یک عکس یک روایت: دانشجویان دانشگاه تهران به پا خاستند!

بعدی- دانشگاه تهران از نخستین لحظات تأسیس، همچون شمعی فروزان در دل تاریکی سیاسی و اجتماعی ایران می درخشد. این نهاد نه تنها محلی برای آموزش و پژوهش بود، بلکه به مرکزی حیاتی برای شکل‌گیری جریان‌های فکری و سیاسی تبدیل شد که تأثیر عمیقی بر تاریخ معاصر ایران گذاشت.

به گزارش فردا با تأسیس دانشگاه در سال 1313 به دستور رضاشاه، راه جدیدی به سوی آموزش و پرورش و فرهنگ در کشور گشوده شد، اما آنچه دانشگاه تهران را از ابتدا متمایز کرد، نقش عظیم آن در تحولات سیاسی و اجتماعی ایران بود. دانشگاه تهران به سرعت به محلی برای اعتراضات و تحرکات دانشجویی تبدیل شد. این جنبش ها در ابتدا با مطالبات صنفی آغاز شد، اما پس از شهریور 1320 با باز شدن فضای سیاسی به جنبشی عمیق و قوی تر علیه نهادهای استبدادی تبدیل شد.

ظهور احزاب و گروه های مختلف سیاسی صدای اعتراض دانشجویان را علیه ظلم و بی عدالتی در سراسر کشور بلند کرده است. آنها دیگر تنها به خواسته های صنفی خود راضی نیستند. آنها به آتش مبارزه علیه استعمار، فساد و استبداد پیوستند. در این دوره جریان‌های فکری مختلف از جمله چپ‌گرایی، مذهبی و ملی‌گرایی در دانشگاه‌ها رونق گرفت و دانشجویان با پیوستن به روحانیون، روشنفکران و ملی‌گرایان به مبارزه مشترک علیه استعمار پرداختند. تأسیس «اتحادیه دانشجویان دانشگاه تهران» نمادی از این همبستگی و تلاش مشترک بود. این تلاشی است که نه تنها سیاست داخلی ایران، بلکه سرنوشت ملت را نیز رقم زد.

در میان این تحولات، نهضت ملی شدن صنعت نفت به یکی از بزرگترین نقاط عطف تاریخ معاصر ایران تبدیل شده است. دانشگاه تهران در قلب این جنبش قرار داشت و به عنوان کانون اصلی اعتراضات علیه استعمار انگلیس شناخته می شد. دانشجویان این دانشگاه نه تنها اعتراض کردند، بلکه با ایمان و اراده قوی در خط مقدم مبارزه قرار گرفتند و گاه با جان خود از آرمان های آزادی و استقلال دفاع کردند. در این دوره، دانشگاه تهران به نماد مقاومت تبدیل شد، زیرا نسل جدید ایران برای رسیدن به آزادی و عدالت تلاش می کرد.