین حفاری یک گور دسته جمعی در جزیره قرنطینه‌ای به نام Lazzareto Nuovo پیدا شد. مردم شناسان بر این باورند که این یک نوع دفن خون آشام بوده است، زیرا آجرها به گونه ای در دهان قرار داده شده اند که از خوردن اجساد اطراف و به دست آوردن خواص انرژی کافی برای خروج از قبر و انتشار بیشتر طاعون جلوگیری می کند.

خون آشام را ببندید

راهی خونین برای جلوگیری از زنده شدن مردگان در لهستان پیدا شده است. در قرن هفدهم، کسانی که زن جوانی را در دهکده بینه دفن کردند، چنان از بازگشت او به زندگی می ترسیدند که داس سفیدی را بر گردن او انداختند. لبه تیز داس رو به صورت اوست، پس اگر موضع میت را جابجا کند گردنش قطع می شود. همچنین یک قفل مثلثی شکل در اطراف انگشت شست پای او قرار داشت که یک شی تشریفاتی برای جلوگیری از بازگشت متوفی به دنیای زندگان بود.

جدای از این وسایل عجیب، زن جوان را با احتیاط دفن کردند. سر او را که با روسری ابریشمی بافته شده با طلا پوشانده بود، روی بالشی گذاشته بودند. اگرچه عزاداران او از رستاخیز پس از مرگ او می ترسیدند، اما به نظر می رسد که او قبل از مرگش در سنین 17 تا 21 سالگی مورد عشق و علاقه بوده است.

خون آشام های لهستانی

همانطور که در بالا ذکر شد، دفن خون آشام ها در لهستان بسیار رایج بود. مقاله ای در سال 2014 شش قبر کشف شده در میان 285 نفر را در یک گورستان قرن هفدهم و هجدهم در شهر شمالی دراوسکو بررسی کرد. از این گورها، پنج نفر از آنها قمه در گلو یا شکم داشتند تا از بلند شدن آنها جلوگیری کند، در حالی که دو نفر از آنها سنگهای بزرگ در گلو داشتند، اگرچه مشخص نیست که آیا این کار برای جلوگیری از قیام بود یا برای جلوگیری از خوردن غذا. ، یا هر دو!

محققان دریافتند که این دفن ها متعلق به اعضای محلی جامعه Drovsko بوده و جدا از سایر تدفین ها در گورستان نگهداری نمی شوند. محققان بر این باورند که این مرگ و میرها ممکن است ناشی از یک اپیدمی وبا در آن زمان باشد.

مردم در طول زندگی خود به دلیل ویژگی‌های جسمانی عجیب خود طرد می‌شدند، مانند کسانی که خارج از ازدواج به دنیا آمده بودند یا کسانی که تعمید نیافته بودند، و هر کسی که مرگش غیرعادی بود (نابهنگام، خشونت‌آمیز، خودکشی یا حتی برای اولین بار در اثر بیماری می‌میرد). ). باور عمومی بر این بود که همه این افراد می توانند پس از مرگ به زندگی بازگردند.