ماجرای مرموز جابه‌جایی قدیمی‌ترین ماهواره بریتانیا در فضا؛ پای بیگانگان فضایی در میان است؟

قدیمی ترین ماهواره بریتانیا، Skynet-1A، به طور مرموزی جابجا شد و اطلاعات دقیقی در مورد اینکه چه کسی، چه زمانی و برای چه هدفی این کار را انجام داده، وجود ندارد. این ماهواره که در سال 1969، چند ماه پس از قدم گذاشتن اولین انسان بر ماه به فضا پرتاب شد، برای ارتباط با نیروهای بریتانیایی در سواحل شرقی آفریقا طراحی شد.

به گزارش وب سایت دیجیاتو، Skynet-1A پس از چند سال کار غیرفعال شد و انتظار می رفت که به تدریج به سمت شرق و بر فراز اقیانوس هند به دلیل تاثیر گرانش حرکت کند، اما در حال حاضر این ماهواره در سمت دیگر زمین در یک ارتفاع در ارتفاع 36 هزار کیلومتری از قاره آمریکا

حرکت غیرمعمول قدیمی ترین ماهواره بریتانیا

مکانیک مداری نشان می دهد که ماهواره نیم تنی نمی توانست به طور طبیعی به این نقطه برسد و در دهه 1970 تقریباً به طور قطع دستور چرخش به سمت غرب را دریافت کرد. اما سوال اینجاست که چه کسی و چرا چنین دستوری را صادر کرده است؟

جالب اینجاست که اطلاعات ضروری در مورد این سرمایه حیاتی امنیت ملی از بین رفته است! این ماهواره 50 سال است که به عنوان آشغال فضایی در نظر گرفته می شود، اما این زباله سنگین وزن که از کنترل خارج شده، مورد توجه ویژه ای است.

خطر زباله های فضایی

دکتر استوارت آیوز، مشاور فضایی، توضیح می‌دهد که این حرکت برای بریتانیا مشکل ایجاد می‌کند: «این ماهواره اکنون در چیزی که ما به آن چاه گرانشی می‌گوییم در طول جغرافیایی 105 غربی، مانند یک سنگ مرمر کوچک در انتهای یک کاسه قرار دارد. خوشبختانه، این وضعیت آنها را دائماً به ماهواره‌های متحرک (ماهواره‌های فعال) نزدیک می‌کند.»

اگر ماموریت ماهواره در 40 درجه شرقی به پایان برسد، به سمت نزدیکترین چاه گرانشی یعنی 75 درجه شرقی خواهد رفت.

وی می افزاید: به دلیل خرابی این ماهواره خطر برخورد با ماهواره های دیگر وجود دارد و چون مال ماست باز هم مسئولیت آن بر عهده انگلیس است.

دکتر آیوز کاتالوگ های قدیمی ماهواره و آرشیو ملی را جستجو کرد و با کارشناسان ماهواره در سراسر جهان صحبت کرد، اما نتوانست سرنخی در مورد پایان عمر قدیمی ترین فضاپیمای بریتانیا پیدا کند.

تنها مشخص است که Skynet-1A توسط Philco-Ford Aerospace در ایالات متحده ساخته شده و توسط موشک دلتا نیروی هوایی ایالات متحده پرتاب شده است. فیلکو فورد سال ها پیش منحل شد و امروز دیگر وجود ندارد.

نظریه هایی در مورد حرکت Skynet-1A

یک احتمال این است که در ژوئن 1977، زمانی که مرکز عملیات ماهواره ای RAF در اوکانگر برای تعمیرات بسته شد، کنترل موقت ماهواره به نیروهای آمریکایی واگذار شد و این انتقال ممکن است در همان زمان اتفاق افتاده باشد.

دکتر آرون بیتمن در مقاله‌ای درباره تاریخچه اسکای‌نت نوشت: «اولین ماهواره اسکای‌نت انقلابی در توانایی‌های ارتباطی بریتانیا ایجاد کرد و به لندن اجازه داد تا با نیروهای بریتانیایی تا دوردست‌هایی که سنگاپور هستند، ارتباط برقرار کند ایالات متحده آن را ساخت و راه اندازی کرد!

گراهام دیویسون، محقق بازنشسته ای که در اوایل دهه 1970 مسئول هدایت ماهواره Skynet-1A از مرکز عملیات خود در RAF Okangarh بود، نظر بیتمن را تأیید کرد: «آمریکایی ها برای اولین بار این ماهواره را در سال 2009 پرتاب کرده بودند و آنها کنترل ماهواره را در دست داشتند. آنها تمام نرم افزارهای ما را با نرم افزار خودشان آزمایش کردند و در نهایت کنترل فضاپیما را به RAF سپردند.

مهندسان بریتانیایی در حال توسعه فناوری هایی برای شکار ماهواره های مرده در مدارهای پایین هستند.

در واقع، Skynet-1A به جای انتقال به “قبرستان مداری” (محل قرارگیری ماهواره های قدیمی بدون خطر برخورد با ماهواره های فعال)، در موقعیتی قرار گرفت که اکنون تهدیدی برای سایر ماهواره ها محسوب می شود.

اگرچه در دهه 1970، ثبات فضایی چندان مورد توجه قرار نمی گرفت، اما اکنون با افزایش تراکم اجرام در مدار زمین، چنین مسائلی اهمیت زیادی پیدا کرده است.

به عنوان مثال، در طول 105 درجه غربی، یک ماهواره فعال ممکن است تا 4 بار در روز تکه زباله فضایی را در 50 کیلومتری محل خود ببیند. شاید این فاصله طولانی به نظر برسد، اما با توجه به سرعت بالای این اجرام در فضا، این فاصله بسیار خطرناک تلقی می شود.

نیاز به مدیریت ماهواره های قدیمی

وزارت دفاع انگلیس اعلام کرد که ماهواره Skynet-1A مرکز ملی عملیات فضایی این کشور تحت نظارت مستمر قرار دارد. سایر اپراتورهای ماهواره نیز در صورت برخورد نزدیک مطلع می شوند تا در صورت لزوم اقدامات پیشگیرانه را انجام دهند. در نهایت، دولت بریتانیا ممکن است مجبور شود این ماهواره قدیمی را به مکان امن تری منتقل کند.

آمریکایی ها قبلاً نشان داده اند که می توان ماهواره را در مدار بالا به دام انداخت

در حال حاضر تلاش هایی برای توسعه فناوری های جمع آوری زباله های فضایی در حال انجام است. آژانس فضایی بریتانیا پروژه هایی را برای پاکسازی مدارهای پایین زمین تامین مالی کرده است. ایالات متحده و چین همچنین نشان داده‌اند که می‌توان دستگاه‌های قدیمی‌تر را حتی در مدارهای بالا مانند Skynet-1A به دام انداخت.

پروفسور موریبا جاه، استاد مهندسی هوافضا در دانشگاه تگزاس در آستین، درباره خطرات زباله‌های فضایی می‌گوید: «ما باید از آنچه من «رویدادهای پراکندگی بیش از حد» می‌نامم اجتناب کنیم. هنگامی که این اشیا منفجر می شوند یا چیزی به آنها برخورد می کند، “هزاران قطعه زباله تولید می شود و تهدیدی برای ماهواره های دیگر است.”