ماجرای یک زبان فراموش شده در اصفهان
۱ دقیقه خوانده شدهاصفهان از دیدگاه زبان شناسان بهشت گویش های کهن است. زبانهایی مانند ارمنی، گرجی، عربی، ترکی و گویشهای مختلف محلی در این استان رواج دارد و برخی از گویشهای محلی بهعنوان میراث ناملموس به ثبت رسیدهاند.
به گزارش سایت همشهری آنلاین، گویش محلی شهر خورزوک در دو کیلومتری شمال اصفهان این روزها حال و روز خوشی ندارد و در آستانه فراموشی قرار گرفته است. حجتالله زکوتمند، کارشناس میراث ناملموس اصفهان به الهمشهری میگوید: برای حفظ این گویش، تدوین اسناد مکتوب به پایان رسیده و در حال حاضر تلاشها برای اسناد شفاهی در حال انجام است. ضرورت حفظ و حراست از گویشها بهعنوان یک نوع زبان این است که گویشها به عنوان بخشی از فرهنگ شناخته میشوند و انسانشناسی، باورها، آیینها و آداب و رسوم را در هسته خود دارند.
خورزق کجا قرار دارد؟
خورزوک در بخش مرکزی شهر برخور اصفهان قرار دارد که مردم آن به زبانی که ریشه در فرهنگ باستانی ایران دارد صحبت می کنند. زبانی که گویشوران غز، فرزانه، جرقوی و دیگر روستاهای شرق اصفهان به آن تکلم می کنند، اما در خطر فراموشی قرار دارد. کارشناس میراث ناملموس اصفهان میگوید: «خرزوک» یکی از قدیمیترین شهرهای اصفهان است که برگرفته از واژه «خرزوک» است که به معنای سرزمین خورشید است (پزشکی، اوستا، هخامنشی) و اکنون نمی داند و صحبت می کند این زبان فقط چند اجداد دارد.»
خورزوقی، مستعد فراموشی
حجه الله الزاگی ادامه می دهد: «یک زن و شوهر از قوم نائینی یا گزی که با هم صحبت می کنند، به گویش محلی خود صحبت می کنند غیر پویا و مستعد فراموشی.»
وی در توضیح بیشتر میگوید: شهرها مهاجرپذیر شدهاند و شهرسازی اقوام مختلف را در کنار هم قرار داده است، مردم محلی ترجیح میدهند به گویش خودشان صحبت کنند، زیرا دوست ندارند مورد تمسخر قرار بگیرند. به همین ترتیب، واژه های گویش محلی به تدریج فراموش می شوند و حتی پدربزرگ ها و مادربزرگ ها با نوه های خود به زبان فارسی صحبت می کنند از گذشته و فرهنگ خودش.
تلاش برای ثبت نام
به موضوع ضبط لهجه خورزوقی پرداخته شده است. مستندهای مکتوب تهیه شده است و در حال حاضر ضبط صوتی از افراد مسن که کلمات مختلف را تلفظ می کنند ساخته می شود. کارشناس میراث ناملموس اصفهان می گوید: «این گزارش میدانی زمان زیادی می برد، از سوی دیگر، بسیاری از دانش آموزان واژه های گویش محلی را فراموش کرده اند و یادآوری آنها زمان می برد.
حالا از مادربزرگ ها در مورد واژه های فارسی سوال می شود و آنها همان کلمه را در گویش خرزوقی می گویند. مثلاً در گویش خورزوقی اینجا «یا» است، «وا» است و امروز به آن «آرو» می گویند. حجت الله الزکی می گوید: در گویش اصفهانی به او ایام عمه می گویند. در گویش خوروزوکی می گویند خاله و اگر کلمه دیگری باشد خروزوکی ها آن را به خاطر نمی آورند. تهیه دایره المعارف شفاهی برای این گویش کار ساده ای نیست.
شعرخوانی به زبان خورزوقی
یک نویسنده و محقق در زبان خورزوگی نیز می گوید: «در گویش خورزوگی، جایگاه استعمال فعل و فاعل در جمله، صیغه، جمع و ضمیر با زبان فارسی تفاوت دارد یا از زبان فارسی به عاریت گرفته شده اند یا مشابه آن.
به گفته یدالله میرزایی، گویش شامل همه جنبه های زبان مانند دستور زبان، تلفظ و نوشتار است، اما گویش بیشتر بر جنبه تلفظی تمرکز دارد. گویش ها علاوه بر اینکه بخشی از فرهنگ هستند، گنجینه ای از واژه های کهن و ریشه های زبان فارسی را حفظ کرده اند.
کارشناس میراث ناملموس اصفهان نیز تایید می کند: حفاظت از آن مهمتر از ثبت یک گویش به عنوان میراث ناملموس است.
برپایی جشنواره محلی محلی و انجمن ادبی شاعران به گویش خورزوگی و برگزاری مسابقات شعر خورزوگی از دیگر اقدامات پویایی این گویش است. حجت الله ذکوتمند همچنین پیشنهادی برای حفظ لهجه های محلی دارد: «در مهدکودک ها و دبستان های شهر و روستای کشور یک ساعت برای صحبت به گویش محلی اختصاص داده شود تا بچه ها از صحبت با لهجه محلی خجالت نکشند و به یاد بیاورند. گویش محلی.» کلمات.”
گویش های مختلف در اصفهان
بررسی زبانی اصفهان نشان می دهد که خوانسار و روستاهای اطراف آن، گلپایگان و وانشان، میمه و روستاهایی مانند ویو، اذان و وزوان گویش های متنوعی دارند. در منطقه کاشان گویش های نابی مانند ابوزیدآبادی به چشم می خورد. در شرق اصفهان از جمله نطنز و آبادی های اطراف آن، اردستان، نایین، جرویه، غز، برخوار و قمشاه نیز گویش خاص خود را دارند. فقط در مناطقی مانند غز و خوانسار مردم هنوز به گویش محلی خود با افتخار صحبت می کنند. حجتالله زکوتمند، کارشناس میراث ناملموس اصفهانی به همشهری میگوید: «گویشهای محلی میمه، غز و ابوزیدآباد در آران و بدگل در سطح کشور ثبت شده است. خورزغ با پیشینه کهن و آثار تاریخی به دلیل وجود کارگاه های خوشنویسی روی پارچه به عنوان پایتخت خوشنویسی ایران نیز شناخته می شود.