اولین جت جنگنده‌ای که مانور کبرا را انجام داد ساخت کدام کشور بود؟

مانور کبرا نمونه ای از مانور هایپر آکروباتیک است که سوئدی ها برای اولین بار در یک جنگنده ساب 35 دراکن چندین دهه قبل از آن که خلبانان شوروی آن را مانور نامیدند، انجام دادند.

به گفته روسیاتو، این مانور اکنون مترادف با هواپیماهای جنگنده شوروی و بعدها روسیه (به ویژه جنگنده های خانواده Su-27 Flanker) شده است. در حالی که بدون شک یکی از خیره کننده ترین مانورهای یک جت جنگنده از نظر بصری و قدرت مانور است، آیا مانور کبرا واقعاً ارزشی در نبرد هوایی دارد؟

منشا مانور کبرا

مانور کبرا یک مانور نمایشی هواپیمای جنگنده است که در آن هواپیما به طور ناگهانی دماغه خود را بلند می کند و هواپیما برای لحظه ای در یک زاویه حمله بسیار بالا ایست می کند و باعث می شود که کل بدنه جنگنده متوقف شود. سپس هواپیمای جنگنده بدون افزایش ارتفاع به حالت عادی باز می گردد.

ساب 35 دراکن سوئدی (طراحی شده به عنوان رهگیر) اولین هواپیمایی بود که مانور کبرا را انجام داد. این هواپیما برای اولین بار در سال 1955 پرواز کرد، و طراحی غیر متعارف بال آن، آن را به اولین هواپیمای شناخته شده ای تبدیل کرد که مدت ها قبل از استقرار شوروی در سال 1989، این مانور را انجام داد. سوئدی ها آن را “رژه کورت” نامیدند. همچنین به نظر می رسد خلبانان سوری قبل از سال 1989 این مانور را با هواپیمای MiG-21 خود انجام داده اند.

شوروی این مانور را در سال 1989 رایج کرد، زمانی که ویکتور پوگاچف اولین کسی بود که آن را در یک نمایشگاه هوایی با جنگنده Su-27 خود در نمایشگاه هوایی Le Bourget در سال 1989 اجرا کرد برای عموم مردم به سرعت به مانور کبرا ابواچف معروف شد.

بزرگترین سطح مقطع راداری ممکن را ایجاد کنید

مانور کبرا اغلب در نمایشگاه های هوایی توسط هواپیماهای جنگنده شوروی (و بعداً روسی) مانند Su-27 Flanker انجام می شود. این مانور شیرین کاری برای خیره کردن مخاطبان و نشان دادن قدرت مانور عالی هواپیماهای جنگنده شوروی/روسی است.

از نظر کاربرد در نبرد هوا به هوا، مانور کبرا معمولاً در آغوش مرگ با نزدیک شدن موشک رادار است. در حالی که مانور کبرا ممکن است بتواند موشک های جستجوگر گرما را گیج کند، ایالات متحده از موشک های جستجوی رادار استفاده می کند.

از منظر یک هواپیمای غربی در نبرد هوا به هوا با هواپیمای شوروی، هواپیمای غربی امضای رادار هواپیمای روسی را رهگیری کرد. اگر هواپیمای روسی روی کبرا مانور دهد، اساساً بی حرکت است و بهترین دید ممکن را از هواپیما فراهم می کند. همچنین موشک هوا به هوا نصب شده بر روی مقطع راداری هواپیما بهترین هدف ممکن را دریافت می کند. به طور خلاصه، در این مورد، بال یک اردک نشسته (یا بهتر است بگوییم ایستاده) است که منتظر گرفتن است.

یک مانور درخشان با سود مشکوک

در یک سناریوی خاص که درگیری از نوع سنتی نبرد تن به تن است یا اگر هواپیماهای جنگنده نسل پنجم مدرن به دلایلی عجیب قادر به تبادل سیگنال های دستی نباشند (مثلاً Top Gun Maverick) پس از برخاستن، می توان از مانور کبرا برای پشت سر گذاشتن جنگنده دشمن استفاده کرد، زیرا به سرعت از هواپیمای مانور دهنده عبور می کند (انگار که هواپیمای مانور از هواپیمای در حال دوری می کند).

از دست دادن سرعت

با این حال، این مانور دو اشکال عمده دارد. یکی اینکه اگر دشمن از هواپیمای مانور دهنده عبور کند، آن هواپیما همچنان سرعت دارد و می تواند از آن برای ادامه و فرار یا مانور در اطراف هواپیمای که اکنون متوقف شده است استفاده کند. مانورهای کبرا به ندرت مورد نیاز است، زیرا تنها کاهش ناگهانی سرعت توسط کاهش سرعت یا ترمز می تواند تقریباً همان کار را انجام دهد.

هواپیماهای نسل پنجم آمریکایی آتش برگشت

موضوع مهم دیگر این است که جنگنده های پیشرفته آمریکایی مانند F-35 Lightning II و F-22 Raptor می توانند پشت سر خود شلیک کنند. اگر بال اکنون در عقب باشد، مشکلی وجود ندارد (دیگر سال 1942 نیست که اسلحه ها فقط می توانستند به جلو شلیک کنند). الکس هولینگ از Sandboxx News توضیح می‌دهد که F-35 دوربین‌های مادون قرمز در اطراف خود دارد که به خلبان اجازه می‌دهد اهداف را در پشت سر خود ببیند و سپس با موشک AIM-9X Block II Sidewinder درگیر شود. این موشک دارای کنترل های بردار رانش پیشرفته ای است که به آن امکان چرخش 180 درجه را می دهد.

این بدان معنا نیست که هیچ سناریو قابل تصوری وجود ندارد که مانور کبرا بتواند مفید باشد، اما به اندازه کافی مشخص است که ممکن است در چند مورد مفید باشد.

کاری نیست که F-22 Raptor نتواند انجام دهد

هواپیماهای جنگنده آمریکایی نه تنها با آیرودینامیک معمولی به عنوان اولویت اصلی ساخته می شوند (اگرچه آنها هنوز هم عملکرد آیرودینامیکی عالی دارند). چیزی که یک جت جنگنده مدرن را در کلاس خود بهترین و یک ماشین جنگی بسیار پیشرفته می کند، اغلب چیزهایی است که دیده نمی شوند، دیده نمی شوند – مانند توانایی آن در برقراری ارتباط، ترسیم تصویری از میدان جنگ، و دیدن با استفاده از حسگرهای پیشرفته و قدرت محاسباتی آن. دلایلی وجود دارد که F-35 از F-4 Phantom II قدیمی (که می تواند با سرعت 2.2 ماخ پرواز کند) کندتر است و چرا طراحان سرعت F-35 را از 1.8 ماخ به 1.6 ماخ کاهش دادند.

از آنجایی که هواپیماهای جنگنده غربی در مقایسه با همتایان روسی خود به کلاس متفاوتی تعلق دارند (اما این بیشتر به دلیل سیستم های اویونیک است که در نمایشگاه های هوایی عملکرد چشمگیری ندارند)، روس ها اغلب توجه را به مانورپذیری فوق العاده این هواپیما جلب می کنند. این اولویت اصلی طراحی هواپیماهای غربی نیست) زیرا نمی تواند از اویونیک پیشرفته به خود ببالد.

در حالی که روسی فلانکرها برای انجام مانور کبرا مشهور هستند، چندین جت جنگنده غربی نیز می توانند این مانور را انجام دهند – از جمله F-22 Raptor و General Dynamics F-16 VISTA (نسخه اولیه F-16). نسخه اولیه J-10B TVC چینی نیز این مانور را در سال 2018 انجام داد.