۵ تفاوت کلیدی دو بمب افکن پنهانکار B-۲۱ و B-۲

B-21 Raider متعلق به Northrop Grumman اولین بمب افکن استراتژیک جدیدی است که پس از فروپاشی دیوار برلین به پرواز در آمده است و قرار است مکمل و در نهایت جایگزین B-2 Spirit شود.

طبق گزارش روزیاتو، در حالی که Raider قرار است یک جهش نسلی نسبت به B-2 باشد، همچنین بسیار ارزان‌تر (یا حداقل نه به همان اندازه گران‌تر) خواهد بود – با تنظیم تورم. در واقع، هزینه های هر B-21 ممکن است یک سوم قیمت B-2 باشد. این دو بمب افکن استراتژیک چه ویژگی هایی دارند؟

1-B-21 Raider کوچکتر است

طول بال B-21 تقریباً 16.5 متر و طول بال B-2 کمی بیش از 21 متر است.

بزرگتر همیشه بهتر نیست و B-21 Raider بسیار کوچکتر از B-2 Spirit است. این چیز جدیدی نیست؛ B-2 Spirit تقریباً نصف بیشتر از مدل قبلی خود، B-1 Lancer (34 تن) رادار است (کمی بیش از 18.1 تن – اگرچه به طور غیر رسمی شاید بیشتر). انتظار می‌رود که B-21 Raider ظرفیت حمل بار کمی بیش از 9 تن داشته باشد.

وزن خالی B-21 حدود 32 تن و حداکثر وزن برخاست حدود 82 تن است، در حالی که وزن خالی B-2 حدود 72 تن و حداکثر وزن برخاست بیش از 170 تن است. ابعاد فیزیکی با وزن کمتر مطابقت دارد – B-21 دارای طول بال در حدود 16.5 متر است در حالی که B-2 دارای طول بال بیش از 21 متر است.

2- نسل ششم

بمب افکن B-21 اولین هواپیمای جنگنده نسل ششم جهان است

B-2 Spirit در دهه 1980 طراحی شد و دومین هواپیمای رادارگریز عملیاتی ایالات متحده (پس از F-111 Nighthawk) بود. به عنوان یک بمب افکن، B-2 به عنوان یک هواپیمای نسل پنجم در نظر گرفته نمی شود، زیرا این نام معمولاً برای هواپیماهای جنگنده اختصاص دارد (F-22 Raptor اولین جنگنده نسل پنجم جهان بود).

با این حال، Northrop Grumman B-21 را به عنوان اولین جت جنگنده “نسل ششم” جهان توصیف می کند – حتی اگر یک بمب افکن باشد. این عنوان احتمالاً اشاره ای به سنسورهای پیشرفته، سیستم کامپیوتری، قابلیت های مخفی کاری و چند نقشی آن و آینده آن به عنوان یک سیستم از سیستم ها دارد. این نام‌گذاری‌ها ممکن است نشان‌دهنده مبهم بودن تمایز بین بمب‌افکن‌ها و جنگنده‌های معمولی باشد، زیرا هواپیماهای جنگنده مدرن نقش‌های بیشتری را ایفا می‌کنند.

3- سوار برگزیده

B-21 دارای دو خدمه است، اما می تواند به طور مستقل پرواز کند

مانند B-21، بمب افکن B-2 Spirit دارای دو خدمه (خلبان و فرمانده ماموریت) است. با این حال، این سوال که B-21 Raider چه تعداد خدمه خواهد داشت می تواند مشکل باشد، زیرا تجهیزات پرتابگر اختیاری خواهد بود (این هواپیما می تواند با استفاده از هوش مصنوعی ماموریت های خاصی را انجام دهد و به طور مستقل پرواز کند). خدمه اختیاری بخشی از یک روند گسترده تر در صنعت هوانوردی نظامی است (برای مثال، در حالی که هنوز مشخص نیست که آیا جنگنده نسل ششم NGAD به صورت اختیاری خدمه خواهد شد یا خیر، هواپیماهای Tempest/GCAP بریتانیا چنین قابلیتی دارند).

شاید تعجب آور باشد که نه تنها سیستم های سرنشین دار (مانند B-21 جدید و پروژه زامبی F-16 به نام VENOM) با هوش مصنوعی پرواز می کنند، بلکه “سیستم های بدون سرنشین” نیز سرنشین دار هستند (حداقل در مورد 435 Vanguard). . نورثروپ گرومن نمونه اولیه هواپیمای رزمی مشترک (پهپاد Loyal Wing) را با کابین خلبان ساخته است که امکان پذیرش مسافر اختیاری را فراهم می کند.

4- طراحی دیجیتال

انتظار می رود B-21 در سال 2027 وارد خدمت شود

توسعه B-21 برای یک هواپیمای جنگی مدرن به طرز شگفت انگیزی سریع بود (و به نظر می رسد که تا حد زیادی به موقع و با بودجه کامل تکمیل شده است). در حالی که B-2 Spirit در دهه 1980 (اولین پرواز در سال 1989) تا حد زیادی قبل از ظهور رایانه های قدرتمند طراحی شد، B-21 عمدتاً به صورت دیجیتالی طراحی شد. نورتروپ گرومن از ابزارهایی استفاده کرد که به آن اجازه ساخت سریع B-21 را داد و تایپ 435 ونگارد را با سرعت برق ساخت.

به گفته الکس هولینگ، مجری سند باکس نیوز، ابزارهای دیجیتال پیشرفته Northrop Grumman تغییرات مورد نیاز برای رسیدن به یک طرح کامل از مرحله طراحی کاغذی به یک هواپیمای قابل پرواز واقعی را از 15 به 20 درصد به 1 درصد کاهش داده است. همچنین لازم به ذکر است که طراحی بال در حال حاضر بالغ شده بود (این یک طرح جدید برای B-2 بود). علاوه بر B-2 Spirit، USAF به داشتن انواع پهپادهای بال پرنده بزرگ مانند RQ-170 و R-180 معروف است.

5- نقش بالقوه برتری هوایی

قرار است حدود 100 فروند هواپیمای B-21 بسازد

حدس و گمان هایی وجود دارد که B-21 می تواند در نقش برتری هوایی استفاده شود – برخلاف بمب افکن های معمولی (مانند B-2 Spirit). اگرچه این امر در حال حاضر نامشخص است، اما از نظر تئوری امکان پذیر است. B-21 را نباید یک هواپیمای واحد دانست که ماموریت آن نفوذ و بمباران اهدافی مانند B-2 است. در عوض، بمب افکن قرار است با یک هواپیمای جنگنده مشترک جفت شود و به آن نقش مرکز فرماندهی بدهد. یک عامل محدود کننده برای نقش بمب افکن این خواهد بود که نیروی هوایی قصد دارد تنها تعداد کمی (حدود 100 فروند) از B-21 را خریداری کند.

رایدر با تعیین ماموریت های مختلف (مانند شناسایی، حمله، هوا به هوا، فریب و حتی فداکاری) قادر به فرماندهی و کنترل این هواپیماهای رزمی ترکیبی خواهد بود. حتی اگر B-21 موشک های هوا به هوا حمل نمی کرد، همراهان آن چنین سلاح هایی را حمل می کردند. صرف نظر از این، مانند سایر هواپیماهای جنگی نسل پنجم و ششم، کاملا منطقی است که آن را به عنوان یک مرکز فرماندهی فوق حسی و فوق محاسباتی در نظر بگیریم، نه هواپیمایی که به سادگی بمب ها را روی اهداف به معنای سنتی پرتاب می کند.