حالتی برعکس دژاوو وجود دارد که هزاران بار عجیب‌تر است! / «ژامِی وو» چیست؟

بعدی- دانشمندان کشف کرده اند که دژاوو در واقع پنجره ای به عملکرد سیستم حافظه ما است و پدیده ای مخالف به نام جیمی وو وجود دارد!

به گزارش همه در یک به نقل از Science Alert، تحقیقات نشان داده است که دژاوو زمانی اتفاق می افتد که بخشی از مغز که آشنایی را تشخیص می دهد با واقعیت هماهنگ نباشد. دژاوو سیگنالی است که شما را از این پدیده عجیب آگاه می کند و در واقع یک بررسی واقعیت در سیستم حافظه است. با این حال، تکرار می تواند کاری حتی عجیب تر و غیرعادی تر انجام دهد. نقطه مقابل دژاوو دژاوو است، زمانی که چیزی که می‌دانید با آن آشنا هستید به‌طرقی غیر واقعی یا جدید به نظر می‌رسد.

جیمی وو ممکن است شامل نگاه کردن به یک چهره آشنا باشد و ناگهان آن را غیرعادی یا ناشناخته بیابد. نوازندگان این پدیده را لحظه ای تجربه می کنند و با نواختن یک قطعه بسیار آشنا راه خود را گم می کنند. شاید برای شما هم پیش آمده باشد که به یک مکان آشنا رفته اید و گیج شده اید یا آن را از منظر جدیدی دیده اید. این تجربه نادرتر از دژاوو و شاید عجیب تر و ناراحت کننده تر است. هنگامی که از مردم در مورد تجربیات زندگی روزمره خود با جیمی وو سؤال شد، آنها توضیح دادند: “در طول امتحان، من یک کلمه را به درستی مانند “اشتها” می نویسم، اما بارها و بارها به این کلمه نگاه می کنم زیرا آنقدر ناآشنا و عجیب به نظر می رسد که من فکر کردم شاید اشتباه نوشته باشم.»

در زندگی روزمره ممکن است از این پدیده بترسید. به عنوان مثال، هنگام رانندگی در بزرگراه، ناگهان متوجه می شوید که با پدال و فرمان آشنا نیستید. دانشمندان هنوز چیز زیادی در مورد گامیوو نمی دانستند، اما فکر می کردند القای آن در آزمایشگاه بسیار آسان است. اگر از کسی بخواهید بارها و بارها چیزی را تکرار کند، اغلب متوجه می شود که جمله یا عمل برای او بی معنی و گیج کننده می شود. این طرح اولیه آزمایش های دانشمندان روی جیمی وو بود. در آزمایش اول، 94 دانشجوی کالج بارها و بارها وقت خود را صرف نوشتن یک کلمه کردند. آنها این کار را با استفاده از دوازده کلمه مختلف انجام دادند، از کلمات کاملا معمولی تا کلمات تا حدی ناآشنا و غیر معمول.

دانشمندان از شرکت کنندگان خواستند کلمات را سریع بنویسند، اما به آنها گفته شد که اجازه توقف دارند و دلایل متعددی از جمله احساس غریبگی، بی حوصلگی یا درد در دست به آنها داده شد. توقف به دلیل عجیب شدن کلمات رایج ترین دلیل بود، در حدود 70٪. این وضعیت معمولاً تقریباً 1 دقیقه و 33 دقیقه پس از بازنویسی یک کلمه آشنا و طبیعی رخ می دهد. دانش‌آموزان تجربیات خود را در طول آزمایش این‌گونه توصیف کردند: «هرچه بیشتر به کلمات نگاه می‌کردم، معنایشان را بیشتر از دست می‌دادم، احساس می‌کردم کنترل دستم را از دست داده‌ام و کلمه درست نیست.»

تحقیق درباره این پدیده و نگارش این تحقیق حدود 15 سال طول کشید. البته این دانشمندان اولین کسانی نبودند که این پدیده را بررسی کردند. در سال 1907، مارگارت فلوی واشبرن، یکی از بنیانگذاران ناشناس روانشناسی، آزمایشی را با یکی از دانشجویان خود منتشر کرد که نشان داد قدرت تداعی در کلماتی که به مدت سه دقیقه به آنها خیره می شد، از دست می رود. یافته منحصربه‌فرد این تحقیق جدید پیوند دگرگونی‌ها و از دست دادن معنا در تکرار به جیمی وو بود. جیمی وو سیگنالی به مغز است مبنی بر اینکه چیزی بیش از حد خودکار، بیش از حد سیال و بیش از حد تکراری شده است. این پدیده به منحرف شدن حواس مغز از پردازش فعلی خود کمک می کند و در نتیجه هنگام بررسی واقعیت، احساس غیرواقعی ایجاد می کند.

البته کاملا منطقی است که این اتفاق بیفتد. سیستم‌های شناختی ما باید انعطاف‌پذیر باقی بمانند و به ما این امکان را می‌دهند که به جای گم شدن در کارهای تکراری برای مدت طولانی، توجه خود را به جایی که نیاز داریم هدایت کنیم. دانشمندان تازه شروع به درک جیمی وو کرده اند. گزارش علمی اصلی این پدیده «اشباع» است. یعنی بارگذاری بیش از حد نمایشگر تا زمانی که بی معنی شود. ایده‌های مرتبط شامل «اثر تغییر کلمه» است، جایی که تکرار یک کلمه بارها و بارها منجر به شنیدن کلمه دیگر می‌شود. جیمی وو همچنین ارتباطی با تحقیق در مورد اختلال وسواس فکری-اجباری دارد که تأثیر خیره شدن اجباری به اشیا را بررسی می کند. تحقیقات روی جیمی وو می تواند به درک بهتر و درمان OCD کمک کند.