(تصاویر) بازگشت ببر منقرض‌شده به زندگی

ببر تاسمانی، یا ببر تاسمانی، زمانی که در سراسر استرالیا زندگی می کرد، تنها شکارچی اصلی در هرم استوایی کیسه دار در این قاره بود. اما حدود 3000 سال پیش، عمر آن به تاسمانی محدود شد. این حیوان شبیه سگی بود که پشتش راه راه دارد. پس از استعمار آن توسط اروپا، به طور گسترده شکار شد تا اینکه آخرین بازمانده شناخته شده در سال 1936 در اسارت درگذشت. سرانجام، ببر تاسمانی به طور رسمی در دهه 1980 منقرض شد.

به گزارش وب سایت خبرآنلاین، تعدادی از دانشمندان یک شرکت تحقیقاتی که قصد دارد حیوانات منقرض شده ای مانند ماموت پشمالو را با استفاده از تکنیک های مهندسی ژنتیک بازآفرینی کند نیز در حال تحقیق در مورد پروژه بازسازی ببر تاسمانی و نتایج جدیدی هستند که به آن دست یافته اند. بر اساس بررسی نمونه سر، ببر اکتسابی تاسمانی می تواند این حیوان منحصر به فرد را به زمین بازگرداند.

این مثال عجیب نشان می‌دهد که جوش‌ها گاهی در مکان‌های غیرمنتظره اتفاق می‌افتند. به نظر می رسد که محققان سر ببر تاسمانی را در سطلی پیدا کردند که پشت یکی از گاوصندوق های موزه ملبورن قرار داشت. به گفته یکی از دانشمندان، این سطل اتانول با سر کاملاً پوست کنده ببر تاسمانی، حدود 110 سال قدمت دارد.

سر بسیار پوسیده بود و وحشتناک به نظر می رسید، اما این همه ماجرا نبود. سر این هیولا یک کشف شگفت انگیز برای دانشمندان بود، زیرا حاوی موادی بود که دانشمندان تصور می کردند یافتن آنها غیرممکن است. آنها توانستند مولکول های طولانی RNA مورد نیاز برای بازسازی ژنوم یک حیوان منقرض شده را شناسایی کنند.

اکنون دانشمندان با بالاترین کیفیت ژنوم های باستانی که تا کنون تولید شده اند، مواجه شده اند. ظاهرا در حال حاضر تنها 45 اطلاعات در مورد ژنتیک این حیوان ناشناخته است که از حدود 3 میلیارد اطلاعات تشکیل شده است.

چیزی که دانشمندان «سر در سطل» نامیدند حاوی توالی‌های طولانی از DNA، ماده ژنتیکی که تقریباً در هر هسته سلولی بدن یافت می‌شود، و همچنین مولکول‌های طولانی RNA بود که مورد دوم مورد توجه خاص و غیرمنتظره‌ای بود. RNA بسیار کمتر از DNA پایدار است.

علاوه بر این، بسته به نوع بافت متفاوت است و حاوی چیزی است که در خواندن ژن های فعال مورد نیاز برای عملکرد یک بافت خاص موثر است. این بدان معنی است که محققان می توانند اطلاعاتی در مورد بینی، چشم ها، زبان و سایر قسمت های صورت حیوان به دست آورند و تصویری از بوی، بینایی و عملکرد مغز حیوان تسینین ارائه دهند.

این یک دستاورد علمی شگفت انگیز است که نه تنها به بازگرداندن ببر تاسمانی کمک می کند، بلکه به محافظت از گونه های در معرض خطر نیز کمک می کند. همچنین به دانشمندان کمک می کند تا حیوانی را بازسازی کنند که دقیقا ببر تاسمانی است و هیبرید نیست.

شرکت سازنده این پروژه اولین فناوری تولید مثل مصنوعی را برای تحریک تخمک گذاری در کیسه‌داران توسعه داده است که می‌تواند به تولید مثل گونه‌های در معرض انقراض کمک کند. در این حالت، جنین های تک سلولی بارور شده و تا نیمه بارداری در رحم مصنوعی کاشته می شوند.

دانشمندان می گویند احتمالا 3 تا 5 سال طول می کشد تا ببر تاسمانی تولید مثل کند. اما این حیوان احتمالا فقط ظاهر یک ببر تاسمانی را دارد. زیرا اکنون آنها می توانند جمجمه، پاها و حتی خطوط روی بدن حیوان را همانطور که بودند بازسازی کنند، اما واضح است که هنوز چیزهایی وجود دارد که دانشمندان نمی دانند چگونه با آنها مقابله کنند.

در حالی که تلاش های زیادی برای بازگرداندن گونه های منقرض شده انجام می شود، بسیاری از دانشمندان دیگر در مورد آن تردید دارند. برخی تعجب می کنند که چرا این همه پول و تلاش برای بازیابی گونه ها صرف می شود، در حالی که هزاران گونه که هنوز زنده مانده اند در آستانه انقراض هستند.

استاد محیط زیست و حفاظت از حیات وحش معتقد است که این یک پروژه جاه طلبانه است. بازگرداندن حیواناتی مانند ببر تاسمانی احتمالاً منجر به پیشرفت هایی می شود که می تواند به محافظت از حیوانات دیگر کمک کند، اما چالش های زیادی را نیز به همراه خواهد داشت.

شاید در آینده حیوانی شبیه ببر تاسمانی به زندگی بازگردد، اما مطمئناً ببر واقعی تاسمانی نخواهد بود. بنابراین سوالی که مطرح می شود این است که این حیوان در طبیعت چگونه رفتار خواهد کرد و چه تاثیراتی بر اکوسیستم خواهد داشت؟ ما نمی دانیم آنها چگونه رفتار خواهند کرد زیرا هیچ ببر تاسمانی زنده نمانده است. علاوه بر این، هر حیوانی از نوع خود می آموزد، اما اگر ببر تاسمانی دوباره متولد شود، هیچ حیوانی حتی مانند ببر تاسمانی وجود ندارد که بتوان از آن درس گرفت.