مقایسه بمب افکن‌های B۲۵-H و B-۲۱؛ کدام بهتر است؟!

بمب افکن ها هدف خاصی را دنبال می کنند: یافتن هدف و پاک کردن آن از روی زمین با قدرت آتش باورنکردنی. این هواپیماها محموله های عظیمی را حمل می کنند و با نشان دادن اینکه چقدر می توانند آسیب وارد کنند، روحیه دشمن را تضعیف می کنند. گاهی اوقات دومی مهمتر است.

در ادامه این مقاله، Boeing B-25-H Stratofortress و Northrop Grumman B-21 Raider را با هم مقایسه خواهیم کرد، دو هواپیما با هدف مشابه، اما فناوری ها و قابلیت های بسیار متفاوت.

اختلاف سنی

یکی از مهم ترین تفاوت های این دو هواپیما سن آنهاست. بمب افکن Stratofortress با پرواز زیبای خود برای اولین بار 72 سال پیش در سال 1952 آسمان ها را زیبا کرد.از طرف دیگر B-21 Raider کمتر از یک سال پیش وارد خدمت شد و اولین پرواز خود را در نوامبر سال گذشته انجام داد.

B-21 به طور قابل توجهی از نظر فناوری پیشرفته تر از B-52 قدیمی تر است. با این حال، شکاف بین این دو به لطف توانایی دومی برای ارتقاء و نوسازی برنامه با موتورهای جدید، اویونیک و سایر ماژول‌ها برای حفظ قابلیت رزمی خود تا سال 2060 در حال کاهش است.

طرح های مختلف

اگرچه هر دو بمب افکن هستند، اما این هواپیماها از فلسفه های طراحی بسیار متفاوتی پیروی می کنند. B-52 دارای طراحی معمولی است که به آن امکان می دهد محموله های بزرگ را حمل کند و در ارتفاعات بالا با سرعت های زیر صوت برای مدت طولانی پرواز کند. در زمان طراحی این بمب افکن، فناوری رادارگریز هنوز مورد توجه قرار نگرفته بود، بنابراین می توان آن را به طور کامل در رادار شناسایی کرد.

علاوه بر این، طراحی B-52 ضعیف است، زیرا قصد ندارد به گونه ای پرواز کند که نیاز به قدرت مانور زیادی داشته باشد. حتی سکان هواپیما برای هواپیماهایی به این اندازه کوچک است، بوئینگ انتظار دارد خلبانان از نیروی رانش متغیر از هشت موتور برای جبران سکان کوچک استفاده کنند.

در مقابل، B-21 با در نظر گرفتن مخفی کاری طراحی شد و بر اساس موفقیت تنها بمب افکن رادارگریز موفق دیگر در تاریخ: B-2 Spirit طراحی شد. این بال دارای طراحی مشابه است، دارای سطح مقطع راداری کوچک است و هر قسمت از بدنه بدنه در قسمت بعدی ادغام شده است تا از هرگونه زوایای تیز جلوگیری شود. نمای جانبی این بمب افکن در حال پرواز شاید در مقایسه با یک شاهین غواصی بهتر باشد.

تفاوت دیگر در تعداد موتورها است. B-52 دارای هشت موتور در آرایش دوقلو است. در مقابل، B-21 از موتورهای دوقلو ادغام شده در بدنه نیرو می گیرد.

تفاوت سایز

اندازه این دو هواپیما کاملا متفاوت است. از آنجایی که ابعاد دقیق B-21 به راحتی در دسترس نیست، بر اساس آنچه تاکنون فاش شده است، این دو را با هم مقایسه خواهیم کرد. B-52 حدود 48.5 متر طول و طول بال های آن 56.4 متر است. در مقایسه، B-21 تنها 16 متر طول دارد و طول بال آن 40 متر است. B-21 بسیار کوچکتر از B-52 است. این عمدتا به دلیل طراحی بال و نیاز به مقطع راداری کوچک در بمب افکن های جدیدتر است.

ظرفیت بارگیری

تفاوت در ظرفیت حمل و وزن نتیجه مستقیم تفاوت در اندازه دو هواپیما است. وزن خالی B-52 83250 کیلوگرم است. B-21 یک سوم وزن B-52 در پیکربندی خالی آن است. هنگامی که به طور کامل بارگیری می شود، حداکثر وزن استراتوفورترس برای برخاستن 221323 کیلوگرم است، در حالی که برای Raider فقط 81647 کیلوگرم است.

اطلاعات پس زمینه

بمب افکن B-52 Stratofortress

B-52 Giant نقطه اوج یک فرآیند طولانی و دشوار است که در سال 1946 آغاز شد، زمانی که فرماندهی مواد هوایی ایالات متحده، سلف فرماندهی لجستیک USAF، یک بمب افکن استراتژیک دوربرد را می خواست که بتواند بدون نیاز به عرشه پرواز پرواز کند. و پایگاه های پیشرفته و میانی در کشورهای دیگر که می توانند عملیات خود را انجام دهند. الزامات اولیه شامل سرعت پرواز 480 کیلومتر در ساعت در ارتفاع 34000 فوت (10000 متر) و شعاع رزمی 8000 کیلومتر بود. این نیرو همچنین از این هواپیما می خواست که چندین توپ 20 میلی متری و بار تا 4500 کیلوگرم را در زمینه سلاح های متعارف حمل کند.

بوئینگ قرارداد پروژه معروف به مدل 462 را برنده شد، یک بمب افکن معمولی بال مستقیم با شش موتور توربوپراپ. این اولین مورد از دو طراحی در طی یک دوره دو ساله بود که منجر به تولید هواپیمایی شد که USAF با محبت از آن به عنوان BUFF (Big Fat Ugly Fella/F**ker) یاد کرد. بوئینگ مجبور شد چندین نوع از این هواپیما را بسازد زیرا نیروی هوایی آمریکا چندین بار الزامات خود را برای هواپیما تغییر داد.

بوئینگ در نهایت هواپیما را با استفاده از B-47 Stratojet به عنوان مدل طراحی کرد، اما با بال‌های جاروب شده 35 درجه تا 30 درجه شیب عمودی، توربوپراپ‌ها، چرخ‌های زیر چرخ‌دار و نوک بال را داشت. برنامه های اولیه برای B-52 نهایی شامل صندلی پشت به پشت بود، اما در آخرین لحظه پس از اینکه ژنرال LeMay، رئیس فرماندهی استراتژیک هوایی، خواستار تغییر شد، به طرحی کنار هم تغییر یافت. مدل فعلی B-52H در سال 1963 معرفی شد و نسبت به مدل های اولیه پیشرفت های زیادی دارد.

Raider B-21

بمب افکن B-21 آینده بال بمب افکن نیروی هوایی ایالات متحده است. در حالی که انتظار می رود این هواپیما در کنار B-52 به فعالیت خود ادامه دهد، این هواپیما برای جایگزینی بمب افکن های قدیمی از جمله Rockwell B-1 Lander و Northrop Grumman B-2 Spirit تا سال 2040 طراحی شده است. این بمب افکن جایگزین B-52 خواهد شد. 52 ساعت پس از پایان خدمت آن در سال 2060.

برنامه B-21 در سال 2011 آغاز شد و به عنوان یک برنامه دسترسی ویژه طبقه بندی شد و بسیاری از مشخصات و قابلیت های هواپیما را مخفی نگه داشت. تنها چیزی که می دانیم این است که B-21 چیزی بیش از یک بمب افکن خواهد بود. این هواپیما نقش های متعددی از جمله پلتفرم جمع آوری اطلاعات، مدیریت رزم و رهگیری خواهد داشت.

Northrop Grumman بمب افکن B-21 را اولین هواپیمای نسل ششم جهان توصیف می کند. مانند B-2 Spirit، بمب افکن B-21 یک طراحی بال درشت است که بر پنهان کاری تاکید دارد. بیشتر این هواپیما برای دور زدن سیستم های دفاعی بهبود یافته است. به عنوان مثال، شیشه جلو با کابین خلبان همسطح است.