(تصاویر) کشف ردپای ۱.۵ میلیون ساله از دو گونه انسان باستانی متفاوت در آفریقا

باستان شناسان در منطقه تورکانا در کنیا چهار مجموعه ردپا را کشف کردند که قدمت آن به دو گونه مختلف از انسان های باستانی بازمی گردد.

به گفته روزیاتو، این کشف اولین مدرک مستقیم از زندگی دو گونه مختلف انسانی در یک زمان و مکان است. این ردپاها متعلق به Paranthropus boisei و Homo erectus هستند.

پارانتروپوس که مغز کوچک‌تر و صورت پهن‌تری دارد و هومو ارکتوس که شبیه انسان‌های امروزی است، ردپایی را در سواحل دریاچه تورکانا بر جای گذاشتند که حضور همزمان آنها را آشکار می‌کرد.

شواهدی از دو سبک راه رفتن متفاوت

رد پاهای کشف شده دو سبک راه رفتن متفاوت انسان های باستانی را نشان می دهد. هومو ارکتوس مانند انسان های امروزی با راه رفتن از پاشنه پا و حرکت به سمت انگشتان پا، زمین را لمس می کند. اما Paranthropus boisei به روشی متفاوت پیش رفت که هرگز در هیچ جای دیگری دیده نشده بود.

این چاپ متعلق به Paranthropus boisei، نخستی‌سانان دوپا با مغزهای کوچک‌تر، صورت‌های پهن، صاف و دندان‌های بزرگ است.

این کشف با استفاده از تکنیک های جدید از جمله تجزیه و تحلیل سه بعدی انجام شد. محققان مدل‌های دیجیتالی این ردپاها را برای انجام تحقیقات عمیق‌تر ایجاد کردند و تفاوت‌های واضحی بین این دو گونه پیدا کردند.

نقش تکامل در راه رفتن انسان روی دو پا

این نتایج نشان می دهد که تکامل دوپا در انسان فرآیند پیچیده ای بوده است. برخلاف تصور رایج که این پیشرفت به صورت ناگهانی و در یک لحظه اتفاق افتاده است، شواهد حاکی از آن است که انسان های باستان به روش های مختلفی قدم می زدند و پیشرفت این ویژگی در طول زمان اتفاق افتاده است.

برای مثال پاهای Paranthropus boisei برای مسافت های طولانی مناسب نبود در حالی که هومو ارکتوس در این زمینه قابلیت های بیشتری داشت. این ویژگی ها باعث شد هومو ارکتوس مسیر تکاملی متفاوتی را طی کند که به زنده ماندن آن کمک کرد.

تعامل احتمالی بین دو گونه

Paranthropus boisei در سمت راست و Homo erectus در سمت چپ

این مطالعه روی ردپاها نشان می دهد که این دو گونه ممکن است از حضور یکدیگر آگاه بوده باشند. کوین هاتالا، یکی از محققان این مطالعه، خاطرنشان می کند که آنها احتمالا یکدیگر را می دیدند و به نوعی بر رفتار یکدیگر تأثیر می گذاشتند.

نگاهی نو به گذشته بشر

این یافته‌ها دیدگاه‌های جدیدی را در مورد اکولوژی و رفتار انسان‌های باستان ارائه می‌کنند. برخلاف استخوان‌ها یا ابزارهای سنگی که اطلاعات محدودی در مورد حرکت یا تعاملات اجتماعی انسان‌های باستانی ارائه می‌دهند، این ردپاها جزئیاتی را در مورد زندگی روزمره آنها آشکار می‌کند.

با این کشف، محققان مفاهیمی را که تا به حال در مورد تکامل انسان داشتیم تجدید نظر می کنند. این ردپاها نه تنها اطلاعاتی در مورد چگونگی حرکت انسان های اولیه ارائه می دهند، بلکه نشان می دهند که تعامل بین گونه های مختلف می تواند نقش مهمی در تکامل انسان داشته باشد.