علم پشت نقاشی مشهور ونسان ونگوگ فاش شد

بعدی- برای رسیدن به نتیجه، دانشمندان مقیاس ضربات قلم موی این هنرمند را اندازه گیری کردند.

به گزارش همه در یک به نقل از Ares Technica، مشهورترین نقاشی ونسان ون گوگ «شب پرستاره» است که در زمان اقامت این هنرمند در آسایشگاه در دسامبر 1888 خلق شد. در شب پر ستاره، به عنوان بازتابی از آشفتگی درونی خود ون گوگ، فیزیکدانان اغلب شاهد کار استادانه هستند. بر اساس تحقیقات جدید، تصویر تلاطم اتمسفر و توهم حرکت در آسمان آبی ون گوگ به دلیل مقیاس ضربه های رنگی قابل مشاهده است و نوع دوم تلاطم میکروسکوپی در سراسر بوم پخش شده است.

یونگ شیان هوانگ از دانشگاه شیامن چین گفت: این نقاشی درک عمیق و شهودی از پدیده های طبیعی را نشان می دهد. تصویر واضح ون گوگ از تلاطم ممکن است از مطالعه حرکت ابرها، اتمسفر یا حس ذاتی به تصویر کشیدن پویایی آسمان ناشی شده باشد. فیزیکدانان مدتهاست که مجذوب حس آشفتگی ذاتی ون گوگ شده اند. همانطور که قبلاً گزارش شده بود، ناتالیا سنت کلر در یک سخنرانی در سال 2014 از شب پرستاره برای نشان دادن مفهوم تلاطم در یک سیال جاری استفاده کرد. او به ویژه خاطرنشان کرد که تکنیک ون گوگ به او (و دیگر هنرمندان امپرسیونیست) اجازه می دهد تا حرکت نور در آب یا چشمک زدن ستارگان را به تصویر بکشند. این تابلو یک نوع کار نورانی است زیرا نسبت به سایر آثار هنری حساسیت بیشتری نسبت به تغییر شدت نور یا تغییر رنگ دارد.

در فیزیک، تلاطم به حرکات شدید و ناگهانی در هوا یا آب اطلاق می شود که معمولاً با گرداب و طوفان مشخص می شود. فیزیکدانان قرن ها برای توصیف ریاضی تلاطم تلاش کرده اند. این تلاش هنوز یکی از چالش های بزرگ برای فیزیکدانان باقی مانده در این زمینه است. در دهه 1940، یک فیزیکدان روسی به نام آندری کولموگروف یک رابطه ریاضی (که اکنون به عنوان مقیاس کولموگروف شناخته می شود) بین سرعت جریان در طول زمان و سرعت از دست دادن انرژی به دلیل اصطکاک پیش بینی کرد، یعنی برخی از جریان های متلاطم آبشارهای انرژی را نشان می دهند بخشی از انرژی خود را به گرداب های کوچکتر منتقل می کنند.

گرداب های کوچکتر به نوبه خود مقداری از انرژی خود را به گرداب های کوچکتر منتقل می کنند و در نتیجه الگوی مشابهی در مقیاس اندازه فضایی ایجاد می کنند. پس از آن، شواهد تجربی نشان داد که کولموگروف با پیش بینی خود به نکته مهمی اشاره کرده است. در سال 2019، دو دانشجوی فارغ التحصیل استرالیایی نقاشی ون گوگ را به صورت ریاضی تجزیه و تحلیل کردند و بر اساس تصویر هابل در سال 2004 از چرخش متلاطم ابرهای غباری که به دور یک ابر ستاره در حال حرکت هستند، به این نتیجه رسیدند که این نقاشی شبیه ابرهای مولکولی است (جایی که ستارگان واقعی هستند) خواص آشفته مشابهی دارد. متولد شد). آنها عکس های دیجیتالی از چندین نقاشی ون گوگ را بررسی کردند و روشنایی بین هر دو پیکسل را برای محاسبه احتمال روشنایی یکسان در یک فاصله معین اندازه گرفتند.

آنها شواهدی از چیزی بسیار نزدیک به مقیاس کولموگروف، نه تنها در شب پرستاره، بلکه در دو نقاشی دیگر از همان دوره زندگی ون گوگ یافتند: گندم زار با کلاغ ها و جاده با سر و ستاره. هوانگ یک دانشمند دریایی است که با فیزیکدانان همکاری کرده است تا الگوهای غنی موجود در زیر شاهکار ون گوگ را از نزدیک ببیند. آنها بر روی مطالعه مقیاس فضایی 14 گرداب چرخشی اولیه در شکل تمرکز کردند و از روشنایی نسبی رنگ به عنوان آنالوگ برای انرژی جنبشی استفاده کردند. به طور خاص، آنها به طور دقیق اندازه شوک های معمولی را اندازه گیری کردند و سپس آن اندازه گیری ها را با آنچه دینامیک سیالات پیش بینی می کرد مقایسه کردند.

یافته های آنها نتیجه گیری سال 2019 را تأیید کرد که تصویر کلی با قانون کولموگروف مطابقت دارد. این تیم همچنین دریافت که در مقیاس خرد، خطوط رنگ با پدیده دیگری به نام پوسته پوسته شدن مطابقت دارد که به نام جورج باتچلور ریاضیدان استرالیایی، متخصص دینامیک سیالات، نامگذاری شده است. این مشابه قانون کولموگروف است، با این تفاوت که به جای توصیف کوچکترین مقیاس های آشفتگی قبل از غالب شدن ویسکوزیته در سیستم، مقیاس بتچلور کوچکترین مقیاس های طول ارتعاشی را قبل از غالب شدن انتشار توصیف می کند. به گفته نویسندگان، یافتن هر دو نوع ترازو در یک سیستم نادر است.

این گواه دیگری است بر اینکه ون گوگ حس شهودی بسیار دقیقی از بی قراری داشت و او آن را به زیبایی در «شب پرستاره» به تصویر کشید. همچنین می تواند بر دینامیک سیالات تأثیر بگذارد. اعتقاد بر این است که آشفتگی یکی از ویژگی‌های جریان‌های رینولدز بالا است که تحت سلطه اینرسی است.