جنگنده‌هایی که بازنشسته نمی‌شوند!

در هر نیروی هوایی، احتمالاً ده ها نوع مختلف هواپیما از جمله هواپیماهای پشتیبانی لجستیک، هواپیماهای ترابری، هواپیماهای شناسایی و آموزشی وجود دارد. با این حال، مهم ترین و قابل تشخیص ترین هواپیما در هر نظامی، در کمال تعجب، هواپیماهایی هستند که در نبرد شرکت خواهند کرد و این هواپیماها معمولاً قدرت و توانایی های نیروی هوایی جهان را مشخص می کنند.

در حالی که سازمان‌های بزرگ‌تری مانند نیروی هوایی ایالات متحده (USAF) به دلیل بهره‌برداری از ده‌ها هواپیمای جنگی مختلف شناخته شده‌اند، به گفته روزیاتو، اکثر نیروهای هوایی فقط یک یا دو نوع هواپیمای جنگی دارند.

متداول ترین هواپیماهای مورد استفاده توسط نیروی هوایی جهان جنگنده های چند منظوره و هواپیماهای تهاجمی زمینی هستند که نمونه هایی از آن ها لاکهید مارتین F-35 Lightning II و Fairchild Republic A-10 Thunderbolt هستند که هر دو توسط ایالات متحده اداره می شوند (و F-). 35 توسط چندین متحد ایالات متحده اداره می شود).

نوع مهم دیگری از هواپیماهای جنگی که در طول تاریخ نقش مهم تری نسبت به اکنون در جنگ داشته است، بمب افکن استراتژیک است. در طول جنگ جهانی دوم و دهه‌های جنگ سرد پس از آن، نیروهای هوایی در سراسر جهان از هواپیماهای استراتژیک بزرگ برای پشتیبانی از کمپین‌های بمباران دوربرد استفاده کردند. با این حال، با گذشت زمان، ظهور هواپیماهای تهاجمی پیشرفته زمینی و موشک‌های کروز دوربرد قاره‌پیما و تاکتیکی این سکوها را اساساً منسوخ کرده است و امروزه فقط روسیه، ایالات متحده و چین بمب‌افکن‌های استراتژیک را اداره می‌کنند.

جنگنده برتری هوایی چیست؟

با این حال، یک نوع منحصر به فرد از هواپیما هنوز در این دسته بندی ها قرار نگرفته است. جنگنده های برتری هوایی ستون فقرات هر نیروی هوایی در جهان را تشکیل می دهند و وقتی به یک جت جنگنده کلاسیک فکر می کنید، این جنگنده ها همان چیزی هستند که ابتدا به آن فکر می کنید. در حالی که جنگنده های چند منظوره چندین نوع ماموریت از جمله حمله زمینی، شناسایی، بازدارندگی و غیره را انجام می دهند، جنگنده های برتری هوایی تنها با هدف ایجاد برتری هوایی در یک محیط متخاصم در سریع ترین زمان ممکن طراحی شده اند.

این هواپیماها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که قوی‌ترین هواپیمای جنگنده در آسمان باشند، هواپیماهایی که می‌توانند با هر جنگنده دشمن وارد نبرد مستقیم شوند، به برتری هوایی برای یک کشور متخاصم دست یابند و عملیات زمینی و دریایی را امکان‌پذیر کنند. در نتیجه، جنگنده های برتری هوایی از پیشرفته ترین و تواناترین هواپیماها هستند و نقش آنها در جنگ همچنان حیاتی است.

با این حال، برخی از جنگنده‌های هوایی برتر با طراحی‌های قدیمی‌تر وجود دارند که در طول زمان کارایی فوق‌العاده‌ای را به اثبات رسانده‌اند یا تعویض آن‌ها به قدری دشوار بوده است که پس از دهه‌ها خدمت فعال هنوز بازنشسته نشده‌اند. در این مقاله، نگاهی عمیق به پنج مورد از نمادین‌ترین جنگنده‌های برتری هوایی می‌اندازیم که هنوز در خدمت هستند، جنگنده‌هایی که طولانی‌ترین مدت در خدمت نظامی عملیاتی باقی مانده‌اند.

McDonnell Douglas F-15 Eagle

ورود به خدمت: 9 ژانویه 1976

ویژگی های طبقه بندی مک دانل داگلاس F-15 Eagle
حداکثر وزن برخاست 30845 کیلوگرم است
حداکثر سرعت 2.45 ماخ است
مساحت آن 3970 کیلومتر است
سقف پرواز 66000 فوت (20000 متر)
McDonnell Douglas F-15 Eagle برای اولین بار بیش از پنجاه سال پیش در 27 ژوئیه 1972 پرواز کرد و تنها چهار سال بعد در سال 1976 وارد خدمت شد. این جنگنده در ابتدا توسط مک دانل داگلاس ساخته شد، اما نسخه های بعدی توسط بوئینگ در سیاتل پس از ادغام این شرکت با بوئینگ ساخته شد.

این جنگنده به عنوان قدرتمندترین جنگنده برتری هوایی ساخته شده تا به حال طراحی شده است، و استدلال قوی وجود دارد که علیرغم پیشرفت های گسترده در فن آوری نظامی، ممکن است همچنان قوی ترین جنگنده در آسمان باشد. برای شروع، این سریع ترین جت جنگنده ای است که ایالات متحده تا به حال به خدمت گرفته است و یکی از سریع ترین جنگنده های برتری هوایی خالص است. برخی از هواپیماهای نظامی شوروی مانند Mikoyan-Gurevich MiG-25 Foxbat سریعتر از این جنگنده بودند، اما عمدتاً رهگیرهای ارتفاع بالا بودند. علاوه بر این، با توجه به EurAsian Times. جنگنده F-15 دارای 104 پیروزی در برابر 0 شکست است.

در سال های پس از پایان جنگ جهانی دوم، نیروی هوایی جهان شروع به معرفی هواپیماهای نسل اول کرد و در نقاط داغ جنگ سرد، از جمله در کره، جنگنده های آمریکایی با هواپیماهای جت ساخت شوروی روبرو شدند. زمانی که جنگنده های نسل دوم در سال های قبل از جنگ ویتنام وارد بازار شدند، این هواپیماها برای نبرد فراتر از برد بصری و حمله به یکدیگر با موشک های دوربرد طراحی شدند.

با این حال، F-4 فانتوم های آمریکایی در آسمان ویتنام دچار مشکل شدند و مجبور شدند برای تأیید اهداف خود در فضای شلوغ به هواپیماهای دشمن نزدیک شوند. نیروی هوایی آمریکا به یک جت جنگنده جدید نیاز داشت که در نهایت به F-15 Eagle تبدیل شد.

میتسوبیشی F-15J

راه اندازی: 7 دسامبر 1981

طبقه بندی مشخصات میتسوبیشی F-15 Eagle
حداکثر وزن برخاست 30845 کیلوگرم است
حداکثر سرعت 2.45 ماخ است
مساحت آن 3970 کیلومتر است
ارتفاع پرواز 66000 فوت (20000 متر)
میتسوبیشی اف-15 جی نسخه ای از مک دانل داگلاس اف-15 جی بود که 213 فروند از آن توسط صنایع سنگین میتسوبیشی در دهه 1980 برای نیروی دفاع هوایی ژاپن ساخته شد. این هواپیماها تنها F-15هایی هستند که در خارج از ایالات متحده تولید می شوند و کمی با انواع F-15 ساخت ایالات متحده تفاوت دارند.

این هواپیما در سال 1975 توسط آژانس دفاع ژاپن (که از آن زمان به وزارت دفاع تغییر نام داد) برای جایگزینی F-104 Starfighter و F-4 Phantom II انتخاب شد. دو فروند F-15 توسط یک هیئت ژاپنی در پایگاه نیروی هوایی ادواردز در دسامبر 1975 مورد ارزیابی قرار گرفتند و در اواخر همان سال توافقنامه ای برای ساخت آنها تحت لیسانس ژاپنی توسط یک سازنده ژاپنی اعلام شد. اندکی بعد، در آوریل 1978، صنایع سنگین میتسوبیشی قراردادی را برای ساخت این هواپیما امضا کرد.

Mikoyan MiG-29

راه اندازی: اوت 1983

طبقه بندی ویژگی های Mikoyan MiG-29
حداکثر وزن برخاست 18000 کیلوگرم است
حداکثر سرعت 2.3 ماخ
مساحت آن 2037 کیلومتر است
سقف پرواز 59000 فوت (18000 متر)
سه هواپیمای آخر این لیست همگی در اتحاد جماهیر شوروی ساخته شده اند (با جدیدترین نسخه ها که همگی در روسیه ساخته شده اند) و MiG-29 اولین هواپیمای بسیار زرهی و توانمند است. این جنگنده برتری هوایی در همه شرایط آب و هوایی توسط دفتر طراحی میکویان در دهه 1970 ساخته شد و برای رقابت با جت های جنگنده جدیدتر ایالات متحده از جمله F-15 Eagle و General Dynamics F-16 Fighting Falcon طراحی شد.

امروزه این هواپیما در خدمت نیروی هوایی روسیه، نیروی هوایی هند، نیروی پدافند هوایی ازبکستان و نیروی پدافند هوایی اوکراین است و بیش از 1600 فروند از این نوع تولید شده است. این جنگنده یک ویژگی بسیار ویژه دارد: قدیمی ترین جنگنده برتری هوایی است که در حال حاضر تولید می شود. بر اساس گزارش FlightGlobal، بیش از 800 جنگنده MiG-29 امروزه در سراسر جهان در خدمت هستند و آن را به پنجمین هواپیمای جنگنده محبوب مورد استفاده توسط نیروی هوایی جهان تبدیل می کنند.

سوخو سو-27

ورود به خدمت: 22 ژوئن 1985

طبقه بندی ویژگی های Su-27
حداکثر وزن برخاست 33000 کیلوگرم است
حداکثر سرعت 2.35 ماخ
مساحت آن 3537 کیلومتر است
سقف پرواز 62000 فوت (19000 متر)
سوخوی Su-27 ساخت شوروی در دهه 1980 وارد خدمت شد و به عنوان یک جنگنده دو موتوره بسیار قابل مانور برای رقابت مستقیم با جنگنده های نسل چهارم مانند F-15 و Grumman F-14 Tomcat طراحی شد. اگرچه Su-27 بسیار بزرگتر بود، اما در کنار MiG-29 طراحی شد و هدف آن این بود که هواپیما بتواند مهمات بیشتری را حمل کند و نسل بعدی اویونیک پیشرفته داشته باشد.

بیش از 680 Su-27 در یک دوره 28 ساله از سال 1982 تا 2010 تولید شد که عمدتاً در خدمت نیروی هوایی روسیه بود، اما برخی از انواع آن در حال حاضر در نیروی هوایی ارتش آزادیبخش خلق چین و نیروی هوایی در خدمت هستند. . و پدافند هوایی ازبکستان Su-27 بر روی تعدادی جنگنده مختلف ساخته شده است، از جمله Su-37 که دارای جهت گیری تاکتیکی است.

سوخو-33

راه اندازی: 31 آگوست 1998

طبقه بندی مشخصات سوخو-33
حداکثر وزن برخاست 33000 کیلوگرم است
حداکثر سرعت 2.17 ماخ
مساحت آن 2963 کیلومتر است
سقف پرواز 56000 فوت (17000 متر)
قدیمی ترین جنگنده های برتری هوایی

سوخوی Su-33، جنگنده ای با شرایط آب و هوایی که برای برتری هوایی روسیه طراحی شده است، تنها هواپیمای دارای قابلیت حمل در لیست است. این هواپیما به طور رسمی در سال 1998 وارد خدمت شد، اگرچه اولین عملیات رسمی آن تا سال 1995 انجام نشد، زمانی که هواپیما به جنگنده اصلی ناو هواپیمابر Admiral Kuznetsov تبدیل شد. تنها 24 فروند از این جنگنده تولید شد و نسخه های دارای مجوز بعدها در چین با نام Shenyang J-15 تولید شد.